سردرگمی پزشکان ایرانیِ تازه مهاجر و دستان یاری‌دهنده

راز آشکار این است که آمار مهاجرت پزشکان ایرانی به سایر کشورها در سه دهه گذشته شیب صعودی داشته. در این میان، مقصد بسیاری از این متخصصان کاناداست؛ درحالی‌که گذر از هفت‌خوان ورود به سیستم پزشکی کانادا برای پزشکان مهاجر بسیار دشوار است تا جایی که برخی به‌ناگزیر عطای ورود به نظام پزشکی کانادا را به لقای آن می‌بخشند.

یکی از پزشکانِ مهاجر ایرانی می‌گوید که روزها و ماه‌های نخست ورود به کانادا کاملاً سردرگم بوده‌است، چرا که نمی‌دانسته درگام اول چه کاری باید انجام دهد. سردرگمی‌ این پزشکِ جوانِ ایرانی وضعیتِ مشترکِ گروه بزرگی از  همکاران او در گام اول وورد به کانادا است. به نظر می‌رسد «سردرگمی» پزشکان تازه‌وارد به همت جمعی از همکارانِ پیشگام آنها کمتر شده است. شبکه‌های اجتماعی و اپ‌های مختلف که فضایی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و تجربه‌ها  ایجاد کرده‌اند ابزار کمکی مناسبی برای پیشگامانی شدند که هدفشان یاری‌رسانی متقابل برای رسیدن به هدف مشترک بود. نتیجه این شد که پزشکان ایرانی تازه‌وارد، سریع‌تر راه و چاه را یاد بگیرند و در مسیر درست قدم بگذارند. دکتر مهدی شاهسون که دوستانش او را به نام بهرام می‌شناسند، یکی از همین پیشگامان یاری‌دهنده است که برای گروه بزرگی از همکارانش راهگشا بوده است.

دکتر مهدی شاهسون می‌گوید: «حدود ۶ سال پیش که به کانادا آمدم کاملاً سردرگم بودم و برای کسب اطلاعات باید از افراد زیادی در شهرهای مختلف کمک می‌گرفتم. راه بسیار دشوار بود. به‌مرور ایده اشتراک اطلاعات در یک اپ به ذهن من و چند نفر از دوستانم رسید؛ همین باعث شد تا روند دریافت اطلاعات در زمینه‌های مختلف تسریع شود.»

تلاش این پزشکان ایرانی در پنج شش سال گذشته حالا مدتی است به بار نشسته. دکتر شاهسون می‌گوید: «یک‌زمانی سال‌ها طول می‌کشید پزشکان ایرانی بتوانند وارد سیستم‌های استانی شوند اما به‌وسیله اطلاع‌رسانی‌هایی که از طریق گروه‌های تلگرام ونکوور، تورنتو و مونترال انجام می‌گیرد و هم‌زمان با تکیه به پشتکار همکاران، سرعت جذب افراد واقعاً افزایش‌یافته به‌طوری‌که نهایت زمان ورود به سیستم به کمتر از سه سال کاهش‌یافته است.»

همه این‌ها در حالی است که آمار نشان می‌دهد میزان مهاجرت پزشکان به خارج از ایران به طور چشمگیری افزایش‌یافته است موضوعی که آقای دکتر شاهسون هم آن را تأیید می‌کند و در این باره توضیح می‌دهد: «اگرچه آمار دقیقی در مورد این موضوع ندارم اما طبق مشاهدات شخصی و تعداد افرادی که پس از ورود به کانادا درخواست ورود به گروه‌های تلگرامی ما را دارند به نظر می‌رسد مهاجرت پزشکان ایرانی به کانادا به طور چشمگیری افزایش داشته است.»

آقای دکتر شاهسون از سال ۲۰۱۵ تاکنون در گروه‌های مختلف مرتبط با پزشکان ایرانی تازه‌وارد به کانادا فعالیت دارد و یکی از مدیران گروه‌های تلگرامی Iranian Future Physicians of BC (IFPBC) و CIMG در ونکوور و تورنتو است.

از ایشان درخواست گفت‌وگو کردیم تا درباره ایده شکل‌گیری طرح یاری‌دهنده و نقش‌آفرینی‌اش به خوانندگان «هفته» توضیح دهد؛ اقدامی که حالا به راهبری و راهنمایی صدها پزشک ایرانی در سرزمین کانادا منجر شده است.

