رعایت اخلاق و شش سوال «هفته» از دو گروه رقیب در انتخابات کنگره ایرانیان کانادا

پاسخ‌های آرزو خدیر از «پویش همبستگی و صلح» به شش سوال هفته

از فضای انتخاباتی موجود راضی هستید؟ چرا؟

آرزو خدیر: این که اصولا فضایی برای انتخابات به وجود آمده نشانه‌ی پویایی و تحرک جامعه‌ی ماست که مدت‌ها در افسردگی به سر می‌برد. بنابراین از این جهت راضی و خشنودم. طبیعتا هم جامعه‌ی کوچک ما هم جامعه‌ی بزرگ ایرانی در  ابتدای آزمودن روش‌های دمکراتیک، افزایش میزان بردباری و تحمل‎مان و خروج از سیاه و سفید دیدن همه چیز هستیم. بروز برخوردهای ناشایست، انگ‌های بی‌مدرک و غیرمستند، صحبت‌های طعنه‌آمیز گاهی همراه با توهین و فحاشی همه از اموری بودند که جزئی از این فضای انتخاباتی بودند و مانند هر شخص دیگری از مشاهده‌ی آنها متأثر شدم. اما نهایتا باید از جایی آغاز کرد و اشکالات را در عمل رفع کنیم و تمرین دموکراسی کنیم.

بسیاری از مردم عادی که با آنها صحبت کردیم (که بعضا در نشست‌های اطلاع‌رسانی طرفین شرکت کرده بودند) از فضای موجود ناراضی هستند. آیا این نارضایتی به حق است؟ اگر چنین است در یک هفته باقی‌مانده تا پایان انتخابات چه می‌کنید تا فضا را تغییر دهید؟

آرزو خدیر: همانگونه که در پاسخ پرسش قبلی شما مطرح کردم، نارضایتی آنها کاملا به حق است. اما این نارضایتی نباید مانع از مشارکت شود و اگر نه این نارضایتی ادامه خواهد یافت. اگر تعداد افراد ناراضی از برخوردهای احساسی و تخریب‌های شخصیتی برای مثال در یک مشارکت عمومی افزایش یابد آن زمان است که آن جمع رفته رفته استاندارهایی را وضع خواهد کرد که مشارکت‌کنندگان را از توسل به این روش‌های ناپسند بپرهیزاند. نمی‌توان مشارکت را منوط به ایجاد یک فضای مودب و از هر حیث ایده‌آل کرد و گفت من کناری می‌نشینم تا زمانی که فضایی مناسب فراهم شود، بر عکس این مشارکت ماست که نهایتا فضا را مناسب می‌کند. بر همین اساس در هفته‌ی باقی‌مانده تلاش من روی تعیین پروژه‌های مشارکتی مانند تأمین واکسن و تشویق به مشارکت حداکثری خواهد بود.

به نظر شما چرا بسیاری از ایرانیان حس می‌کنند نوع عمل دو طرف شبیه به احزابی است که برای گرفتن لگام قدرت در سطح ملی وارد مبارزه انتخاباتی شده‌اند و ربطی به رفتار رقیبان در یک رقابت باهمستان (کامیونیتی) ندارد؟

آرزو خدیر: نمی‌دانم بر چه اساسی می‌گویید «بسیاری» از ایرانیان چنین حسی دارند. اما شاید این حس در میان بخشی از ایرانیان شایع باشد. به گمان من زمانی که حتی در یک نهاد کاملا خدماتی تفاوتی اصولی در مورد این که اصولا «خدمات» شامل چه اموری می‌شود بروز کند، خواه ناخواه چنین حسی به بعضی افراد منتقل می‌شود و این امری طبیعی‌ست. در حال حاضر هم با چنین وضعیتی روبرو هستیم که در آن گروهی برای مثال بر این باور است که خدمات ارائه شده، پیش از پرداختن به آنها یا اقدام برای ارائه‌ی آنها، باید از فیلتر ‌«همسویی» (همسویی با این یا آن حکومت) رد شود و تنها در این صورت است که آن نهاد می‌تواند راجع به آن خدمت فکر یا اقدام کند؛ و گروهی که معتقدند چنین پیش‌شرطی لازم نیست و جامعه بلوغ کافی برای تشخیص منافع خودش و پشتیبانی از آنها را دارد مستقل از درگیر شدن با دیدگاه‌های ویژه‌ی سیاسی.

آیا حاضر هستید (شما به عنوان یک کاندیدا یا اینکه به عنوان کل مجموعه‌تان) با طرف مقابل یک اطلاعیه متشرک صادر کنید و توهین‌ها و اتهاماتِ غیرمستند طرفداران علیه کاندیداهای طرف مقابل را محکوم کنید؟ اگر حاضر هستید چه متنی پیشنهاد می‌کنید و اگر حاضر نیستید چرا؟

آرزو خدیر: طبیعتا من از سوی شخص خودم قطعا حاضر به صدور چنین بیانیه‌ی مشترکی هستم. حتی از این هم فراتر می‌روم حاضرم شورایی متشکل از اعضاء هر دو گروه تشکیل شود جهت تدوین دقیق «آیین‌نامه‌ی انظباطی رفتار جمعی» مورد تأیید هر دو گروه که مفاد آن برای اعضاء هر دو گروه لازم‌الاجراء باشد.

بعد از پیروزی احتمالی در انتخابات اولین تلاش شما برای نزدیک‌تر کردن طرفدارانِ جناحِ رقیب به خودتان چه خواهد بود؟

آرزو خدیر: اولین تلاش من مطرح کردن پیشنهادم در هیئت مدیره مبنی بر درخواست همکاری از فعالین جناح مقابل خواهد بود. برای مثال درخواست مشارکت در تدوین آیین‌نامه رفتاری و انظباطی، درخواست ارائه‌ی کتبی و دقیق مواردی که تصور می‌کنند در اساسنامه باید اصلاح شود تا بستر مشارکت حداکثری هر چه بیشتر فراهم شود. گروه مقابل در پلتفورم خود التزام خود را به نیازسنجی و نظرسنجی‌های علمی را عنوان کرده و در گفته‌هایشان گفته‌اند که‌ ابزارهایی برای انجام چنین نظرسنجی‌هایی با استفاده از پتانسیل‌های خودشان دارند، از آنها خواهیم خواست نتایج نیازسنجی‌های خود را در اختیار ما بگذارند و بطور کلی تلاش خواهیم کرد با تعریف پروژه‌های مشترک مشارکت طرف مقابل را جلب کنیم.

تا قبل از انتخابات سه توصیه مهم شما به طرفداران‌تان چیست؟

آرزو خدیر: توصیه‌های من به این ترتیب است:

• درک تفاوت مفهوم «مخالف» و «دشمنی» و رفتار متناسب با درک این مفهوم (برای مثال پرهیز از سیاه‌نمایی‌های حداکثری)
• تکیه بر استدلال منطقی، اسناد و مدارک معتبر و موثق در مواجهه با هواداران طرف مقابل.
• تلاش برای یافتن نقاط مشترک در جناح مقابل و عدم پرهیز در تأیید آنها