سردبیر |
طبق اعلام سازمان ملل متحد، ۵ ژوئن روز جهانی محیط‌زیست است. فعالان محیط‌زیستی در کنار حمایتِ – کم‌وبیش نیم‌بند و ظاهریِ – بیشتر دولت‌ها و پارلمان‌های جهان این روز را بهانه‌ای قرار می‌دهند تا دوباره بر مشکلات محیط‌زیستی تاکید کنند و نشان دهند که ما مردمان جهان و به‌ویژه مدیران سیاسی و اقتصادی ما حکایت غم‌انگیز مثلِ «بر شاخه نشسته و بُن می‌برد» هستیم.
به مناسبت روز جهانی محیط‌زیست، خانم اینگر آندرسن، بالاترین مقام محیط‌زیستی سازمان ملل خواهان آزادی خانم نیلوفر بیانی، فعال محیط‌زیست ایرانی – کانادایی و دیگر زندانیان محیط‌زیستی شد.
ایران یکی از کشورهایی است که متخصصان معتقد هستند به دلایل آب‌وهوایی طی ۲۰-۳۰ سال آینده بیشتر قسمت‌های آن غیرقابل‌سکونت خواهد شد. توجه داشته باشیم که صحبت از هزار سال یا چند قرن نیست، فقط یکی دو دهه دیگر! اگر این پیش‌بینی علمی به واقعیت بپیوندد، فرزندان ما که امروز در دهه اول و دوم زندگی خود هستند آن زمان ۳۰ تا ۵۰ ساله خواهند بود، یعنی در پویاترین دوران عمر خود. ولی بیشتر آنها امکان زندگی در شهر و دیار فعلی را نخواهند داشت. اما وضعیت چهل – پنجاه‌ساله‌های امروز چه خواهد شد؟ آیا پیری خود را زندگی می‌کنیم یا قربانی جهل امروز جامعه و نظام‌های حکومتی خواهیم شد؟
پاسخ به این سؤال هرچه باشد نافی این واقعیت دردناک نیست که جهل موجود نه ۲۰-۳۰ سال دیگر بلکه همین امروز به فجیع‌ترین شکلی در حال قربانی گرفتن است. کاووس سید امامی، فعال محیط‌زیستی که در فوریه سال ۲۰۱۸ در زندانی در ایران جان سپرد یکی از نمونه‌های قربانیان جهل جامعه و سرکوبگری نظام است، درحالی‌که خانم نیلوفر بیانی و دیگر زندانیان محیط‌زیستی نمونه‌های زنده‌ی این وضعیت.
اگر بپذیریم که مشکلاتِ محیط‌زیستی مهم‌ترین چالشِ مشترکِ ساکنان کره زمین است پس آنها که به این دغدغه می‌پردازند باید قهرمانانِ تمامی مردم جهان باشند. اما در کشورهای با نظام‌های متعادل‌تر گوش شنوای جدی برای محیط‌زیستی‌ها نیست و در کشورهای با نظام سرکوبگر آنها به بهانه‌های مختلف تحت تعقیب و «نوازش» پلیس قرار می‌گیرند.
نیلوفر بیانی، امیرحسین خالقی، عبدالرضا کوهپایه، هومن جوکار، مراد طاهباز، سام رجبی، سپیده کاشانی و طاهر قدیریان از فعالان محیط‌زیستی ایران هستند که حدود پنج سال گذشته را در زندان سپری کرده‌اند، به «جرم» دفاع از حق حیات نوع بشر! این اتهام بزرگی است و تأسف اینکه در طول تاریخ مدافعان راستین حق زندگی محکوم به تحمل مجازات و گاهی حتی محکوم به مرگ بوده‌اند و امروز نیز وضعیت تغییری به‌سوی مثبت نشان نمی‌دهد.
هم‌زمان با روز جهانی محیط‌زیست در کنار نیلوفر بیانی، امیرحسین خالقی، عبدالرضا کوهپایه، هومن جوکار، مراد طاهباز، سام رجبی، سپیده کاشانی و طاهر قدیریان قرار می‌گیریم و برایشان آزادی بی‌قیدوشرط را طلب می‌کنیم.
ارسال نظرات