آقای شاهسون گرامی چه شد که پزشک شدید؟ آیا علاقه شخصی باعث انتخاب رشته پزشکی شد یا سمت‌وسوی خانواده؟

مهدی شاهسون: واقعیت امر این است که هر دوی این‌ها به شکل تلفیقی بود. ازیک‌طرف من در دبیرستان کمال درس می‌خواندم که آن سال‌ها مملو از دانش‌آموزان با استعدادهای درخشان بود و درهرصورت مشورت‌هایی با دوستانم در آن مقطع داشتم که حتماً مؤثر بوده و از طرف دیگر خانواده مخصوصاً پدرم. پدرم در شرکت داروسازی کیمیدارو کار می‌کرد و مسئول یکی از قسمت‌های بزرگ آن شرکت بود، دوستان پزشک و داروساز زیادی داشت و تشویق‌های ایشان هم واقعاً بی‌تأثیر نبود.

فعالیت‌های اجتماعی و داوطلبانه‌ی شما در کانادا چطور شروع شد؟

مهدی شاهسون: اجازه دهید قبل از اینکه به سوال شما پاسخ بدهم اول در مورد کلمه IMG یک توضیح کوچک خدمتتان عرض کنم. عبارت IMG مخفف International Medical Graduate و به پزشک‌هایی اطلاق می‌شود که در خارج از کانادا medical school را تمام کرده‌اند. متأسفانه IMGها در مقایسه با کسانی که در داخل کانادا دوره پزشکی را گذراندند شانس کمی را برای ورود به تخصص‌های مختلف دارند. زمانی که من به کانادا آمدم، دسترسی به اطلاعات و منابع امتحانات کار بسیار پردردسری بود. خاطرم هست که برای اطلاعات گرفتن مجبور می‌شدم دوستانی که در گذشته و قبل از من وارد این امتحانات شدند را تک به تک پیدا کنم و تلفنی از آن‌ها راهنمایی بخواهم. حالا فرض کنیم که دوستان در استان‌های مختلف با تفاوت زمانی هستند و این چقدر کار را برای اینکه شما بخواهید فقط یک مکالمه تلفنی داشته باشید سخت می‌کند. در سال ۲۰۱۵ به‌اتفاق چند نفر از دوستانم در ونکوور، هسته اولیه یک گروهی را تشکیل دادیم که امروزه اسم آن Future Physicians of BC است. این گروه آن زمان در پلتفرم وایبر بود که بعدها به تلگرام منتقل شد و امروزه بیش از ۵۰۰ نفر عضو دارد. نکته خیلی مثبتی که وجود دارد این است دوستانی که در این گروه‌ها هستند خیلی دست و دلبازانه و با سخاوت اطلاعاتشان را با بقیه به اشتراک می‌گذارند.

مرجع‌های امتحانات در آنجا با هم تبادل می‌شود و دوستان تجربیاتشان را به همدیگر منتقل می‌کنند و این بسیاری از مشکلات را کم کرده است. همان سال‌ها ما یک تعدادی از همکاران در کتابخانه North Vancouver واقع در ونکوور بودیم، دور هم جمع می‌شدیم به‌صورت هفتگی از مرجع اصلی امتحانات که Toronto notes بود، هرکسی با هر تخصصی که داشت یک مبحثی را مطالعه می‌کرد و برای دیگران درس می‌داد. شاید این گروه فعالیتش را با چند نفر شروع کرد اما سالیان سال آنجا کلاس‌های هفتگی برقرار می‌شد و تعداد بسیار زیادی افراد شاید بیش از ۴۰ یا ۵۰ نفر در برخی از این کلاس‌ها شرکت می‌کردند. همین اتفاق در سایر استان‌ها هم افتاد. در انتاریو به همت تنی چند از دوستان یک گروه مشابه به اسم CIMG برای IMGهای ساکن این استان تأسیس شده بود که البته از سایر استان‌ها هم در آن گروه عضویت دارند و آنجا هم همین اتفاق افتاد.

خوشبختانه امروزه آن گروه هم بیش از هزار نفر عضو دارد و کاملاً یک مرکز اطلاع‌رسانی خوب برای IMGهای ایرانی شده که در کانادا مشغول گذراندن دوره سخت امتحانات هستند و در استان کبک یک گروه دیگری به اسم گروه پزشکان ایرانی (به‌صورت مخفف با نام پاک) وجود دارد که آنجا هم به همین شکل است. همین اتفاق برای IMGهای آن استان هم می‌افتد که البته همه این گروه‌های تلگرامی از طریق ادمین‌ها با هم در تماس هستند، اطلاعات کاملاً در هر سه گروه به اشتراک گذاشته می‌شود و معمولاً همه IMGهای ایرانی از این اطلاعات و مرجع‌ها استفاده می‌کنند.

