آتریسا متولد بیست و هفتم ماه می‌سال 2005 است و با تشویق پدر و مادر از 5 سالگی به باله علاقمند شد. او با همراهی خواهرش در کلاس‌های آموزش باله شرکت کرد. سپس در سن هفت سالگی وارد رشته ژیمناستیک شد و از نه سالگی به صورت حرفه‌ای این ورزش را در باشگاه Acrogymnastic Devision ادامه داد. از آنجا که به این رشته علاقه فراوانی داشت مربیان به استعدادش پی بردند و از آن پس هرساله به عنوان نماینده باشگاه در مسابقات استانی و بین استانی شرکت و مقام کسب می‌کند. رشته تخصصی آتریسا آکروژیمناستیک است که یکی از شاخه‌های بسیار زیبای ژیمناستیک محسوب می‌شود. مسابقات این رشته به صورت گروهی در تیم‌هایی متشکل از دو، سه یا چهار نفر اجرا می‌شود. از مهمترین معیارهای انتخاب ورزشکاران در این رشته شرایط سنی، قد و وزن آن‌هاست. رشته آکروژیمناستیک به جز انعطاف بدنی به قدرت بدنی بسیار بالا، هماهنگی عضلات، آمادگی جسمانی و بنیه قوی نیاز دارد. این رشته به صورت رقص همزمان با سایر اعضای گروه و هماهنگی بین آن‌ها اجرا می‌شود و با وجود اینکه برخوردی در آن وجود ندارد اما ورزشی پر آسیب است. حرکات و فرودهای سنگین و بدون تمرکز، عدم هماهنگی بین اعضا و انجام نادرست فن باعث خطا در مسابقه و حتی آسیب دیدگی می‌شود ولی با این حال رشته آکروژیمناستیک به دلیل وجود حرکات موزون و زیبا همواره یکی از رشته‌های پرطرفدار میان دختران نوجوان بوده است.
مصاحبه‌ای که می‌خوانید در درجه اول با هدف معرفی یکی از شایسته ترین ورزشکاران ایرانی تبار در مونترال انجام شده است که در مسیر موفقیت و قهرمانی قرار گرفته و در درجه دوم با هدف تشویق والدین و نوجوانان ایرانی است تا با انگیزه بیشتر فرزندانشان را به ورزش و قرار گرفتن در این مسیر تشویق و حمایت کنند. چرا که کانادا کشوری است که در این زمینه امکانات مناسبی دارد و می‌بایست با ایجاد انگیزه، پشتکار و تشویق کودکانمان را در این مسیر هدایت کنیم. باید بر خلاف آنچه در ایران مرسوم بود نباید در کودکان این ایده را تقویت کنیم که همه چیز فقط و فقط به درس ختم می‌شود. در ایران بیشتر اوقات کم‌اهمیت‌ترین زنگ مدرسه زنگ ورزش بود! همانطور که می‌دانیم ایران با دارا بودن حدود سه برابر جمعیت کانادا حتی قادر نیست در المپیک و سایر رقابت‌های ورزشی کسری از مدال‌های کانادا را در هر رشته که در نظر بگیرید به دست آورد. همین نکته اهمیت بالای ورزش در زندگی کودکان و نوجوانان کانادایی را به خوبی نشان می‌دهد. در این کشور بچه‌های ایرانی در هر رده سنی که باشند اگر به درستی تربیت و هدایت شوند می‌توانند هم به عنوان یک کانادایی در مسابقات جهانی و هم به عنوان فردی از تبار ایرانی افتخار آفرین باشند. مصاحبه پیش رو حاصل گفت‌وگوی من و آتریسای عزیز است که با همراهی پدر ایشان، آقای شهریاری انجام شد.
آتریسا جان، لطفا برای خوانندگان عزیز توضیح بده چطور باشگاهت را پیدا کردی و در این مسیر چه کسانی شما را همراهی کردند؟ آیا مدرسه در این راه تاثیر مثبتی داشت؟
من از طریق یکی از دوستانم که از اعضای همین باشگاه بود وقتی متوجه شد رشته آکروژیمناستیک هم در این باشگاه وجود دارد که رشته من است، به من پیشنهاد داد که به باشگاه بپیوندم و مسیری حرفه‌ای تر در این رشته بپیمایم. من هم این مسیر را ادامه دادم و در این راه همواره از حمایت و پشتیبانی پدر و مادر عزیزم برخوردار بودم. حمایت والدینم بسیار موجب رشد و پیشرفت من در این رشته شد.
از دیگر عواملی که موجب موفقیت من در این رشته ورزشی شد داشتن مربی خوب و جدی بود. اما در مورد تاثیر مدرسه پرسیدید. در مورد تاثیر مدرسه باید بگویم که تا همین مسابقه آخر که پدرم دنبال من آمدند تا برای مسابقه راهی شهری دیگر شویم مدرسه از مسابقات و مقام‌های من خبر نداشت!
