داستان یک ایرانی تحصیلکرده در دانشگاه مک گیل که ۶ سال در خیابان‌های مونترال زندگی می‌کرد

حسین قنادان: شکست عشقی من را در ۵۹سالگی آواره خیابان کرد

برای افراد بی‌خانمان که روزهای دشوار و ناامیدکننده‌ای را تجربه می‌کنند، پیدا کردن مسکن امری غیرممکن به نظر می‌رسد اما حسین قنادان از پس آن برآمد. او به مدت شش سال در خیابان‌های مونترال زندگی می‌کرد و شب‌ها را هر جا که ممکن بود، به صبح می‌رساند. با این حال، حسین طبق رزومه‌اش، ریشه و اساس محکمی دارد: تحصیل در رشته هنر و روان‌شناسی دانشگاه مک گیل، رشته سینما در دانشگاه بریتیش کلمبیا، موسس و مدیر یک شرکت تبلیغاتی. یک شکست عشقی دردناک بود که این مرد ۵۹ساله را آواره خیابان کرد.

 

برای افراد بی‌خانمان که روزهای دشوار و ناامیدکننده‌ای را تجربه می‌کنند، پیدا کردن مسکن امری غیرممکن به نظر می‌رسد اما حسین قنادان از پس آن برآمد. او به مدت شش سال در خیابان‌های مونترال زندگی می‌کرد و شب‌ها را هر جا که ممکن بود، به صبح می‌رساند. با این حال، حسین طبق رزومه‌اش، ریشه و اساس محکمی دارد: تحصیل در رشته هنر و روان‌شناسی دانشگاه مک گیل. اما یک شکست عشقی دردناک بود که این مرد ۵۹ساله را آواره خیابان کرد.

 

حسین قبل از این که با افرادی مثل کلر، گابریل، ژرمی و الکساندر آشنا شود، به مدت شش سال در خیابان‌های مونترال زندگی می‌کرد و شب‌ها را هر جا که ممکن بود، به صبح می‌رساند.

با این حال، حسین طبق رزومه‌اش، ریشه و اساس محکمی دارد: تحصیل در رشته هنر و روان‌شناسی دانشگاه مک گیل، رشته سینما در دانشگاه بریتیش کلمبیا، موسس و مدیر یک شرکت تبلیغاتی.

یک شکست عشقی دردناک بود که این مرد ۵۹ساله را آواره خیابان کرد: «کارهای زیادی کردم تا حواسم را از این موضوع پرت کنم؛ خرید و فروش خانه، گسترش تجارت و سرمایه گذاری. این شکست برایم غیرقابل تحمل بود اما نمی‌خواستم آن را قبول کنم.

این انکار سرسختانه با وجود از دست دادن خانه‌ام ادامه داشت. خودم را در حال غرق شدن می‌دیدم. همه چیز را رها کردم. شرکتم را نفروختم ماشین‌هایم را در خیابان رها کردم و جریمه‌ها و بدهی‌ها روی هم انباشته شدند.»

حسین چندین سال تابستان و زمستان، تنهای تنها در خیابان‌های مونترال زندگی کرد و شب‌ها از این پناهگاه به آن پناهگاه می‌رفت.

پاندمی او را منزوی‌تر و شرایطش را بدتر کرد؛ جیب خالی، شکم خالی، بدون هیچ دوست و آشنایی.

حسین که به شدت لاغر شده بود، به ناچار به Maison du Père که یک سازمان غیرانتفاعی است، پناه آورد.

مددکاران به او نشان دادند که چگونه برای بهبود شرایط خود از دولت کمک اجتماعی بگیرد. آن‌ها در مورد پروژه مسکن مونترال (PLM) هم توضیحات خوبی به او دادند.

دی واقع PLM بزرگ‌ترین پروژه کانادایی حامی افراد بی‌خانمان در زمینه مسکن است که چهار سازمان آن را مدیریت می‌کنند و از زمان راه اندازی در سال ۲۰۱۵ حدود ۶۲۲ بی‌خانمان را از آوارگی در خیابان‌ها نجات داده است.

افراد در این برنامه به مسکن یارانه‌ای دسترسی دارند و می‌توانند از حمایت یک مشاور روانشناسی و یک مشاور مسکن بهره ببرند.

به لطف این برنامه حسین دو سال است که در خانه مناسبی نزدیک کانال لاشین زندگی می‌کند. او خودش اجاره‌نامه را با صاحب ملک امضا کرده اما هر زمان در امور خانه مثل تعمیر، مبلمان یا ضدعفونی کردن سوالی داشته باشد با مشاور مسکن خود تماس می‌گیرد.

با مشاور روانشناسی‌اش هم روابطی صمیمی دارد. با کمک او در یک برنامه چندماهه که دانشجویان روانشاسی دانشگاه مک گیل به اجرا گذاشته‌اند، شرکت کرده است. حسین که از شرایطش راضی است، می‌گوید دیگر نه از نظر مادی و نه عاطفی، احساس تنهایی نمی‌کند.

این شرایط موجب شده است تا او بیشتر از همیشه به آینده امیدوار شود و این روزها مشتاقانه در زمینه سینما به دنبال کار باشد.

 

منبع

 

 

برچسب ها:

ارسال نظرات