من به‌عنوان ادمین در خدمت گروه‌های ونکوور و تورنتو هستم و جا دارد همین‌جا از سایر ادمین‌های این سه گروه تشکر کنم. دکتر مژده شرف‌الدین، دکتر امید عابدی، دکتر سالومه اوجی، دکتر افشین تاری، دکتر سهیل ثقفی، دکتر امیرعباس بشارتی، دکتر هانا مختاری، دکتر یعثوبی، دکتر کرد و دکتر کامران محبی و البته سایر ادمین‌ها که در این مسیر به همه کمک می‌کنند.

شما برای اطلاع‌رسانی برنامه‌هایی هم هم برگزار کرده‌اید، درست می‌گویم؟

مهدی شاهسون: باتوجه‌به اینکه سؤالاتی که دوستان و IMGهای ایرانی دارند مسائل بیشتر در گروه‌ها مطرح می‌شود، معمولاً کسانی که تجربه مشابه آن را دارند اطلاعاتشان را به اشتراک می‌گذارند یا اگر مرجع و کتاب خاصی نیاز است در آن جا به اشتراک گذاشته می‌شود. قبل از همه‌گیری کرونا جلساتی برگزار می‌شد اما حالا جلسات از طریق پلتفرم زوم برگزار می‌شود. خوشبختانه خیلی هم استقبال از آن چشمگیر بوده و می‌توانم بگویم چند وقت گذشته جلسات بسیار خوبی به همت دکتر امیرعباس بشارتی برگزار شده و معمولاً رسم بر این است کسانی که از طریق سیستم جذب رزیدنت CaRMS یا سیستم‌های استانی وارد سیستم پزشکی کانادا می‌شوند، به‌عنوان سخنران دعوت می‌شوند، اطلاعاتشان را با دیگران در میان می‌گذارند و پاسخ سؤالات دوستان و همکاران ایرانی را هم می‌دهند.

علاوه بر کانال‌ها و گروه‌های تلگرامی، مجموعه‌ یا سازمان رسمی‌تری هم داشتید برای این فعالیت‌ها؟

مهدی شاهسون: بله، به همت تنی چند از دوستان، مهندس کیقباد اسماعیل‌پور، دکتر سعید گنجی‌زاده، دکتر سعید رفائی، سرکار خانم ماهی اطمینان و سایر دوستان انجمنی به اسم IC HPA (Iranian-Canadian Health Professional Association) به ثبت رسیده است که کار آن هم دقیقاً کمک به IMGهای تازه‌وارد ایرانی است که هرچه سریع‌تر با منابع و امکانات موجود در کانادا برای شرکت در امتحانات و ورود به سیستم پزشکی کانادا آشنا شوند. من و دکتر سعید رفائی به‌عنوان پرزیدنت و معاون این انجمن مشغول به فعالیت هستیم. از طرفی یک انجمنی هم به نام IMG BC وجود دارد که جلسات آن به شکل حضوری قبل از دوره کرونا در بیمارستان St Paul ونکوور برگزار می‌شد و در حال حاضر جلسات آن معمولاً به شکل مجازی و از طریق پلتفرم زوم انجام می‌شود. البته این انجمن به IMGهای ایرانی اختصاص ندارد و IMGهای سایر کشورها هم در آن انجمن عضو هستند و روال کار به همین شکل است که جلسات متعددی به شکل ماهیانه برگزار می‌شود. در این جلسه‌ها در خصوص نحوه امتحانات، نحوه نوشتن رزومه و اینکه چطور می‌شود هر چه سریع‌تر وارد سیستم شد صحبت می‌شود که من هم در آنجا چندین سخنرانی در خصوص برنامه استانی Saskatchewan IC HPA داشته‌ام.

