از نظر ما انسان‌هایی همچون آقای کاوه شکوری که بدون چشمداشت مادی به خدمتِ جامعه کمر می‌بندند آمده‌اند تا وصل کنند و در این زمانه که تکنولوژی و فرهنگ غالب، انسان‌ها را به گریزازهم تشویق می‌کند نقش و جایگاه چنین افرادی برجسته می‌شود. ما برای معرفی این انسان‌ها که نیروی پیونددهنده اجزای جامعه هستند«مجموعه ۱۲۴ هزار پیامبر معاصر» را در هفته شروع کرده‌ایم و به نظر ما کارنامه آقای کاوه شکوری ایشان را در این مجموعه قرار می‌دهد.
درباره کاوه شکوری؛ از مجموعه ۱۲۴ هزار پیامبر عصر حاضر
کاوه شکوری سال ۱۳۵۹ در تهران متولد شده است. او تحصیلات خود را در مقطع لیسانس مهندسی صنایع تحلیل سیستم‌ها در دانشگاه آزاد واحد تهران‌جنوب به پایان رسانده است و برای اخذ مدرک فوق‌لیسانس در رشته MBA با تمرکز روی مدیریت فرایندهای کسب‌وکار راهی دانشگاه Exeter انگلستان می‌شود. در سال ۲۰۱۳ به کانادا و شهر اتاوا مهاجرت می‌کند و در حال حاضر به‌عنوان Business Analyst در شرکت Innovapost مشغول کار است.
آقای کاوه شکوری فعالیت‌های داوطلبانه خود را هم‌زمان با ورود به کانادا در انجمن فرهنگی و هنری ایرانیان اتاوا (پاکسو) آغاز و در کنار آن به‌صورت داوطلبانه با بخش‌های ترجمه در سازمان‌های مختلف نیز همکاری می‌کند.
کاوه شکوری در سال ۲۰۱۵ وارد هیئت‌مدیره انجمن پاکسو می‌شود و تا سال ۲۰۱۸ به فعالیت در این مجموعه ادامه می‌دهد. هم‌زمان در سال ۲۰۱۶ با راه‌اندازی گروه تلگرامی ایرانیان اتاوا توسط سعید صداقت، یکی از دوستانش، در این گروه به‌عنوان ادمین مشغول فعالیت می‌شود. علاوه بر این، از سال ۲۰۱۸ به عضویت هیئت‌مدیره گروه خیریه قهرمانان کوچک Little Heroes در اتاوا درمی‌آید.
آن‌طور که خودش میگوید مشکلاتی که پس از مهاجرت برای پیداکردن کار و انجام کارهای اولیه بعد از ورود داشته، باعث می‌شود تا در سال ۲۰۱۸ خلا وجود سازمانی رسمی برای پاسخ به سؤالات و دغدغه‌های تازه‌واردان به اتاوا و ورود آن‌ها به بازار کار را احساس کند؛ مسئله‌ای که همیشه برایش دغدغه بوده است. برای پاسخ به این نیاز، سازمان «پند» را در اتاوا با همکاری چند نفر از دوستانش از جمله آقای صداقت که گروه تلگرامی این مؤسسه را تأسیس کرد، راه‌اندازی می‌کند؛ سازمانی که در کانادا به‌عنوان سازمان خیریه غیرانتفاعی برای کمک به مهاجران و پناهندگان ثبت شده است.
آقای کاوه شکوری با تأسیس سازمان پند به‌صورت فعال به‌عنوان مؤسس در سمت عضو هیئت‌مدیره و مدیر برنامه‌های اجرایی این سازمان فعالیت دارد و هم‌زمان از سال ۲۰۱۹ با فعالیت مستمر، عضو هیئت‌مدیره کانون شکوفه‌های ایرانی اتاوا SICAO نیز هست. البته جایگاه ویژه انجام کارهای خیرخواهانه و فرهنگی در او به سال ۲۰۰۸ برمی‌گردد؛ زمانی که با مؤسسه خیریه «پیام امید» در تهران آشنا می‌شود که به گفته خودش این همکاری همچنان تا امروز ادامه یافته است.
انجام کارهای داوطلبانه و خیرخواهانه اگرچه به‌صورت پراکنده در خانواده، مدرسه و به‌طورکلی در جامعه ایران وجود دارد اما کمبود ساختارهای مستقل برای ارائه چنین فعالیت‌هایی و نبودِ فرهنگ‌سازی سامان‌یافته موجب شده تا کار داوطلبانه آنچنان که باید در ایران جا نیفتد از این‌رو تعداد افراد کمی هم، علاوه‌بر انجام کارهای شخصی، چه از روی علاقه یا الزام خود، به فعالیت در چنین گروه‌هایی مشغول می‌شوند.
