«افتخار میکنم که هم ایرانی هستم و هم تراجنسی. دنیا میبیند که ما این جا هستیم و این جا زندگی میکنیم، ما الجیبیتی ایرانی هستیم.»اینها جملات «شایا گلدوست» از شرکتکنندگان رژهی سالانه افتخار ونکوور در ماه اوت است که به خبرنگار گلوبال نیوز میگوید. شایا روزنامهنگاری است که در رسانههای فارسیزبان کار میکند و تهیهکننده و مجری برنامهای رادیویی به زبان فارسی با محوریت جامعه دگرباشان ایران است.
شایا در ماه گذشته هم در تورنتو با پرچم ملی شیروخورشید و پرچم افتخار در این رژه شرکت کرد.این لحظهای بود که شایا آن را غیر قابل تصور عنوان میکند.پشت شادیها و جشنها حقیقتی تاریک نهفته است.
شایا میگوید که به عنوان یک زن تراجنسی در ایران مشکلات بسیاری داشتم.
او آزار و شکنجهای را که هر روز در ایران با آن روبهرو بود -آن خشونت، آزار و اذیت و تبعیض- را توصیف میکند و میگوید که شما نمیتوانید به پلیس چیزی بگویید، زیرا این تقصیر شماست و شما متفاوت هستید.
شایا در سال ۲۰۱۶ ایران را ترک کرد و به ترکیه گریخت و در آن جا نیز با تبعیض و عذاب روبرو شد.نهایتا در سال ۲۰۲۰ وارد ونکوور شد و به دنبال پناهندگی رفت. شایا میگوید که ایران برای من و امثال من ناامن است.
شایا به عکسهایی که نوجوانان رنگینکمانی ایران برای او در شبکههای اجتماعی میفرستند افتخار میکند.
او میگوید که آنها در ایران پرچم رنگینکمان را در دست میگیرند و عکس میگیرند و برای من میفرستند. آنها خیلی شجاع هستند، وقتی در ایران بودم نمیتوانستم چنین کاری بکنم.
همجنسگرایی جرمی است که طبق قوانین جزایی جمهوری اسلامی مجازاتش اعدام است.
در ژانویهی ۲۰۲۲، ایران دو مرد همجنسگرا را که به لواط محکوم شده بودند، اعدام کرد. گروههای حقوق بشری این دو مرد را مهرداد کریمپور و فرید محمدی معرفی کردند. آنها در مراغه به دار آویخته شدند.
آرشام پارسی که فعال در این حوزه است میگوید که مجازات همجنسگرایی در ایران اعدام است. تنها اختلاف آخوندها روش کشتن است. برخی معتقدند که باید آنها را سنگسار کرد، برخی معتقدند باید آنها را از صخره یا کوه پرت کرد، برخی هم معتقدند باید به دار آویخته شوند، برخی هم نصف کردن با شمشیر از وسط را توصیه میکنند. در این میان، بیشتر یا دار میزنند یا سنگسار میکنند.
پارسی اکنون در تورنتو زندگی میکند و در این شهر بنیاد مرجان را تأسیس کرده است تا به جامعهی کوییر کمک کند.
ارسال نظرات