شک می‌کنم که هستم

شک می‌کنم که هستم

در کودکی به ما آموختند:

حفظ کردن

بهتر است از اندیشه کردن.

پاسخ‌ها همه از حفظ کردنی‌ها می‌آمد

در مکتب‌خانه آیه‌های قرآن را حفظ می‌کردیم

بی‌آنکه معنی حتی یکی را فهمیده باشیم 

در مکتب‌خانه مترجم هم نداشتیم

معلم هم معنی آنها را نمی‌دانست

خود او هم حفظ کرده بود

از کودکی باید حفظ می‌کردیم

تا حفظ کردن را حفظ شویم

تاریخ را حفظ می‌کردیم

جغرافیا را حفظ می‌کردیم

جدول ضرب را حفظ می‌کردیم…

سئوال همیشه این بود:

درس‌ات را حفظ کرده‌ای؟

می‌اندیشم، پس هستم،

هرگز به مدرسه‌ی ما راه نیافت…

اوکویل – زمستان سال ۲۰۲۱

برای ستاره

ستاره، آی ستاره، آی ستاره

رفیقِ نیمه‌شبهایی ستاره

بزن چشمک، بزن، دل بیقراره

بزن چشمک، بزن، دل بیقراره

ستاره، آی ستاره، وای ستاره

دل من در غریبی غصه داره

هوای میهنِ پرقصه داره

بزن چشمک به من، دل بیقراره

ستاره، آی ستاره، آی ستاره

ببین ایران چه حال و روزی داره

دلش آتش گرفته ناله داره

بزن چشمک، بزن، دل بیقراره

ستاره، آی ستاره، وای ستاره

ندا در قلب خونین گولّه داره

نگاهش با نگاهت قصه داره

بزن چشمک، بزن، دل بیقراره 

ستاره، آی ستاره، آی ستاره

بپاش نوری به تاریکی دوباره

بزن چشمک ، بده امید دوباره

به دلهامان که در تو خانه داره

بزن چشمک، بزن دل بیقراره

اوکویل – ژانویه ۲۰۲۱