اختلاف‌نظر درباره گسترش برنامه کمک پزشکی به مرگ آسان به بیماران روانی

برنامه‌های دولت فدرال برای گسترش کمک‌های پزشکی در هنگام مرگ (MAID) به افراد مبتلا به بیماری‌های روانی، علی‌رغم وقفه‌ای یک‌ساله که به‌منظور ارائه حمایت‌های کافی به بیماران و همچنین تنظیم دستورالعمل‌هایی مشخص برای کارکنان بهداشت ایجاد شده، همچنان مسئله‌ای مورد اختلاف است.

به گزارش هفته به نقل از رادیو کانادا، امید قویترین عاملی است که لورل واکر، ساکن ۴۴ساله از هالیفاکس را که برای مدتهای طولانی گرفتار افکار سیاه خودکشی بود، زنده نگه داشته است. او معتقد است که اگر کانادا کمک‌های پزشکی به مرگ آسان را به افراد مبتلا به اختلالات روانی گسترش دهد، افرادی مثل او که با تاریکی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، امیدشان را از دست خواهند داد. به گفته او، بسیاری از افراد آسیب‌پذیر در فهرست‌های انتظار طولانی گیر کرده‌اند و نمی‌توانند هزینه‌های مراقبت‌های روانشناختی را که تحت پوشش برنامه‌های بیمه دولتی نیستند، بپردازند. خانم واکر قبل از بستری شدن در بیمارستان به مدت ۲۰ سال از افسردگی، اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه رنج می‌برد. او به هیچ وجه موافق نیست که MAID در ماه مارس به افراد دچار اختلالات روانی تعمیم داده شود بلکه لازم است که خدمات درمانی به این بیماران تقویت گردد.

مبارزه او با افسردگی از دبیرستان شروع شد، اما مراقبت‌های مورد نیاز او در استان زادگاهش نوا اسکوشیا در دسترس نبود به همین علت حدود ۲۰ سال طول کشید تا او در یک بیمارستان خصوصی در انتاریو تحت درمان قرار گیرد. او سال ۲۰۰۵ اقدام به خودکشی کرد و به گفته خودش، اگر آن زمان امکان داشت برای پایان دادن به زندگی‌اش از MAID استفاده کرده بود. با این حال از ۱۰ سال پیش که روند درمانی موفق خود را به پایان رسانده، دیگر به هیچ گونه خدمات بهداشت روان نیاز ندارد. به گفته او، گسترش MAID به بیماران روانی، آن‌ها را به کلی ناامید خواهد کرد و با سرعت بیشتری آن‌ها را به خط پایان زندگی نزدیک خواهد کرد.

طرفداران گسترش کمک‌های پزشکی به مرگ آسان که قرار است از ۱۷ مارس آینده به اجرا گذاشته شود، معتقدند که ارائه این کمک‌ها به افراد مبتلا به بیماریهای جسمی صعب العلاج و عدم ارائه آن‌ها به افرادی که از بیماری‌های روانی صعب العلاج رنج می‌برند، نوعی تبعیض است. مخالفان این ایده اما می‌گویند که شواهد کافی برای پیش بینی اینکه آیا یک فرد سرانجام از بیماری روانی خلاص خواهد شد یا خیر، وجود ندارد.

از اظهارنظرهای اخیر مقامات فدرال این چنین استنباط می‌شود که گسترش این کمک‌ها به مبتلایان به بیماری‌های روانی، قطعی نیست و همچنان اختلاف نظرات عمیقی در این باره وجود دارد. عارف ویرانی، وزیر دادگستری به تازگی اعلام کرد که کابینه قبل از تصمیم گیری در مورد مسیری که باید ۱۷ مارس در پیش گیرد، دیدگاه‌ها و توصیه‌های کمیته‌ای متشکل از کارشناسان پزشکی و سایر طرف‌های دخیل را در نظر خواهد گرفت.

کانادایی‌ها از سال ۲۰۱۶ در موارد بیماری‌ها یا معلولیت‌های صعب العلاج به MAID دسترسی دارند. اما از سال ۲۰۲۱ دادگاهی در کبک حکم داد که برای توسل به MAID برای یک بیمار، دیگر لازم نیست مرگ طبیعی او قابل پیش بینی باشد.

در مورد افراد مبتلا به بیماریهای روانی، آن‌ها قرار بود از مارس ۲۰۲۳ امکان استفاده از این برنامه را داشته باشند با این حال، پس از اینکه بسیاری از روانپزشکان و گروه‌های متخصص از جمله بزرگترین بیمارستان آموزشی روانپزشکی کشور یعنی مرکز اعتیاد و سلامت روان تورنتو (CAMH)، بر ضرورت دسترسی بهتر این بیماران به خدمات درمان تاکید کردند، گسترش MAID به این بیماران به مدت یک سال متوقف شد.

یکی از بزرگترین نگرانی‌ها این است که شاید پزشکان و پرستاران برای ارزیابی واجد شرایط بودن بیمار برای استفاده از MAID ، ارزش های شخصی خود را ملاک قرار دهند. همچنین تشخیص این که درخواست MAID واقعا از طرف شخص بیمار ارائه شده، در بسیاری موارد دشوار است.

منبع