بازنشر گفت‌وگو با سیاوش غفوری‌آذر؛ یکی از قربانیان پرواز تهران کیف

هر کدام از ما دلیل خودش را برای آمدن به این سر دنیا داشته و برای این سفر طولانی تجرببات تلخ و شیرینی فراوانی را پشت سر گذاشته است. بنا داریم هر از چند گاهی با یکی از بچه‌های دانشجوی مونترال به صحبت اما از نوع ماشینیش بنشینیم و خیلی کامپیوتری توی زندگی دانشجوییش سرک بکشیم. باور کنید یا نه اطلاعات بسیار جذابی از این گفتگوها بیرون خواهد آمد. خواندن این صفحه را از دست ندهید.

این مصاحبه در تاریخ «سپتامبر 2017» انجام شده است

نقاط مثبت آمدن به کانادا:

سیاوش غفوری آذر: زندگی کردن در کشوری که از لحاظ سطح زندگی یکی از بهترین‌هاست و در محیطی که بیشتر به طرز تفکر و دید و سبک زندگی من نزدیک است.

نقاط منفی آمدن به کانادا:

سیاوش غفوری آذر: دور بودن از خانواده و دوستان و همه چیزهایی که با آن‌ها خاطره داریم. شروع دوباره، یعنی همه چیزهایی که در ایران اندوخته بودی، چه از لحاظ کاری و موقعیت شغلی و اجتماعی و چه از لحاظ مادی را اینجا دوباره از اول بسازی که البته می‌تواند جالب هم باشد. اینجا در کانادا آدم‌ها خیلی با هم مخلوط شدند و این باعث شده تا هیچ شناختی از سابقه و فرهنگ آن‌ها نداریم. به همین دلیل پیدا کردن کسانی که با تو هماهنگ باشند سخت و زمان‌بر است. بعضی وقت‌ها شما مجبورید جایگاه اجتماعی خودتان را عوض کنید و به همین خاطر بعد از یک مدت می‌بینید آدم دیگری شده‌اید که این خوب نیست.

بزرگ‌ترین چالشی که اینجا داشتی: بزرگترین چالش من مشکل زبان بوده است.

سیاوش غفوری آذر: هر چقدر که ارزش کار و سطح علمی شما بالا باشد، زمانی‌که نتوانید خودتان را درست ارائه دهید و مسئله زبان دست‌وپایتان را  ببندد، سطح علمی و کار بزرگ و خوب فایده ندارد. شما ممکن است بتوانید با بقیه صحبت کنید ولی برای اینکه بتوانید با آن‌ها صمیمی شوید و همدیگر را دوست خطاب کنید باید موضوعات مشترک داشته باشید، تفریح مشترک داشته باشید. به دلیل همین مشکلات است که این‌جا عموما ایرانی‌ها با ایرانی‌ها دوست می‌شوند.

آینده خودت را در ماندن در کانادا می‌بینی یا بازگشت به ایران؟

سیاوش غفوری آذر: من کانادا خواهم ماند. چون قبل از مهاجرت به کانادا، نقاط مثبت و منفی این‌جا را سنجیده بودم و برای من به شخصه نقاط مثبت بیشتر بود.

تجربه یا خاطره‌ای از زمان آمدنت به اینجا:

سیاوش غفوری آذر: من تازه یکی دو روز بود که آمده بودم کانادا و در تورنتو مستقر بودم. بعضی خیابان‌های آنجا با پیشوند Dr شروع می‌شود. من قرار بود به یکی از اقوام آدرس جایی که زندگی می‌کردم را بدهم، بگم گفتم خیابون دکتر فلانی!

این موضوع تا مدتی باعث خنده شده بود چون در این‌جا پیشوند Dr مثل ایران به معنی دکتر نیست و مختصر شده کلمه  Drive(ماشین‌رو) است. این است که ابتدا وقتی می‌آیید سخت است چون وارد یک دنیای کاملا متفاوت می‌شوید.

جایی برای تفریح، گردش یا غذا خوردن:

سیاوش غفوری آذر: رستوران‌های مکزیکی از جمله جاهای مورد علاقه من هست که می‌توانم به تازه‌واردین پیشنهاد دهم. خیابان‌های سن‌لوران و سن‌دنی پر از رستوران، بار و کوچه پس‌کوچه‌های قدیمی برای قدم زدن و وقت‌گذاشتن است.

یک توصیه برای دوستانت:

سیاوش غفوری آذر: همان طور که گفتم باید سعی کنند زبان انگلیسی را تا جایی که می‌توانند قوی کنند. اگر بخواهی کار خوب پیدا کنی، پیشرفت کنی و در جامعه ادغام بشوی، زبان شرط لازم است.

همین الان چه چیزی خوشحالت می‌کند:

سیاوش غفوری آذر: درسم تمام شود و یک کار پیدا کنم.

اگر برگردی به چند سال قبل باز هم همین مسیر را می‌آیی:

سیاوش غفوری آذر: بله.

حرف آخر:

سیاوش غفوری آذر: آرامش و موفقیت در مکانی که زندگی می‌کنیم و چیزهایی که به دست می‌آوریم، نیست؛ بلکه آن احساسی است که در ذهن ما وجود دارد.