آیا فعالیت‌های اجتماعی غیر از مسائل پزشکی و فعالیت‌های داوطلبانه هم جزئی از زندگی شما بوده است؟

مهدی شاهسون: بله، در ایران عضو گروه مدد محرومان وابسته به سازمان نظام‌پزشکی تهران به مدیریت خانم دکتر لعبت گرانپایه بودم که ماهیانه یا هر از چند گاهی با اکیپی از پزشکان مختلف اعم از پزشکان عمومی، متخصصین جراح عمومی، گوش و حلق و بینی، پوست و سایر تخصص‌ها به اقصی‌نقاط کشور مخصوصاً نقاط محروم سفرهایی را داشتیم و در حد بضاعت خدمات بهداشتی درمانی از ویزیت‌های ساده تا جراحی‌ها انجام می‌شد که هماهنگی آن‌ها از طریق سازمان نظام‌پزشکی تهران بود و بسیاری از استان‌ها هم هماهنگی بسیار خوبی داشتند. در بسیاری از شهرستان‌ها نه‌تنها نهاد نظام‌پزشکی آنجا به‌عنوان‌مثال تهیه داروها را برای بیماران به‌صورت رایگان در اختیار ما می‌گذاشتند بلکه اتاق عمل و تکنسین اتاق عمل (حتی در روزهای تعطیل) برای ما فراهم می‌شد چون معمولاً این سفرها در روزهای تعطیل بود. خیلی‌ها با ما همکاری می‌کردند که بتوانیم این خدمات را ارائه دهیم.

از افتخارات دیگرم همکاری با دوستان دبیرستانی در بنیاد خیریه در دبیرستان کمال است که به همت دوستان عزیزم مهندس رحمت محمدی، مهندس مستعلی، مهندس محسنی‌نیا، مهندس ترکمن، دکتر آرش رهسپار و دکتر علی سالاری، دکتر پیمان قاضی و تنی چند از دوستان دیگر در آنجا همکاری داریم. در این روزهای سخت کرونایی به اعتقاد من هر فردی با هر بضاعتی، هر کاری که می‌تواند باید برای مملکت خود انجام دهد و خوشبختانه ما توسط این گروه هرچند ناچیز توانستیم کمک‌هایی را برای برخی از بیمارستان‌ها در استان‌های سیستان و بلوچستان و گلستان و چند بیمارستان تهران جذب کنیم و خدمات جزئی مثل تهیه دستگاه اکسیژن ساز و امکانات اولیه درمانی که بنا به شرایط خاص کشور شدیداً کمبود آن احساس می‌شود تا به امروز ارائه کنیم.

چگونه این دیدگاه در شما شکل گرفت که به‌جای صرف همه زمان برای خانواده و زندگی شخصی، اما بخشی را صرف کمک به دیگران می‌کنید؟

مهدی شاهسون: واقعیت این است که این ریشه در تربیت من در خانواده دارد. قضیه کمک به هم‌نوعان چیزی است که من همیشه از بچگی در پدربزرگ‌هایم، پدرم و عموهایم دیده‌ام و به‌نوعی با این تفکر بزرگ شده‌ام و اصولاً من فکر می‌کنم تا حدودی هم به ذات و انگیزه‌های فردی یک نفر و مقداری از آن هم به مسائل پیرامون آن شخص برمی‌گردد و خوشبختانه من همیشه در محیطی بوده‌ام که این نگاه همیشه وجود داشته است و من از این موضوع همیشه خوشحال بوده‌ام.

دوره SIPPA در ساسکاتون، آوریل ۲۰۱۹

آیا نمونه‌هایی هست که افراد با کمک و راهنمایی‌های شما توانسته‌اند زودتر وارد سیستم پزشکی کانادا شوند؟

مهدی شاهسون: بهتر است این سؤال را این‌گونه پاسخ دهم که در تیم‌ها و گروه‌هایی که من افتخار همکاری با آنها را داشته‌ام، به‌واسطه راهنمایی‌هایی که توسط این گروه‌ها ایجاد شده است می‌توان گفت درصد قابل‌توجهی از دوستان و IMGهای ایرانی در چند سال اخیر به طور روزافزون وارد سیستم پزشکی می‌شوند. الان تعداد زیادی از کسانی که هم‌قطاران ما بوده‌اند و با هم شروع کردیم یا بعد از ما امتحانات را شروع کرده‌اند، در استان‌های مختلف از طریق سیستم‌های مختلف جذب پزشک در حال ورود به سیستم هستند و می‌توان گفت که واقعاً تعداد قابل‌توجهی بوده است و خوشبختانه دوستان ارتباط‌های خود را با این گروه‌ها حفظ می‌کنند و به‌نوعی به بقیه دوستانی که در این مسیر هستند کمک می‌کنند تا آنها هم هر چه زودتر وارد سیستم شوند. در واقع، مدت‌زمان ورود پزشکان ایرانی با راه‌اندازی این گروه‌ها بسیار کاهش‌یافته است.

