ما زنان افغانستان نباید بترسیم، هر زن افغان یک مبارز است

نرگس هاشمی

از میان زنان شجاع و فعال کشور که در عرصه‌های مدنی و اجتماعی فعالیت‌های چشم‌گیری را انجام داده‌اند؛ اینک در گفت‌وگو را با خانم سویتا شیرزاد باز کردیم که مانند دیگر زنان و دختران رنج دیدۀ افغان از درد روزگار می‌نالد و می‌خواهد صدای زنان را فریاد زند و به جهانیان برساند و با وجود مشکلات عدیده و شرایط سخت افغانستان دست از مبارزه بر نداشته و امیدش را از دست ندهد.

خانم شیرزاد! به هفته خوش آمدید. در آغاز سخن لطف نموده دربارۀ خودتان کمی معلومات ارائه بدارید!

سویتا شیرزاد: سویتا شیرزاد هستم؛ متولد ولایت بدخشان و محل بود و باش‌ام شهر کابل است. فارغ صنف چهاردهم از رشته‌های ادبیات دری، منجمنت و ژورنالیزم استم. یعنی در سه رشته مختلف تا درجه بکلوریا تحصیل کرده‌ام و گاه‌گاهی هم درد‌های جامعه و مردمم را به زبان شعر بیان می‌دارم.

در کدام بخش بیشتر تجربه کاری دارید و از چه زمانی به فعالیت‌های مدنی و مردمی آغاز کرده کار و فعالیت می‌نمایید؟

سویتا شیرزاد: بنده بعد از اتمام دوره تحصیل در آغاز به سرودن شعر و داستان پرداختم و برعلاوه در بخش‌های مختلفی چون تدریس زبان، کار در رسانه‌های جمعی، گویندگی و گردانندگی برنامه‌های اجتماعی بیشتر کسب تجربه نمودم. یعنی از آغازین روزهای تحصیل تاکنون وارد بحث و فعالیت‌های مدنی شدم و با حفظ حضور در فعالیت‌های مدنی تا به امروز همواره به فعالیت‌هایم ادامه می‌دهم. همچنان در پهلوی فعالیت‌های ذکر شده در مواردی چون؛ بازاریابی و مدیریت در شرکت‌های مختلف مشغول کار بودم.

قبل از آمدن طالبان چی برنامه و پلان‌های کاری و تحصیلی برای آینده‌تان داشتید و چی دستاورد‌های مفید و ارزنده را به جامعه و مردم مهیا ساختید و بعد از طالبان چی تغییرات در زندگی‌تان رونما گردید؟

سویتا شیرزاد: ازآنجایی‌که من هم نظیر اکثر بانوان و خانمان دیگر در جامعه شاغل به کار بودم؛ می‌خواستم با پولی که عایدم می‌شد به ادامه تحصیل تا درجه لیسانس و ماستری بپردازم و بتوانم با فهم و دانش علمی بیشتر از پیش خود تا جایی در تغییر مسیر و شکوفایی کشورم به سمت‌وسوی مثبت و آبادتر سهیم باشیم. اما افسوس که این برنامه و پلان‌هایم عملی نشد و همچنان می‌خواستم تجارتی را به راه بیندازم تا فرهنگ ولایات کشورم را ترویج بدهم و زمینه کار را برای دیگر بانوان مساعد سازم اما حال نمی‌توانم اهداف خودم را دنبال و عملی سازم. چون حال کشور مدیریت درست نمی‌شود و سیستم فعلی ما غیرمنظم است.

در رابطه به دستاوردهای خود شایان ذکر می‌دانم که بنده بارها از سوی نهاد‌ها و احزاب مختلف برای داشتن حضور فعالانه در فعالیت‌های مدنی و مردمی تقدیر و تمجید شدم و همچنان در برگزاری شماری از برنامه‌های مدنی نیز سهیم بودم.

تغییراتی که بعد از حضور طالبان رخ داد را هم می‌توان از زاویه‌های مختلف بررسی کرد؛ مثلاً بیکاری عموم مردم، بسته‌شدن اکثر مراکز تعلیمی و دانشگاه‌ها و نداشتن سرمایه لازم برای ادامه تحصیل و برخی مشکلات دیگر به همه اقشار خصوصاً زنان و دختران.

