پگاه شریفی
استفان هارپر نخست‌وزیر سابق کانادا از حزب محافظه‌کار، در نشست سازمان مجاهدین خلق، درباره خواسته‌های مردم ایران، تغییر رژیم و پیش رفتن مردم به سمت کشوری سکولار سخنرانی کرد، درحالی‌که در کنار جمعی از مخالفان جمهوری اسلامی قرار گرفته بود که همواره و خصوصا در ماه‌های اخیر و خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی، مورد برائت واضحِ چهره‌های اصلی اپوزوسیون بودند.
نشست سازمان مجاهدین خلق، یکم جولای در حومه پاریس برگزار شد، با حضور مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، لیز تراس، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا و البته استفان هارپر نخست‌وزیر سابق کانادا از حزب محافظه‌کار.
استفان هارپر در کنار گروهی قرار گرفت که در این چهار دهه، رژیم جمهوری اسلامی، بیشترین برداشت را از موجودیت آنها برای به زندان انداختن و بر دار کردن مردم بیگناه انجام داده و گروه مجاهدین هم با اینکه می‌داند چنین اتهام‌هایی واهی است و این افراد از آنها نبودند، برای نشان دادن نفوذش، حاضر نشده چنین وابستگی را رد کند.
صالح میرهاشمی یکی از آنها بود که بَر دار شد و «علی یونسی» و «امیرحسین مرادی» به زندان افتادند. دو دانشجوی نخبه که در المپیادهای جهانی درخشیده بودند و بیش از چهار سال است که به اتهام وابستگی به این گروهِ مورد انزجار بسیاری از مردم ایران، پشت میله‌های زندان هستند و به‌جای برداشتن گام‌های بزرگ در عرصه علم، اتاق‌های کوچک زندان را بالا و پایین می‌روند.
گروهی که لشکر سایبری جمهوری اسلامی از آنها در فضای مجازی برای بدنام‌کردن افراد استفاده می‌کند. مانند قراردادن نام حامد اسماعیلیون در کنار مجاهدین نه فقط در روزهای اوج‌گرفتن خیزش مردم که از همان روزهای ابتدایی سرنگونی هواپیمای اوکراینی، با بریدن عکس دونفره او و جایگزین‌کردن عکس مریم رجوی به‌جای همسرش.
استفان هارپر نخست‌وزیر سابق کانادا، سخنرانی طولانی خود را در جمع مجاهدین حاوی سه پیام دانست:
پیام اول: مردم ایران می‌خواهند در یک کشور آزاد و دموکراتیک زندگی کنند.
پیام دوم: تبلیغات را باور نکنید که رژیم به‌خوبی ریشه دوانده، تغییر رژیم در دسترس است.
پیام سوم: جایگزین مناسبی برای رژیم وجود دارد.
پیام‌هایی به‌ظاهر درست اما در بستری نادرست و در کنار فردی که حتی در ظاهر هم نشانی از این منش و عملکرد را ندارند و برای بسیاری از سیاستمداران دنیا عملکرد آنها روشن است.
خبرنگار شبکه فرانس ۲۴ در گزارش خود از این نشست، در ابتدایی‌ترین سطرهایش اذعان می‌کند:
«مجاهدین حمایت دیاسپورای ایرانی را ندارد؛ اما حمایت چند مقام بلندپایه سابق آمریکایی و اروپایی را دارد.»
استفان هارپر از پایان‌دادن به دیکتاتوری و دیکتاتوری دینی می‌گوید، آن‌هم در نزدیک‌ترین فاصله با یک سازمان سیاسی اسلام‌گرا و غیردموکراتیک که اندیشکده بروکینگز یکی از قدیمی‌ترین نهادهای تحلیلگر مسائل سیاسی، سال ۲۰۰۹ در توصیفشان می‌نویسد: «سازمانِ غیردموکراتیک و غیرمحبوب»
هارپر به شکل مضحکی می‌کوشد اعتراضات مردم ایران را به «مریم رجوی» وصل کند، آن را تنها جنبش فمینیستی علیه «حجاب» نمی‌داند و ریشه‌هایش را در بیش از ۴۰ سال مقاومتی معرفی می‌کند که «مریم رجوی» هم در آن نقش اصلی را ایفا می‌کند. زنی که اعضای کادرش فرم لباسشان باید «روسری، پیراهن و شلوار» باشد؛ اما به ضرورت آزادی پوشش در جامعه باور دارد!
احتمالاً اگر روزی مریم رجوی بر مستند قدرت بنشیند، سمپادهای ایشان آزادی حجاب دارند؛ اما کادر دولتی که می‌خواهند تشکیل دهند، زنان باید پوشش اسلامی داشته باشند؟! بگذریم از خاطرات زنانی که مدتی عضو این سازمان بودند و بنا به گفته‌هایشان، به دلیل عدم رعایت حجاب کامل تذکر، بازخواست و تنبیه می‌شدند.
استفان هارپر می‌گوید: «این اعتراضات به آینده نگاه می‌کنند نه به عقب. آنها خواهان پایان‌دادن به دیکتاتوری تئوکراتیک خامنه‌ای و رئیسی هستند، اما به‌هیچ‌وجه خواستار احیای دیکتاتوری سلطنتی شاه نیستند.»
اما یک قدمی خودش گروهی ایستاده که در موضع ۴۰ سال پیش خود، ایزوله شده و رهبرش «مریم رجوی» همچون همتایش علی خامنه‌ای سال‌هاست صندلی قدرت را به شخص دیگری نداده و حتی حاضر نیست درباره سرنوشت مسعود رجوی با شفافیت توضیح دهد.
استفان هارپر می‌گوید: «من اینجا نیستم که به مردم ایران بگویم دولت آنها چه کسی باید باشد، این را انتخابات آزاد تعیین می‌کند.» و لابد خبر ندارد که گروه مورد حمایتش در اساس‌نامه‌اش در سال‌ها قبل به‌جای مردم تصمیم گرفته: «بعد از براندازی حکومت جمهوری اسلامی تا تأسیس مجلس مؤسسان و انتخاب رئیس‌جمهور، ریاست‌جمهور موقت کشور مریم رجوی خواهد بود.»
بله آقای استفان هارپر، درست می‌گویید: «مردم ایران خواستار یک کشور آزاد، قانونمند و دموکراتیک هستند.» اما آزادی، قانونمندی و دموکراتیک بودن، هیچ سنخیتی با این افراد ندارد که کنارشان عکس یادگاری گرفته و ادعا کردید متعهد به انتخابات آزاد، کثرت‌گرایی و حاکمیت قانون و برابری جنسیتی و جدایی دین و سیاست هستند.» و البته پذیرش اینکه شما این موضوع را نمی‌دانید، باورنکردنی است!
ارسال نظرات