در واقع کار داوطلبانه به طور معمول جزئی از انتخاب‌های زندگی فرد نیست؛ با این حال در ایران هم، افرادی هستند که حالا چه به‌واسطه فرهنگ خانواده و چه به دلیل قرارگرفتن در مسیر کار نیکوکارانه بدون دریافت مزد، بخشی از اوقات زندگی خود را صرف انجام کار داوطلبانه می‌کنند. کاوه شکوری، مدیر سازمان پند یکی از همین افراد است. از او درخواست کردیم در میان انبوه کارهای شخصی و داوطلبانه خود برای بیان نگاهش به تلاش برای ایجاد فضایی بهتر برای زندگی همه ایرانی‌ها در خارج از ایران و در کانادا، اوقاتی را با خوانندگان مجله هفته بگذراند. آنچه در ادامه می‌خوانید تلاش ما برای معرفی ایرانیان تأثیرگذار در کاناداست تا با اشتراک نظرها به زیست بهتر یکدیگر کمک کنیم.
آقای کاوه شکوری گرامی شما یکی از چهره‌های فعال در باهمستان ایرانیان اتاوا هستید. آیا خانواده موجب شده تا کار داوطلبانه برای شما مهم باشد یا…؟
کاوه شکوری: هم خانواده و هم موارد دیگر. آموزه‌هایی که پدر و مادر از دوران کودکی به ما یاد دادند؛ همان رباعی معروف از رودکی که سروده است «مردی نبود فتاده را پای زدن، گر دست فتاده‌ای بگیری مردی» این بیت در خانه ما یک اصل بود برای همین، همیشه در ذهن من تداعی می‌شد. تا اینکه با خیریه «پیام امید» در ایران آشنا شدم که کار این مؤسسه، حمایت از خانواده‌های بی‌سرپرست و بدسرپرستِ دارای فرزند است. از آن زمان به‌صورت رسمی با فعالیت‌های خیریه و داوطلبانه آشنا شدم. به‌صورت مرتب کارهای مختلف از جمله راه‌اندازی بازارچه‌های خیریه و دیدار با خانواده‌های نیازمند کمک، انجام می‌شد تا به مشکلات آن‌ها رسیدگی شود.
خودتان در بدو ورود به کانادا با چه مشکلاتی مواجه شدید؟ منظورم از ارتباط با جامعه محلی تا پیدا کردن شغل است.
کاوه شکوری: آن زمان تلگرام و واتس‌اپ نبود و اگر پلتفرمی هم بود برای چت کردن افراد بود نه مکانی برای ارائه اطلاعات جزئی و به‌روز برای دسترسی و اتصال افراد به امکانات. در واقع، کسب اطلاعات به‌راحتی و سادگی الان نبود مثلاً اینکه چطور باید از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کرد یا اینکه چگونه برای مصاحبه کاری باید حاضر شد و مواردی ازاین‌دست. در این راه بسیار آزمون‌وخطا کردم؛ مصاحبه‌های کاری مختلفی انجام دادم و به‌مرور تجربه‌ها و اطلاعات زیادی را در زمینه کاری و زندگی در کانادا به دست آوردم. البته افرادی بودند که می‌توانستند به ما تازه‌واردها کمک کنند اما همه چیز متمرکز با دسترسی سریع نبود. آن خلأ، همین بود که اطلاعات باید یک‌جا باشد به‌طوری‌که یک نفر بدون نیاز به صحبت زیاد با افراد مختلف و رفت‌وآمد زیاد بتواند با جست‌وجوی یک صفحه اینترنتی، به حداقل ۶۰ تا ۷۰درصد اطلاعاتی که می‌خواهد دسترسی پیدا کند. به عبارت بهتر، دنبال فراهم‌کردن بستری بودیم تا با ارائه اطلاعات، مسیر برای نفرات بعدی هموار شود. البته نگاه دیگری هم به ماجرا داشتیم؛ اینکه به‌مرور فرهنگ کمک به همنوع بیشتر جا بیفتد. موردی که همیشه مرا آزار می‌دهد و درباره آن بارها با دوستانم صحبت کردم این است که خیلی‌ها می‌گویند «اگر رفتی خارج از جامعه ایرانی دوری کن» دلم می‌خواهد این جمله و نگاه، از ذهن ایرانی‌ها پاک شود و اتفاقاً برعکس، همه بگویند «اگر رفتی خارج اول سراغ جامعه ایرانی برو چراکه به تو کمک می‌کنند تا موفق شوی» به نظر من باید این چرخه برای کمک به هم‌وطن بعدی این‌گونه ادامه پیدا کند.
