استیو لافلور، تحلیلگر سیاست عمومی در تورنتو: چرا باید وقتی پنجره‌ی اتاقم را باز می‌کنم بوی سوخت ژانراتورها در دماغم بپیچد؟! چرا باید به گروههای فیلمبرداری اجازه داده شود تا برای روزهای پی در پی پیاده‌رو جلوی ساختمان بزرگ سالمندان را ببندند؟!
این روزها بسیاری از خیابانهای تورنتو تبدیل به مکان فیلمبرداری فیلمهای آمریکایی شده‌اند. این موضوع انتقادهایی را برانگیخته است. استیو لافلور، تحلیلگر سیاست عمومی در تورنتو، این رویکرد را چنین به باد انتقاد گرفته و این مطلب را نوشته است:
«بازم اتفاق افتاد. وارد لابی که شدم، دیدم تکه کاغذی در آسانسور چسبانده‌اند با این مضمون که یک گروه فیلمبرداری، درست روبه‌روی پنجره‌ام، معافیت قانونی گرفته‌اند. در این تابستان این سومین بار است که چنین چیزی برایم رخ می‌دهد. حیاط جلویی‌ام، برای همه‌ی مقاصد، استودیوی موقت فیلمسازی شده است. من برای چنین چیزی درخواست نداده بودم!
به این فکر می‌کنم که راههایی برای رویایی با این مشکل هست: می‌توانم به شورای شهر و مقامات شهری ای‌میل بزنم و بپرسم که چرا تورنتو به یک گروه فیلمبرداری اجازه داده که تا ساعت دو بامداد در یک منطقه مسکونی کار کند؟!
چرا باید وقتی پنجره‌ی اتاقم را باز می‌کنم بوی سوخت ژانراتورها در دماغم بپیچد؟!
چرا باید به گروههای فیلمبرداری اجازه داده شود تا برای روزهای پی در پی پیاده‌رو جلوی ساختمان بزرگ سالمندان را ببندند؟!
بگذارید از زاویه‌ی اقتصادی به موضوع نگاه کنیم. اگر چه فیلمبرداری داستانهای کانادایی مشخص در محیطهای کانادایی ارزشمندند، ولی ما نباید در پی استودیوهای هالیوودی باشیم که به دنبال هزینه‌های تولید با نرخ پایین‌اند. ما این قدرها هم رقت‌انگیز نشده‌ایم!
تورنتو شهر کوچکی نیست که نیاز به خودنمایی داشته باشد. ما شهری جهانی با بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار تولید اقتصادی سالانه هستیم.
ما دومین بخش مالی بزرگ در آمریکای شمالی، سومین مرکز بزرگ فناوری، ۷۰۰ دفتر مرکزی و آموزش عالی در سطح جهانی را داریم.
به طور خلاصه، ما اقتصادی متنوع داریم که می‌تواند در لیگهای برتر جلوه کند.
حالا بیایید به صنعت فیلمسازی نگاه کنیم. شهرداری مدعی است که در سال ۲۰۲۱ پذیرای ۲.۵ میلیارد دلار هزینه‌‌کرد برای فیلم، تلویزیون و رسانه‌های دیجیتال بودیم. باید به این توجه کرد که همین رقم کمتر از ۱ درصد تولید ناخالص داخلی تورنتوست!
البته چند میلیارد دلار هم چند میلیارد دلار است. ما چه کسی هستیم که به پول نقد نه بگوییم؟! ولی باید توجه کرد که شرکتها برای فیلمبرداری فقط به این دلیل که ما به آنها اجازه می‌دهیم در ورودی خانه‌های سالمندان کمپ بزنند، به این جا نمی‌آیند.
آنها می‌توانند واجد شرایط دریافت اعتبار مالیاتی باشند که طبق برآورد شهرداری تا ۳۵.۲ درصد است. این ۲.۵ میلیارد دلار زمانی که پای این بحث پیش کشیده می‌شود، بسیار کمتر جلوه‌نمایی می‌کند.
این جا اما باید درنگ کرد! مشکل این است که چقدر این هزینه‌ها به نفع اقتصاد محلی است. در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ در مورد تأثیر یارانه‌های فیلم آمریکایی مشخص کرد که آنها شغل چندانی ایجاد نکرده‌اند.
حتی اگر فرض کنید که اعتبارات مالیاتی فیلم به اقتصاد کمک می‌کند، استفاده‌های زیادی از بودجه عمومی وجود دارد.
دلاری که برای یارانه فیلم خرج می‌شود، دلاری است که از حمل و نقل عمومی، پارکها و سایر خدمات کسر می‌شود.
این بخشها هستند که تورنتو را نه تنها به مکان جذاب‌تری برای بازدید یا راه‌اندازی یک تجارت تبدیل می‌کنند که آن را به مکان جذاب‌تری برای زندگی بدل می‌نمایند.
ما می‌توانیم برای بهبود خیابان هزینه کنیم تا این که یک گروه فیلمبرداری در آن کمپ بزند.
نمی‌گویم که اصلا نباید از صنعت سینما حمایت کنیم. حرفم این است که برای حمایت از فیلمها و تولیدات تلویزیونی کاناداییها که داستانهایی درباره‌ی جوامع کانادایی تعریف می‌کنند، یک منطق قانع‌کننده‌ای وجود دارد. ولی این چیزی نیست که در تورنتو شاهدش هستیم.
تورنتو یک شهر بزرگ جهانی است و ناچار نیست که برای دیده شدن چنین تقلا کند.»
ارسال نظرات