خاطرت هست؟ سروده‌ای از آرمین لطفعلیان

تو برف آرزو کردی و

آسمان از دل من بارید

تو به آهنگ آسمان رقصیدی و

ارمغان ابرها

زیر پایت به آواز در‌آمد

و من

محو موسیقی اعجازت

بر تو

شکوفه‌های نارنج رویاندم

ما غرق شگفتی بودیم

تو از بهار دست‌هایم

من از تو

بلور برف تابستانه

زاده‌ی خاک

…

آبان من

زمستان دوباره نزدیک است

و مردی

آزرده از هیاهوی روزگارش

خسته از خوابگردی‌های مردم

در نقاشی‌های بی‌رنگ‌شان

هوای جنگل‌های کاج چشم‌هایت را دارد