اگر موافق باشید برویم سراغ سازمان پند و فعالیت‌های آن. آیا خدمات شما فقط به پیداکردن شغل برای ایرانی‌های تازه‌وارد منجر می‌شود؟
کاوه شکوری: اگر بخواهم خلاصه و متمرکز به شما پاسخ بدهم باید بگویم هدف ما ایجاد پل ارتباطی بین مهاجرت و اشتغال است؛ حمایت از افراد و در کنار آن‌ها بودن، به شکل‌های مختلف بسته به نیاز آنان، تا لحظه‌ای که افراد وارد بازار کار شوند؛ این نگاه، فلسفه ذهنی اعضای سازمان پند است. وقتی فرد وارد بازار کار شود بسیاری از مشکلات برای او حل خواهد شد. در ابتدا وظایف سازمان را در سه بخش تعریف کردیم؛ نخست اطلاع‌رسانی و آگاهی، دوم آموزش و هم‌زمان توانمندسازی. اطلاع‌رسانی ارائه خدماتی است که قبل از ورود فرد به کانادا انجام می‌شود. افراد با سازمان تماس می‌گیرند و درباره رشته‌های تحصیلی و کارهایی که می‌توانند اینجا انجام دهند، اینکه آیا نیاز به دریافت سرتیفیکیت و دانش خاصی هست یا نه، مشورت می‌گیرند. ما در سازمان پند مشاوره‌های دقیق و معتبری از لینک‌های رسمی به متقاضیان ارائه می‌دهیم. با این توضیح که همه می‌دانیم پیداکردن اطلاعات معتبر در دنیایی که پر از صفحه و اطلاعات است کار راحتی نیست. به عبارت دیگر، تشخیص درستی اطلاعات برای افراد دشوار شده است. پس از ورود افراد، بخش دوم یعنی آموزش ارائه می‌شود که فرد می‌تواند در سمینارهای با موضوعات مختلف شرکت کند. برای برگزاری این سمینارها هرچند وقت یک‌بار نظرسنجی می‌شود تا جامعه درباره موارد موردنیاز خود نظر بدهد؛ بسته به اطلاعات دریافتی از مردم، سمینار بررسی و برنامه‌ریزی می‌شود. هدف اصلی سمینارها ارائه دانش و اطلاعاتی است که افراد برای موفقیت در اینجا لازم دارند. در واقع، افراد اگر می‌خواهند وارد زمینه کاری خاصی شوند سعی می‌کنیم امکان ارتباط تنگاتنگ با متخصص و مشاوره را ایجاد کنیم تا توانمند شوند، مهارت‌های لازم را کسب کنند و بتوانند وارد بازار کار شوند.
در کنار همه این‌ها، کلاس‌های مختلف دیگری هم مثل آموزش زبان انگلیسی، فرانسه و رزومه نویسی، درست‌کردن لینکدین و آموزش مباحث بانکی و مالی برگزار می‌شود. کار مهم دیگری هم که انجام می‌دهیم این است که شبکه ایجاد کنیم به این معنا که افراد را با حیطه‌های مرتبط با خودشان لینک کنیم تا آموزش ببینند و به‌تدریج به اطلاعاتشان اضافه و بستر آشنایی با محیط‌های کاری فراهم شود تا بتوانند از قدرت ریفرال شبکه خود استفاده و کار پیدا کنند. کار دیگری که در پند انجام شده، همکاری با سازمان‌های دولتی کاناداست به‌ویژه در این زمینه توافق‌نامه‌ای با انتاریو داریم. این سازمان‌ها هر روز موقعیت‌های شغلی خود را برای ما ارسال می‌کنند و ما هم آن‌ها را در کانال تلگرام پند اطلاع‌رسانی می‌کنیم، از کارهای جنرال گرفته تا نیمه‌تخصصی، تمام‌وقت و نیمه‌وقت، تا افراد بتوانند به شغل موردنظر خود برسند. طبق آخرین گزارشی که گرفتیم افراد زیادی از این طریق توانسته‌اند وارد بازار کار شوند که این موفقیت بزرگی برای سازمان پند محسوب می‌شود.
رابطه رسانه شما با باهمستان (کامیونیتی) ایرانی در اتاوا چگونه است؟ چطور جامعه و سازمان پند در این سال‌ها توانسته‌اند بر هم تأثیر بگذارند؟
کاوه شکوری: در این باره باید بگویم از اعتماد مردم به پند خوشحالم. این اعتماد باید آرام آرام، بر اساس خدماتی که ما ارائه می‌دهیم شکل می‌گرفت، یکی از کارهای ما همین بوده به این معنا که نگاه مجموعه پند این بوده و هست که باید اعتماد افراد را جلب کنیم. می‌توانم بگویم ما در مسیر درست هستیم چراکه بازخورد جامعه موید همین نکته است؛ بارها شنیده‌ایم که افراد می‌گویند «اگر اطلاعاتی می‌خواهیم تمایل داریم آن را با سازمان پند در میان بگذاریم» بر همین اساس، افراد اطلاعات را از ما درخواست می‌کنند؛ اینکه پند توانسته این ذهنیت را برای افراد ایجاد کند که پند بدون هیچ انتظار و درآمدی از این راه، اطلاعات معتبر و رسمی را ارائه می‌کند، باعث خوشحالی است.
