.jpg)
چهل و هفت سال پیش در چنین روزهایی المپیک تابستانی ۱۹۷۶ در مونترال در حال برگزاری بود و در میان ورزشکاران ایرانی حاضر در این رویداد بزرگ؛ چهار زن شمشیر باز ایرانی هم بودند، «ژیلا الماسی»، «گیتی محبان»، «مهوش شفائی» و «مریم آچاک» بودند.
سه سال پیش از انقلاب اسلامی بود که ایران در ۹ رشته‌ی ورزشی با ۸۶ ورزشکار در بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۷۶ مونترالِ کانادا حضور یافت و در این بازیها توانست دو مدال هم ازآنِ خود کند.
به گزارش هفته، در این سالها در ادامه تغییرات رضاشاه و رسیدن به زمانه محمدرضاشاه پهلوی و تمایل او به الگو گرفتن از غرب،
زنان ایرانی توانسته بودند تا حدودی از حقوقی برابر با مردان برخوردار و دوشادوش آنان برای پیشرفت و آبادی ایران بکوشند.
ورزش زنان نیز از دیگر زمینه‌‌ها مستثنا نبود. زنان نه تنها توانسته بودند جایی برای خود در ورزش ایران دست‌وپا کنند که در بازیهای جهانی نیز حضور می‌یافتند و خوش می‌درخشیدند.
اندک‌اندک با مهارت و پختگی که به دست می‌آوردند چیزی نمانده بود تا فاتحان قله‌های ورزش جهانی نیز گردند که تندباد حوادث انقلاب اسلامی را در ایران رقم زند و ایران را از مسیری که در پیش گرفته بود بازداشت.
در المپیک تابستانی ۱۹۷۶ در مونترال، چهار شمشیرباز زن نماینده‌ی زنان ورزشکار ایران بودند.
آنها دو سال پیش از مونترال، در بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ تهران، درخشیده و نخستین مدال طلای ورزش زنان ایران را در مسابقه‌ای معتبر و بین‌المللی ازآنِ خود کرده بودند.
این چهار ورزشکار امیدوار بودند که در این بازیها نیز موفقیتشان را تکرار کنند.
«ژیلا الماسی»، «گیتی محبان»، «مهوش شفائی» و «مریم آچاک» این چهار ورزشکار بودند.
ژیلا الماسی، ۲۲ ساله، در فلوره انفرادی، در گروه نهم جای گرفت و توانست با شکست دادن دینورا انریکز از پورتوریکو با نتیجه‌ی ۵ بر ۴ و گراژینا استاژاک از لهستان با نتیجه‌ی ۵ بر ۲ در رده‌ی پنجم این گروه جای گیرد. الماسی در این گروه از سوزان ریگلزوورت انگلیسی، میشلین بورگس بلژیکی و بریژیت لاتریل گودین فرانسوی با نتایج همانند ۵ بر ۳ شکست خورد و از صعود بازماند.
ژیلا دختر هوشمند الماسی، شمشیرباز نامی ایران، است. پدر او در بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۶۴ در رشته‌های اپه، فلوره و سابر برای ایران شمشیر زده بود. هوشمند الماسی همچنین کنفدراسیون شمشیربازی آسیا را پایه‌گذاری کرد و سه دوره‌ی متوالی هم ریاست آن را برعهده داشت.
دیگر شمشیرباز زن ایرانی در فلوره انفرادی گیتی محبان، ۲۶ ساله، بود که در گروه هفتم جای داشت. او با شکست دادن شیلا آرمسترانگ از آمریکا با نتیجه‌ی ۵ بر ۴ در گروهش ششم شد. محبان از هیدکو اوکا ژاپنی با نتیجه‌ی ۵ بر ۳، بریژیت دومون فرانسوی با نتیجه‌ی ۵ بر ۱، ایلدیکو ریتوی مجارستانی و کارولا مانگیاروتی ایتالیایی با نتیجه‌ی ۵ بر ۰ شکست خورد.
گیتی علاوه بر شمشیربازی بسکتبالیست و والیبالیست هم بود. او در سال ۱۳۵۷ با بورس تحصیلی شهبانو فرح پهلوی به آمریکا رفت و با وقوع انقلاب در آن کشور ماندگار شد. او هم‌اینک در مریلند آمریکا زندگی می‌کند و مدیریت باشگاه تخصصی شمشیربازی را با همکاری همسرش بر دوش دارد.
در گروه هشتم هم مهوش شفائی، ۲۰ ساله، جای داشت. او از نیلی روری اسرائیلی با نتیجه‌ی ۵ بر ۳، از نیکی فرانک آمریکایی با نتیجه‌ی ۵ بر ۴، از ماریا کونسولاتا کولینو ایتالیایی با نتیجه‌ی ۵ بر ۱ و کلر هالستد انگلیسی و کورنلیا هانیش آلمانی با نتیجه‌ی ۵ بر ۲ شکست خورد و در رده‌ی ششم گروهش جای گرفت.
مریم آچاک، ۲۹ ساله، چهارمین شمشیرباز زن ایرانی در این بازیها، در فلوره‌ی تیمی بود که به این سه شمشیرباز پیوست.
آنان در گروه چهارم جای گرفتند و با شکست از ایتالیا با نتیجه‌ی ۱۳ بر ۳، بربتانیا با نتیجه‌ی ۹ بر ۷ و آمریکا با نتیجه‌ی ۱۱ بر ۵، نتوانستند از گروهشان صعود کنند و چنین پرونده‌ی ورزشکاران زن ایرانی در مونترال بسته شد.
.jpg)
در آن دوره اگر به یکی از ورزشکاران زن ایرانی می‌گفتند که به زودی شمشیربازی برای یک دهه ممنوع میشود و پس از این المپیک ۲۰ سال زمان باید تا زنی دیگر از ایران در المپیک شرکت کند، بی‌شک نه تنها باور نمی‌کرد که با پوزخند از این حرف می‌گذشت.
اما همین طور شد و در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا بود که بار دیگر زنان ایرانی توانستند پا به المپیک بگذارند.
برای نوشتن این مطلب از منابع بسیار زیادی از جمله این دو سایت استفاده شده است:
ارسال نظرات