دلیل اصلی این کاهش زیاد زمان برای ورود به سیستم پزشکی کانادا چیست؟ آیا گروه‌ها این‌قدر توانسته‌اند به دیگران کمک کنند؟

مهدی شاهسون: من قویاً معتقد هستم که دقیقاً این گروه‌ها در حال کمک هستند. یک نفر که می‌خواهد بعد از مهاجرت شروع به ثبت‌نام در سایت سازمان نظام‌پزشکی کانادا کند از بدو امر دچار مشکلات عدیده‌ای هستند. نحوه ارسال مدارک، اینکه ترجمه در کشور مبدأ انجام شود یا اینجا بهتر است، هزینه‌های این‌ها چقدر است، چند امتحانات وجود دارد، چه زمانی انجام می‌شود و چگونه یک نفر باید برنامه‌ریزی کند تا به مهلت برنامه‌های مختلف از جمله چگونگی جذب سیستم پزشکی دسترسی خوب داشته باشد و به‌نوعی آن‌ها را از دست ندهد. همه این‌ها نیاز به اطلاعات دارد. داشتن یک بانک اطلاعاتی قوی در این گروه‌ها، فرقی نمی‌کند چه در ونکوور چه در تورنتو و چه در مونترال باعث شده است که این مسیرها کوتاه شود. یک نفر سریع می‌تواند در دوره‌های داوطلبانه یا بعضاً در دوره‌هایی که در بیرون از این گروه‌ها برگزار می‌شود، شرکت کند و در بسیاری از آن‌ها تسهیلات ویژه‌ای برای IMGهای ایرانی در نظر گرفته می‌شود و نحوه آشنایی با مصاحبه‌ها، مصاحبه‌هایی که وجود دارد، این‌ها همه مسائلی هستند که با دانستن و با داشتن علم به آنها این زمان جذب به سیستم را می‌توان کوتاه کرد.

آیا تاکنون اقدامی از سوی مدیران گروه شما از مجاری دولتی و رسمی برای تسریع روند جذب پزشکان ایرانی در سیستم پزشکی کانادا انجام شده است؟

مهدی شاهسون: بله، ما فعالیت‌هایی در این زمینه داشتیم. به‌عنوان نمونه در استان بریتیش کلمبیا، سیستم practice ready assessment برای IMGهای ایرانی امکان ورود ندارد و دلیل آن این است که دوره اینترنشیپی در ایران ۱۸ ماه است و در حقیقت یکی از پیش‌نیازهای ورود به سیستم جذب پزشک استانی بریتیش کلمبیا این است که حداقل ۲۴ ماه دوره اینترنشیپی لازم است. از بسیاری از کشورها نظیر لیبی، ایرلند، عراق و خیلی کشورهای دیگر پزشکان می‌آیند و با حداقل امتحانات با گذراندن یک دوره assessment نسبتاً سریع وارد بازار کار می‌شوند. اما متأسفانه هنوز این امکان برای ما ایرانی‌ها محیا نشده است. ما جلساتی را با برخی از نمایندگان مجلس در ونکوور برگزار کردیم و یک هیئت ۱۰ نفره شامل پنج دکتر خانم و پنج پزشک آقا به پارلمان بریتیش کلمبیا در ویکتوریا رفتیم و با نماینده‌های مجلس صحبت کردیم. تا مدت‌ها قرار بود که پیگیری‌هایی هم انجام شود که البته هنوز به نتیجه نرسیده است اما ما کماکان منتظر هستیم که این دریچه هم باز شود و تعداد جذب IMGهای ایرانی بیشتر شود.

توصیه شما به پزشکانی که تازه‌وارد کانادا می‌شوند، چیست؟

مهدی شاهسون: توصیه‌ای که به‌تمامی عزیزان تازه‌وارد دارم این است که در وهله اول هیچ‌گاه امید خود را از دست ندهند، پشتکار داشته باشند و خیلی سریع با منابع اصلی امتحانات و آزمون‌های آسکی و مصاحبه‌ها آشنا شوند. در صورت امکان وارد یکی از این گروه‌های تلگرامی شوند که در استان‌های بزرگ تشکیل شده است و تا آنجایی که می‌توانند بانک اطلاعاتی خود را قوی کنند. با مجموعه این عوامل می‌توانند در کوتاه‌ترین زمان ممکن به نتیجه دلخواه خود برسند.