قسمی که قبلا ذکر کردید؛ شما در عرصه ادبیات تحصیل دارید. از دید شما ادبیات در زندگی انسان‌ها چی نقشی دارد و بالخصوص شما که شعر می‌سرایید دیدتان در بارۀ شعر زنانه چیست و شعر زنان شاعر افغان در این عرصه چی پیشرفت‌های داشته است؟

سویتا شیرزاد: باید گفت هر علمی به اساس یک منفعت و لزوم دید جامعه ایجاد می‌شود حالا چه این علم ادبیات باشد و یا طبابت و حقوق و یا هر علم دیگر.

و در بحث نقش ادبیات بر خودم باید عارض شوم که من به این فکر هستم که اگر با ادبیات آشنا نمی‌شدم و تحصیل نمی‌کردم و مطالعه نمی‌داشتم نمی‌توانستم به اندازۀ قابل‌قبول؛ فصاحت و وضاحت در بیان‌ام را داشته باشم و نمی‌توانستم برنامه‌های ادبی و اجتماعی را تهیه کنم و در ضمن علاقه و اشتیاق خود را نسبت به سرودن شعر و نوشتن داستان بعد از تحصیل در بخش ادبیات یافتم که این خود یک تأثیر بزرگ و مثبت روی زندگیم داشت.

در رابطه به شعر زنانه هم کوتاه می‌خواهم با استناد به شعر یکی از شعرای برجسته بگویم که شعر مخصوصاً شعر زنانه؛ اشک‌هایست که از رخساره‌های دل‌شان سرچشمه گرفته و به دشت قلبشان رسیده و از لاله‌زارهای چشم‌هایشان به ورق می‌ریزد.

پیشرفت زنان افغان هم در عرصه شعر و شاعری با اینکه فضا از بعضی جهت‌ها تنگ است و بعضی استعداد‌ها به صحنه، انظار و سمع عموم نرسیده‌اند اما واقعاً قابل قدر و تقدیر است که از جمله این خانم‌ها می‌توان از مخفی بدخشی، کریمه ملزم، صفیه میلاد و غیره شعرا نام برد و همچنان به‌عنوان داستان‌نویس خوب می‌توان از حمیرا قادری و برخی دیگر یادآوری کرد.

اگر از بحث ادبیات بگذریم و به زندگی فعلی‌تان برگردیدم شما و امثال‌تان با چی مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنید و در ضمن به دیگر دختران و جوانانی که در یاس و ناامیدی بسر می‌برند چی گفتنی دارید؟

سویتا شیرزاد: من و امثال من زنان و دختران کشورم در این شرایط سیاه و تاریک با مشکلات اقتصادی، بی نانی و بی روزگاری دست‌وپنجه نرم می‌کنیم چون وظیفه نداریم و بی‌روزگار‌یم. اگرچه گذشتن این دوره خیلی سخت است و زمان گویا به‌تندی می‌گذرد. اما گفته‌هایم به دیگر زنان و در مجموع به همه خواهرانم این است که ما باید از آینده نترسیم و راه بیرون رفت پیدا کنیم. چون درگذشته خانم‌ها از حق‌وحقوق خود بی‌خبر بودند. اما خانم‌های امروز افغانستان حتی در دور‌ترین قرا و قصبات از همه چه آگاه هستند و خانم‌های امروزه افغانستان هر کدام یک مبارز‌اند و باورمند باشند که این‌گونه حکومت دیر دوام نمی‌کند. ما باید مثبت فکر کنیم تا افکار مثبت را در میان خانه و خانواده‌های ما ایجاد کنیم.

به افغان‌های که در خارج از کشور به سر می‌برند در این شرایط سخت و ناگوار افغانستان چی گفتنی دارید؟

سویتا شیرزاد: گفتنی‌ام برای افغان‌های بیرون از کشور که قبلاً در افغانستان سرمایه‌گذاری داشتند؛ این است که بار دیگر در کشور خود ما سرمایه‌گذاری کنند و زمینه کار را برای قشر مختلف جامعه مهیا سازند و به آن عده از افغان‌های ما که به هم‌وطنانشان از راه‌های مختلف کمک می‌کنند بعد از ابراز امتنان می‌خواهم بگویم که به کمک‌هایشان ادامه بدهند و دست افراد نیازمند و مستحق را بگیرند ولو پنج دالر هم اگر از مصارف زندگی‌شان اضافه می‌شود را به هم‌وطنانشان بفرستند و در این امر خیر شریک شوند. در اخیر برای افغانستان عزیز آرزوی آمدن صلح و امنیت سرتاسری و ایجاد حکومت همه‌شمول را دارم تا نمایندگی از همه اقوام و ملت‌های ما داشته و مورد قبول همه باشد.

با ابراز امتنان از خانم سویتا شیرزاد