آیا ممکن است به صورت خلاصه و فهرست وار مجموعه‌ای از عناوین و مدال‌هایی که تاکنون کسب کرده‌ای را نام ببری؟
بله حتما. مقام‌های من عبارتند از:
– مقام اول مسابقات آکروژیمناستیک باشگاهی مونترال در تاریخ 13 می2017.
– مقام چهارم مسابقات استان آنتاریو با حضور تیم‌های استانی و تیم‌های پرقدرت آمریکایی در تاریخ 27 می2017.
– مقام سوم مسابقات آکروژیمناستیک استان آنتاریو در تاریخ 16 دسامبر 2017.
– مقام اول مسابقات آکروژیمناستیک باشگاهی استان کبک در تاریخ 4 فوریه 2017.
– مقام اول مسابقات آکروژیمناستیک باشگاه‌های مونترال در تاریخ 21 آوریل 2018.
– مقام دوم مسابقات قهرمانی استان آنتاریو با حضور اعضای تیم ملی کانادا در شهر اوکویل (Oakville) در تاریخ 28 آوریل 2018.
– مقام اول در مسابقات قهرمانی استان کبک در شهر درومونویل (Drummondville) در تاریخ 11 می2018.
چه مقدار در هفته تمرین می‌کنی؟
من معمولا در هفته 5 روز تمرین می‌کنم. دو روز از این پنج روز به مدت دو ساعت و سه روز دیگر به مدت سه ساعت در روز.
آیا این تمرینات فشرده تاثیر منفی در موفقیت تحصیلی نداشته است؟
خیر، نه چندان. چون من تقریبا تمام کارها و تکالیفم را در مدرسه انجام می‌دهم و کاری را برای خانه نمی گذارم. در ضمن اگر بعد از تمریناتم فرصتی داشته باشم باز هم در خانه زمانی را به درس اختصاص می‌دهم.
معمولا چه نوع تمریناتی انجام می‌دهی؟
من معمولا تمرینات استقامتی و سرعتی انجام می‌دهم که معمولا ترکیبی از حالات کششی و آمادگی جسمانی است مانند تمرینات کششی باز کردن پا به حالت 180 درجه و مانند آن.
آیا از مسابقاتی که در آن‌ها شرکت کرده‌ای خاطره‌ای هم در ذهن داری؟
نه. چیزی به ذهنم نمی رسد. ولی چرا، یک خاطره تلخ دارم! در مسابقات national پارسال در تورنتو هم تیمی من در مسابقه پایش لغزید و همین موضوع باعث شد داوران از ما خطا بگیرند و به جای اینکه دوم بشویم، چهارم شدیم. ما برای این مسابقه خیلی زیاد تمرین کرده بودیم و من از این اتفاق واقعا ناراحت بودم. مسابقات بسیار سنگینی بود و رقبای اصلی ما در این دوره آمریکایی‌ها بودند.
با توجه به علاقه‌ای که به ورزش شنای موزون یا شیرجه داری یا مثلا جایگاهی که ورزش پاتیناژ در کانادا و المپیک زمستانی دارد و همینطور با توجه به اینکه پایه اصلی این ورزش‌ها حرکات ژیمناستیک و انعطاف بدنی است آیا همچنان علاقمندی در رشته آکروژیمناستیک به فعالیت ورزشی ادامه دهی؟
بله همچنان دوست دارم به آکروژیمناستیک ادامه بدهم. من با علاقه وارد این رشته شدم و به مسابقاتی با سطح بالاتر مثل رقابت‌های ملی و مسابقات المپیک فکر می‌کنم و از هم اکنون برای رسیدن به اهدافم برنامه ریزی کرده ام. بنابراین کماکان به فعالیت در این رشته ادامه خواهم داد.
برای دوستان و هم سن و سال‌های خودت که به این رشته ورزشی علاقه دارند چه پیشنهادی داری؟
من به بچه‌ها پیشنهاد می‌کنم کار و تلاش کنند و در مورد ورزش‌های مورد علاقه شان از طریق اینترنت، تحقیق و کسب اطلاعات کنند. چون معتقدم این روش مناسبی است و من هم علاوه بر راهنمایی‌های مربی، با تحقیق در اینترنت توانستم بسیاری از حرکات را یاد بگیرم.
و سوال پایانی، آیا علاقه داری در آینده به این رشته ورزشی به صورت یک حرفه نگاه کنی؟
بله. البته من قصد دارم به عنوان نیروی پلیس کانادا مشغول به کار شوم ولی در عین حال علاقه دارم در آینده به سطحی از دانش و تجربه دست پیدا کنم تا به عنوان شغل دوم یکی از مربیان برجسته این رشته در سطح کانادا باشم.
از شما ممنونم آتریسای عزیز و قهرمان.
ارسال نظرات