ژوئیه به‌سرعت از راه می‌رسد و مستأجران بیش از پیش دچار استرس می‌شوند.
در آستانه اول ژوئیه دست‌کم ۱۳۰۰ خانوار کبکی دربه‌در به دنبال خانه هستند. بحران مستأجران بدون خانه در مونترال وخیم‌تر از دیگر شهرهای استان است و حدود ۲۰۰ خانوار مونترالی هنوز سرپناهی برای زندگی پیدا نکرده‌اند. پس از مونترال، لونگوی قرار می‌گیرد که ۱۱۶ خانوار در آن بدون سرپناه هستند؛ اما در انتهای این فهرست کبک سیتی قرار می‌گیرد که فقط ۲۵ خانوار در آستانه اول ژوئیه مشکل مسکن دارند.
به گفته والری پلانت، شهرداری مونترال، دو برابر بیشتر از سال گذشته در همین تاریخ از طرف مستأجران بدون خانه، درخواست حمایت دریافت کرده است.
بونوآ دوره، معاون کمیته اجرایی و مسئول مسکن در شهرداری مونترال، می‌گوید که بحران مسکن اساساً افراد آسیب‌پذیر مثل سالمندان یا مجردها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سالمندان یا افراد تنها که گاهی هم دچار مشکلات روحی روانی هستند، بیشتر به شهرداری مراجعه می‌کنند.
خانم پلانت تخصیص منابع اضطراری بیشتر به این معضل را ضروری می‌داند اما به گفته او حل پایدار این مشکل مستلزم ساخت خانه‌های اجتماعی و ارزان‌قیمت بیشتر است.
ارسال نظرات