سردبیر |
چهارده سال پیش، در اولین روز از ماه ژوئنِ سال ۲۰۰۸ اولین شماره مجله منتشر شد و به این ترتیب ایده‌ی رسانه «هفته» که همچون بذری در خاک کاشته شده بود جوانه زد و سربرآورد. ظریف، کوچک و ناتوان بود. همکارِ عزیزِ صاحب‌رسانه‌ای در همان اولین هفته‌ها گفت: این نوزاد به دوماهگی هم نمی‌رسد چراکه باهمستانِ کوچکِ فارسی‌زبانان مونترال توان پذیرش یک مجله هفتگی را ندارد. ارزیابی این دوست عزیز منحصربه‌فرد نبود، کمتر ناظری برای این نونهال شانس حیات قائل بود.
«هفته» اما ادامه داد، با اتکا به عشقی بزرگ و حمایت جمعی کوچک.
از لحاظ مالی گروه کوچکی که به‌ویژه در شش ماه اول، ادامه حیات این رسانه را ممکن ساختند عبارتند از خانم‌ها پروین زرساو، دکتر راضیه رضوی، دکتر دیانا طباطبایی، عظما مرتضوی، شیرین شریف و آقایان دکتر شریف‌نائینی، حسین پورشفیعی، زکریا اعتضادی و دکتر جمشید اعتضادی. رسانه «هفته» تا ابد مدیون حمایت این عزیزان خواهد بود.
حفظ نونهال «هفته» و رشد آن در شرایطِ ویژهِ فرهنگیِ جامعه ما گاه چنان سخت می‌شد که باوجود یاری بی‌دریغِ گروه کوچکی از همکاران، خستگی بر جسم چیره می‌شد و ناامیدی سایه‌ی تاریک خود را بر ذهن می‌گستراند. در چنین لحظاتی نفسِ گرمِ عزیزانی چون دکتر محمد استعلامی و زنده‌یاد زکریا اعتضادی قُوَت روح می‌شد و جان می‌بخشید.
مجله «هفته» پیش رفت و در هر گام یاران بیشتری با آن همراه شدند و در حد توان در بخش تحریریه و تدارکات و مالی حمایت کردند. شمار این عزیزان بالغ بر صدها نفر است که هرکدام در مقطعی باری از مسئولیتِ تیمار نهال «هفته» را بر دوش کشیدند.
اما هفته از همان ابتدا حضور خود را در جهان آنلاین هم اعلام کرد. آقای پیمان سلیمی با مهر فراوان اولین وب‌سایت هفته را راه‌اندازی کرد و با عشق هر هفته مطالب را روی سایت آپلود کرد تا این‌که در سال ۲۰۱۱ یک حمله‌ی هکری سایت را از دور خارج کرد. در نوبت بعدی آقای پدرام راستی و همکارانش در شرکت کم‌نیک با دلسوزی سایت جدیدی را برای هفته طراحی کردند. حمایت‌های پدرام و همکارانش از سال ۲۰۱۱ تا امروز، به‌ویژه اما تا سال ۲۰۱۷ هرگز فراموش نخواهد شد. آقای محمد نادی در کنار همکارانش طراحی نسل بعدی سایت «هفته» را به عهده گرفت و با مهر فراوان این کار را به‌پیش برد.
اگر قرار باشد نام تمامی عزیزانی که در این سال‌ها به جهت مالی و یا تحریریه و دیگر عرصه‌ها در «هفته» تأثیرگذار بوده‌اند ثبت کنیم حتماً بخش بزرگی از صفحه‌های این شماره را باید به این لیست اختصاص می‌دادیم. کار و تأثیر تک‌تک این عزیزان هرگز فراموش نخواهد شد.
نمی‌توانم این متن را بنویسم و به سال‌ها همکاریِ دلسوزانه خانم لیلی خاقانی اشاره نکنم. چه بسیار روزهای سخت و شب‌های بی‌خوابی را او در کنار نهالِ «هفته» بود و با قلم و مهر خود آن را سرپا نگاه داشت.
در اوایل سال ۲۰۲۱، در اوج دوران پاندمی آقای آرش محبی به تیم «هفته» پیوست و دانش و تجربه‌ی خود در زمینه ساختارسازی به «هفته» هدیه کرد. با پیوستن آرش، «هفته» گام بزرگی در گسترش به دنیای آنلاین برداشت. گرچه در این مسیر کم‌یابیش در ابتدای راه هستیم اما به همت آرش و تیمش، پگاه، سعید، بهمن، شاهین، اشکان، رها و… به گواهی کاربران، با سرعتی مناسب در جهتی درست به‌پیش می‌رویم.
سال ۲۰۲۱ با تمامی دشواری‌هایش یک برکت دیگر برای «هفته» داشت آن هم پیوستن آقای محمد پرورنده به تیم‌مان بود. تجربه‌ی چندده ساله ایشان در اداره رسانه، یکی از تکیه‌گاه‌های ما برای حرکت‌مان به‌سوی آینده است.
«هفته» می‌خواهد صدای ایرنیان و فارسی‌زبانان در سراسر کانادا باشد، این هدف اول اوست. «هفته» می‌خواهد در گام اول شاخ‌وبرگ و سایه و میوه‌‌اش را به‌تمامی باهمستان ایرانی و فارسی‌زبان برساند. اساسی‌ترین ابزار «هفته» در این راه وفاداری به اصول است، و حقیقت محوری‌ترین اصل از این اصول است؛ بی‌آنکه بخواهیم ادعا کنیم ما دست‌اندرکاران آن از خطا عاری هستیم. بلکه برعکس، ما در گذشته خطا داشته‌ایم و در آینده نیز خواهیم داشت و به این جهت به شما، خوانندگان و کاربران عزیز نیاز داریم تا ما را رصد کنید و هر اشتباه و خطای ما را بیملاحظه بیان کنید و ما را در رفع آنها یاری کنید.
در این صفحه از اولین شماره «هفته» با نقلِ غزلی از حافظ عهد خودمان با شما را امضا کردیم و امروز، پس از چهارده سال با تکرار آن غزل جاودانه امروز تاکید می‌کنیم که به پیمانی که با شما بسته‌ایم وفاداریم.
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد
التفاتش به می صاف مروّق نکنیم
خوش برانیم جهان در نظر راهروان
فکر اسب سیه و زین مغرّق نکنیم
آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلّق نکنیم
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او
ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم
ارسال نظرات