باتوجه‌به مشاهدات شخصی و احتمالاً یک سری آمار در دسترس، آیا در سال‌های اخیر میزان مهاجرت پزشکان ایرانی به کانادا افزایش چشمگیری داشته است؟

آمار دقیقی در مورد این موضوع ندارم اما طبق مشاهدات شخصی و تعداد افرادی که پس از ورود به کانادا درخواست ورود به گروه‌های تلگرامی ما را دارند به نظر می‌رسد مهاجرت پزشکان ایرانی به کانادا به طور چشمگیری افزایش داشته است و البته می‌تواند منطقی باشد. شرایطی که در ایران موجود است بر هیچ‌کس پوشیده نیست. فشاری که روی مردم، پزشکان، سیستم درمان و عدم حمایت از گروه‌های درمانی وجود دارد موجب شده تا پزشکان مجاب شوند که در کشورهای دیگر به فعالیت خود ادامه دهند.

نخستین چالش اساسی در میان پزشکان ایرانی که به کانادا مهاجرت می‌کنند، چیست؟

مهدی شاهسون: چالش اساسی همه گروه‌ها به‌صورت کلی و در قدم نخست آشنایی با فرهنگ و شاید زبان انگلیسی است اما به طور خاص در مورد پزشکان می‌توان گفت مهم‌ترین چالش این است که هر تخصصی که دارند؛ سال‌ها برای آن زحمت کشیده‌اند، تحصیل کردند، پس از فارغ‌التحصیلی وارد تخصص خاصی شدند و سالیان سال در آن تخصص کار کردند را اینجا تقریباً باید کنار بگذارند و به فکر این باشند که از نو و به‌احتمال بسیار زیاد در یک رشته دیگر وارد سیستم درمانی کانادا شوند. تازه درصورتی‌که تمامی مشقت‌های امتحانات و دوره رزیدنتی و سایر مسائلی که توضیح دادم را به جان بخرند.

آیا پزشکان تازه‌وارد به کانادا با مشکلاتی مثل محدودیت سنی یا تخصصی هم مواجه می‌شوند؟ به‌عبارت‌دیگر آیا طبق قوانین کانادا شرایط خاصی برای به‌کارگیری پزشکان وجود دارد که در بدو ورود کار را برای پزشکان ایرانی با مشکل مواجه کند؟

مهدی شاهسون: سؤال خیلی خوبی است. تجربه این چندساله من به این شکل بوده که از همه گروه‌های سنی این شانس وجود دارد که وارد سیستم شوند. من دوستانی را می‌شناسم که در سن ۶۵ سالگی به‌عنوان رزیدنت رشته داخلی یا پذیرفته شدند؛ بنابراین می‌توان گفت این شانس برای همه گروه‌های سنی وجود دارد. واقعیت این است که در مصاحبه‌ها شاید کسانی که تازه فارغ‌التحصیل هستند و مثلاً در ۱۰ سال اخیر فارغ‌التحصیل شدند شانس بالاتری داشته باشند اما همه این مسائل حدس و گمان است و خیلی افراد در سنین بالاتر هم دیده شده که می‌توانند بیایند و امتحانات را گذرانده و وارد سیستم شوند. به‌طورکلی اگر سختی در کار وجود دارد برای همه پزشکان یکسان است و اینکه در مورد پزشکان ایرانی مشکل خاصی که وجود دارد این است که فقط در چند استان به دلیل همان دوره اینترنشیپی ما که ۱۸ ماه است، شرایط اولیه ورود به سیستم را در آنجا نداریم. این مشکلی است که به نظر من باید حتماً حل شود.

سخن آخر؟

مهدی شاهسون: به همه دوستان و همکاران عزیز IMG خودم می‌گویم که امیدوار، پرانرژی و مطمئن باشند. خوشبختانه کانادا این امکان را برای همه ما فراهم کرده که از طریق برنامه‌های مختلف و سیستم‌های جذب پزشک، وارد سیستم درمانی کانادا شویم و من امیدوارم که همه دوستانم نتایج عالی و درخشانی بگیرند.

و نکته پایانی اینکه جا دارد از همسر عزیزم خانم الهام قاضی تشکر ویژه‌ای داشته باشم که در تمامی این مراحل دشوار یار و یاور من بوده، همیشه هم‌زمان با پشتکار بسیار عالی از من هم حمایت کرده است. از خانواده خودم و همسرم نیز که در همه این سال‌ها هیچ‌گاه ما را تنها نگذاشتند سپاسگزارم. از شما هم بسیار ممنونم که این فرصت را در اختیار من قرار دادید.

آقای دکتر مهدی شاهسون گرامی از شما سپاسگزارم.