عکس‌ها از امیرحسین بختیاری
روز یکشنبه، هفتم ژوئیه، اولین رویداد نمایش ویدئو آرت چهار هنرمند ایرانی مقیم تورنتو در مدرسه کندو و با حضور جمعی از هنرمند و مخاطبان هنر و ادبیات برگزار شد. مدرسه کندو با تلاش جمعی از هنرمندان ساکن تورنتو و با هدف ترویج و ارتقاء فرهنگ و هنر جامعه فارسی‌زبان تورنتو به‌تازگی آغاز به فعالیت کرده و در نظر دارد رویدادها، نشست‌ها و دوره‌های آموزشی برگزار کند.
در این مراسم به ترتیب ویدئو آرت‌هایی از سیمین کرامتی، مینو ایرانپور، مهسا علیخانی و ژینوس تقی‌زاده نمایش داده شد و جلسه با پرسش و پاسخ میان میهمانان و حضار در برنامه ادامه پیدا کرد.
سیمین کرامتی هنرمند چندرسانه‌ای است که فارغ‌التحصیل رشته نقاشی و آموزش هنر از دانشگاه هنر تهران و جرج براون تورنتو است. او در کارهایش از رسانه‌های مختلف بهره می‌گیرد و نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در ایران و سراسر جهان برپا کرده است. او از یک دهه پیش ساکن تورنتو است و آخرین نمایش آثار او در این شهر موزه آقاخان بوده است. ویدئوی «شیوه بدون درد» و «تهران ۲۰۱۰» از او به نمایش در آمد که در اولی با بیانی شاعرانه و وام گرفته از سعدی رویکرد خود را درباره مجازات اعدام مطرح می‌کند. دومین ویدئو واکنش او به وقایع سیاسی سال ۸۸ در ایران است و ویدیو پرفورمنسی است که خود هنرمند در فضایی زندان گونه در وضعیت طناب زدن مدام دیده می‌شود و صدای طناب زدن به صدای شلاق شباهت دارد.
مینو ایرانپور متولد اصفهان است. رشته نقاشی و پژوهش هنر را در دانشگاه هنر تهران و تولید فیلم را در جورج براون خوانده است. او فعالیت حرفه‌ای خود را با فیلم‌های ۸ میلی‌متری در انجمن سینمای جوان اصفهان آغاز کرد و در ادامه ویدئو آرت به‌عنوان رسانه اصلی او محسوب می‌شود. آثار او در نمایشگاه‌های متعدد و با همکاری کالکتیو‌های متنوع در ایران و فضاهای بین‌المللی نمایش داده شده است. اولین ویدئوی او با عنوان «زن نقاب ندارد» مخاطب را با تصاویر متنوع و متناقضی از هویت متکثر و چندپاره‌ای که زن ایرانی را بازنمایی می‌کند روبه‌رو می‌کند. ویدئوی «دیاپازون» درباره کبوتر خانه‌های رو به نابودی اطراف اصفهان است در موازاتِ حضور مرد و زنی که پرده حائلی ارتباط آن‌ها را ممکن می‌سازد. ویدئوی سوم به نام «الف+ب» به بی‌آبی زاینده‌رود می‌پردازد و تصویر پرفورمنسی است که هنرمند ترتیب داده است تا به عابران سی و سه پل لیوان‌های خالی تعارف شود به‌عنوان آب زاینده‌رود.
مهسا علیخانی فارغ‌التحصیل معماری و عکاسی از دانشگاه آزاد تهران است و در بیشتر آثار عکاسی صحنه‌پردازی شده دغدغه‌هایش در باب زنان و محدودیت‌های آنان و همچنین باورها و تابوهای عمومی را با بیانی نمادین و با کیفیت چشمگیر بصری تصویر کرده است. ویدئوی «برزخ» اولین کار از مجموعه‌ای در حال اجراست که او در کانادا ساخته است. مهاجرت او به تورنتو مصادف شد با دوران قرنطینه همه‌گیری کووید. تجربه انزوا و عدم ارتباط با آدم‌های این دنیای جدید را در این مجموعه با قرار دادن دو نفر در حباب‌هایی شفاف در میان طبیعتی سبز به تصویر کشیده است.
ژینوس تقی‌زاده هنرمند بینا رشته‌ای است و فارغ‌التحصیل تئاتر از فرهنگسرای نیاوران و مجسمه‌سازی از دانشگاه تهران. او که خود را هنرمند و داستان‌گو می‌داند در آثارش از رسانه‌های متنوعی از مجسمه و نقاشی تا ویدئو و آئودیو آرت و چیدمان و اجرا بهره می‌گیرد. او به‌عنوان منتقد هنری و جستارنویس به‌صورت حرفه‌ای با نشریات داخل و خارج از ایران همکاری کرده است. آثار او در دوسالانه‌ها، موزه‌ها و نمایشگاه‌های متعددی در ایران و سراسر جهان به نمایش درآمده است. ویدئوی «تکثیر» مکالمه خاموش هنرمند با خرگوش پلاستیکی آبی‌رنگی است که به نظر می‌رسد چیزی را بیان می‌کند که هنرمند ناگزیر از تائید آن است. تصاویر او و خرگوش مدام در حال تکثیر شدن است. «خط تولید» عنوان ویدئوی دیگری است که با بیان کنایی و طنزآلود با روایت پرطمطراق گوینده‌ای همانند فیلم آموزشی- تبلیغاتی مراحل تولید اثر هنری را به تصویر می‌کشد که چیزی نیست جز مجسمه‌هایی از «گه‌سگِ طلا و نقره و برنز».
این اولین رویداد نمایش ویدئو آرت از سری برنامه‌های پیش رو در مدرسه کندو بود و با استقبال چشمگیر دوستداران هنر مواجه گردید. گفتگوها و واکنش فعالانه حضار نشان می‌دهد که چنین برنامه‌هایی می‌تواند نقش مهمی در بده بستان‌های فرهنگی میان جامعه مهاجران ایرانی کانادا ایجاد کند. به‌ویژه پس از موج جدید مهاجرت که فقدان و کمبود فضاهایی از این دست بیشتر به چشم می‌آید.
ارسال نظرات