گفت‌وگو با فرید روحانی؛ کاندیدا از طرف «کارزار تغییر و بازسازی»

مهم‌ترین انتقاد شما به هیئت‌مدیره فعلی چیست؟

فرید روحانی: من آن‌ها را نمی‌شناسم و هر طور سعی می‌کنیم راجع به آن‌ها بدانیم و اطلاع پیدا کنیم نه خودشان را جوابگو می‌دانند و نه در کارهایشان اطلاع رسانی می‌کنند که بتوانند پاسخ‌گو باشند ولی به‌راحتی از طرف جامعه صحبت می‌کنند.

به برداشت من از نظر شما پاسخ‌گویی هیئت مدیره فعلی ضعیف بوده است. درست متوجه شدم؟

فرید روحانی: بیشتر از این. من فکر می‌کنم تعهد چندانی به سرویس و خدمات هم ندارند. در این‌جور موقعیت‌ها شما وقتی از طرف جامعه صحبت می‌کنید، هدف‌تان هم باید خدمت به جامعه باشد. تجربه شخصی من از هیئت‌مدیره این بود که مثلاً هیچ‌وقت کسی از طرف آن‌ها با من تماس نگرفت که نظر منِ نوعی را راجع به نیازهایم بپرسد. درست رفتارهای دیکتاتوری وجود داشت. نه این که در عمل این‌طور بوده یا خیر؛ ولی آن چه از شواهد امر پیدا بود این را القا می‌کرد.

طرف مقابل مدعی است که کاندیداهای کارزار، طرفدار تحریم هستند. ‌آیا شما طرفدار تحریم ایران هستید؟

فرید روحانی: به‌هیچ‌عنوان این‌طور نیست! این از همان دست مواردی است که  همین‌طوری در موردش صحبت می‌کنند. چندین سال پیش، همان روزی که آقای هارپر می‌خواست روابط را با ایران قطع کند ما را به اتاوا دعوت کردند. من هم برای این ملاقات به آنجا رفتم. چند ایرانی دیگر هم بودند. در آن جلسه‌ با آقایان هارپر، جان برد و جیسون کنی، از آقای هارپر سؤال کردم که شما چطور می‌خواهید روی ایران نفوذ داشته باشید، اگر سفارتی نباشد؟ آن زمان هنوز صحبت از تحریم‌ها نبود و صحبت از بستن سفارت بود. آقای جان برد، وزیر امور خارجه  وقت، در جواب گفت: ما از طریق سازمان ملل این کار را می‌کنیم.

ایرانیان سرشناس دیگری که به نظر دولت هارپر مهم بودند، در جلسه حضور داشتند. برخی از اعضای دوستان همین هیئت‌مدیره هم حضور داشتند، عکس دسته‌جمعی با هارپر را کات کردند و از آن عکس فقط تصویر من و نازنین افشین‌جم و هارپر و جیسن کنی و یکی دو نفر دیگر را نگه داشتند و تصویر دوستان خودشان را حذف کردند، این کار قلب واقعیت است.

وقتی خانواده خود من در ایران هستند و موضوع تحریم روی آن‌ها هم تأثیر می‌گذارد، چطور می‌توانم با چنین چیزی موافق باشم؟ از طرف دیگر این‌ها صحبت از مخالفت با تحریم می‌کنند. من به‌عنوان یک فرد بهایی می‌گویم آیا تحریمی که حکومت ایران بر روی زندگی یک فرد بهایی و بقیه اقلیت‌های مذهبی و قومی گذاشته، خوب است؟ مسلماً خیر! بنابراین چطور می‌توانم چنین نظری بدهم؟ اصلاً بهایی‌ها را کنار بگذاریم. تحریمی که بر روی همه جامعه ایران اثر داشته و نتایج آن ملموس است را چطور می‌شود حمایت کرد. چطور می‌گویند که ما طرفدار تحریم هستیم؟!

در این صورت چرا با فعالیت‌های کنگره علیه تحریم‌ها مخالفید؟

فرید روحانی: هدف ما این نیست که بیایم در مورد مسائلی که به‌صورت بالفعل بر روی آن تأثیر نداریم، نظر دهیم. قبل از وارد شدن به مسائل سیاسی، باید قدرت رأی و دیده شدن را داشته باشید. صحبت تحریم یک مسئله سیاسی و بین‌المللی است. ما ابتدا باید به پایه‌های اساسی بیندیشیم. اولین و مهم‌ترین آن، اطاعت از قانون است. قانون مشخص می‌کند که چه‌کار مجاز و چه‌چیز غیرمجاز است شما اگر بخواهید در مورد تحریم صحبت کنید چهارچوب قوانین کانادا باید به شما مجوز دهد تا بتوانید نظرتان را بگویید.

هرکسی می‌تواند نظر شخصی‌ خود را بدهد اما از آن‌طرف من به‌عنوان یک افسر ارتش کانادا و به‌عنوان کسی که لباس نظام به تن دارد و صحبتش می‌تواند نظر رسمی محسوب شود اجازه صحبت کردن درباره مسائل  سیاسی را ندارم؛ چرا که نظر من می‌تواند نظر دولت کانادا را نشان دهد. بنابراین در این مورد من شخصاً نمی‌توانم چیزی بگویم که خلاف نظر دولت کانادا باشد.

آیا فضای دوقطبی که طی چند ماه گذشته شکل گرفته نتیجه عمل طرف مقابل است یا طرفداران کارزار هم در شکل‌گیری این فضای منفی نقش دارند؟

فرید روحانی: کارزار یک گروه بزرگ است و من هم یک عضو از آن هستم که در انتخابات این دوره شرکت کرده است و نمی‌توانم در مورد گذشته افراد صحبت کنم. برای من مهم است جامعه ونکوور در این یک مورد به‌خصوص هم‌عقیده هستند که فعالیت ما در «کارزار» برای انتخاب شدن در کنگره‌ای برای همه ایرانیان کانادا است و مثلاً کنگره ایرانیانِ قدبلند یا ایرانیان مسیحیِ یا ایرانیانِ سنی و… نیست. ما باید برای همه ایرانیان کانادا تلاش کنیم.

به سوال شما برگردم ممکن است در گذشته اشخاص با هم مشکلاتی داشتند که باعث بروز برخی ناراحتی‌ها شده است اما من جزو آن‌ها نبودم و اگر عضوی از «کارزار تغییر و بازسازی» هم اگر چنین حرکتی کند، خلاف عقاید من است.

اولین گام‌تان به‌عنوان عضو هیئت‌مدیره کنگره ایرانیان کانادا چیست؟

فرید روحانی: هیئت‌مدیره جدید باید در اولین قدم شنوای خواسته‌های کل جامعه کانادایی باشد نه یک قشر خاص. باید ببیند که جامعه‌ به چه چیزی نیاز دارد.

آقای فرید روحانی از شما سپاسگزاریم.