غزل و قصیده و داستان برتری و تلاش دو دونده زن ایرانی

مهدیس مختاری

ورزش دو میدانی برای زنان ایرانی علاقه‌مند به این ورزش در داخل کشور همواره شامل چالش‌هایی نظیر دست و پاگیر بودن نوع پوشش بوده و برای بسیاری از دوندگان زن نیز حس ناامنی حین تمرینات را به همراه دارد.  اینچنین است که بسیاری از «خواستن‌» ها به واسطه‌ی محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها برای تمام عمر یک آرزو باقی می‌مانند.

اما اتفاقی که برای دو خواهر غزل و قصیده، دو دونده ایرانی ساکن مونترال افتاده گویای این است که با حذف محدودیت‌ها می‌توان به خودباوری و شکوفایی رسید ضمن اینکه آرزوها رنگ و شکل حقیقی به خود می‌گیرند.

هر سال در ماه مارچ مسابقه دو The Speed Project با نام اختصاری TSP که یک مسابقه دو امدادی است در امریکا برگزار می‌شود؛ این مسابقه به مسافت ۴۴۰ کیلومتر از لس‌انجلس شروع و در لاس‌وگاس زیر تابلوی Welcome to Las Vegas تمام می‌شود. در دو امدادی یا Relay شرکت کنندگان به صورت گروهی مسابقه می‌دهند، مثلا در یک تیم ۱۰ نفره هر شخص مسافتی را می‌دود و با ضربه به دست شخص بعدی نوبت را به او واگذار می‌کند و او ادامه راه را می‌دود.

به گزارش هفته، غزل و همسرش، آرش دو ایرانی شرکت‌کننده از کانادا به همراه سایر شرکت‌کنندگان، این مسابقه را طی ۳۷ ساعت متوالی به پایان رساندند.

گفتنی است در این مسابقه ۶۹ تیم از امریکا، کانادا و اروپا شرکت کردند و تیمی که غزل و آرش در آن حضور داشتند در این مسابقه جایگاه یازدهم را بدست آورد و در میان رقیبان کانادایی به جایگاه اول رسید.

روشن است که به پایان رساندن این مسابقه در زمان کوتاه به سرعت بالای دوندگان نیاز دارد و تیمی که در آخرین رتبه این مسابقه قرار گرفت این مسافت را در ۶۱ ساعت به پایان رساند.

غزل و آرش که هر کدام ۶۵ کیلومتر را طی دو شبانه روز دویدند، به گفته خودشان لحظه رسیدن به خط پایان یکی از زیباترین تجربه‌های زندگی‌شان را رقم زد.

این زوج ورزشکار که نزدیک به ده سال است ساکن کانادا هستند در کنار تحصیل و کار به دویدن، دوچرخه سواری، اسنو برد و کراس کانتری اسکی مشغول هستند.

غزل می‌گوید: «در سال ۲۰۱۵ در یک تور دوچرخه سواری که ۵ هزار شرکت‌کننده داشت و برای مبارزه با سرطان برگزار می‌شد، شرکت کردیم و مسافت ۳۰۰ کیلومتر را از مونترال به کبک‌سیتی رکاب زدیم.

غزل درباره عضو شدنشان در گروه دو به خبرنگار هفته گفت: «از زمانی که کووید شروع شد، فعالیت و تحرک خیلی کم شد و تمام باشگاه‌ها و مراکز ورزشی تعطیل شد. در آن زمان ما تصمیم گرفتیم لابه لای کار، در ساعت ناهار یک دو نرم چهار پنج کیلومتری داشته باشیم تا اینکه با یک گروه دو آشنا شدیم و دویدن هر روز ما به هفته‌ای دو بار اما با مسافت و سرعت بالاتر تبدیل شد. آشنایی با این گروه فصل جدیدی را در زندگی ما رقم زد.»

غزل افزود: «من تمام دوران بارداری را تا یک هفته قبل از زایمان با گروهمان دویدم. نگاه نگران و حمایتگر مردم زمانی که شکم برجسته مرا هنگام دویدن می‌دیدند برایم قوت قلب بود و به کارم مصمم‌تر می‌شدم.

 بعد از زایمان با دو امدادی TSP آشنا شدیم و مارچ امسال زمانی که دخترمان تنها یک سال داشت او را به خاله و مادربزرگش در مونترال سپردیم و راهی لس‌آنجلس برای شرکت در مسابقه شدیم.»

قصیده، خواهر غزل نیز سال ۲۰۱۸ بعد از دریافت مدرک کارشناسی در رشته شیمی به عنوان دانشجو به کانادا مهاجرت کرد و پس از پایان تحصیلش در دانشگاهETS (École de technologie supérieure) اکنون در بمباردیه مشغول به کار است. او‌ نیز عضو یک گروه دو در منطقه Little Burgundy مونترال است.

قصیده در سال ۲۰۲۲ در مسابقه نیمه ماراتن تورنتو و امسال در مسابقه نیمه ماراتن اتاوا  شرکت کرده است، او در ماه دسامبر نیز قرار است در مسابقه نیمه ماراتن مونترال شرکت کند.

هر دو خواهر بر این باورند که اگر همچنان در ایران زندگی می‌کردند با وجود چالش‌ها و موانع زیاد و محدودیت به خاطر پوشش اجباری از لذت دویدن که ساده‌ترین و کم هزینه‌ترین ورزش دنیاست و البته مورد علاقه‌شان است، محروم می‌شدند.