شما بسیار پرمشغله و پرکار هستید. باوجود خانواده، همسر و فرزند، چگونه از پس همه کارها و مسائل شخصی برمی‌آیید؟
کاوه شکوری: (می‌خندد و میگوید) این سؤال برای خود من هم خیلی وقت‌ها پیش می‌آید. اما خب کار هرچقدر هم که مهم باشد، خانواده همیشه نقش اصلی و اولویت بالاتر را دارد. تمام کارهای من بین ساعت هفت صبح تا چهار بعدازظهر است. بین ساعت چهار عصر تا ۱۱ شب به خانواده‌ام اختصاص دارد مگر اینکه از دوستان کسی سؤالی یا تلفنی داشته باشد در این صورت پاسخگو هستم. به‌طورکلی به‌مرورزمان این قابلیت برای فرد ایجاد می‌شود که بتواند هم‌زمان چند کار را با هم انجام دهد. ضمن اینکه در سازمان پند من تنها نیستم و افراد با جان‌ودل وقت می‌گذارند و کارها تقسیم شده است بنابراین بار روی دوش یک نفر نیست. پشت سازمان پند تیم بزرگی است که کارها را انجام می‌دهند و کارها هم به‌خوبی پیش می‌رود.
چشم‌انداز شما برای سازمان پند چیست؟ پس از حدود سه سال از تأسیس، چقدر به اهداف خود نزدیک شده‌اید؟
کاوه شکوری: چشم‌انداز کوتاه‌مدت ما این بود که بتوانیم در جامعه ایرانی جایی برای خودمان باز کنیم در این زمینه تا حدود ۸۰درصد موفق بودیم. چشم‌انداز میان‌مدت هم ارتباط با سازمان‌های غیرایرانی بود که یک سالی هست این قسمت فعال شده و در حال گسترش است. به‌طوری‌که سازمان‌های رسمی و دولتی، پند را به‌عنوان نماینده جامعه ایران قبول کرده‌اند و اطلاعات را به ما می‌دهند. اگر هم مشتری ایرانی داشته باشند افراد را به ما معرفی می‌کنند بنابراین این ارتباط به‌خوبی شکل گرفته است.
چشم‌انداز بلندمدت هم، همان شعار ماست که می‌گوییم «پند، خانه‌ای برای ایرانیان اتاوا» این واقعاً چشم‌انداز بلندمدت ماست که نه الزاماً به لحاظ فیزیکی که پند به شکل مرکزی برای حمایت از ایرانیان باشد تا افرادی که به اتاوا می‌آیند نه فقط از حیث آموزش و کاریابی که در جنبه‌های مختلف بتوانیم کار خود را برای ارائه خدمات بیشتر گسترش دهیم و از وجود متخصصان بیشتر بهره‌مند شویم. آرزوی من این است که به لحاظ درآمدزایی به جایگاهی برسیم تا افرادی را بتوانیم استخدام کنیم؛ دوستان متخصصی که اینجا می‌آیند تجربه خوب و علم بالایی دارند اما نمی‌توانند کار پیدا کنند این در حالی است که با نرخ دلار، زندگی برای افراد در سال‌های اول ورود به کانادا، سخت شده است چراکه به‌ناچار تا زمان ورود به بازار کار باید از سرمایه خود استفاده کنند. امیدوارم پند به این قدرت برسد که هرچند کوتاه‌مدت و نه با حقوق‌های بالا، اما بتواند افرادی را استخدام کند که بدانند وقتی وارد اتاوا می‌شوند جایی برای کارکردن دارند. این‌گونه می‌توانیم باری از دوش آن‌ها برداریم و همان نگاه کمک به همنوع را در عمل پیاده کنیم.
و حرف آخرم اینکه، دوستان تازه‌وارد بدانند که در این شهر تنها نخواهند بود. همه ما تجربه روزهای سخت مهاجرت را پشت سر گذاشته‌ایم و الان اینجا هستیم تا تجربیات و مهارت‌های موردنیاز برای موفقیت را در اختیار تازه‌واردان قرار بدهیم تا در کنار هم و با همیاری هم برای پیشرفت و موفقیت افراد و در نهایت توانمندتر شدن جامعه گام برداریم.
آقای کاوه شکوری گرامی از شما سپاسگزاریم.
ارسال نظرات