وبسایت healthing.ca یک گزارش جالب در این زمینه داشته که در آن دکتر تیم نعیمی مدیر انستیتوی کانادایی تحقیقات مصرف مواد دانشگاه ویکتوریا آخرین آمار و نتایج را در آن ارایه داده است.
دکتر نعیمی می‌گوید وقتی یک کمپوت ذرت می‌خرم، می‌دانم حتی چند میلی‌گرم کلسیم در آن وجود دارد اما روی بطری الکل چیزی نیست، به جز اینکه ‘V ۴۰٪ که از آن زیاد سر در نمی‌آوریم.
شادی بخشی الکل و اینکه بخشی از فرهنگ معاشرت و دوستی شده، به کنار اما نوشیدن آن، تقویت کننده سلامت نیست، آن هم وقتی که ثابت شده:
مصرف متوسطِ الکل پیشرفت بیماری آلزایمر را تسریع می‌بخشد. خطر ابتلا به انواع بیماری‌های قلبی، حملات قلبی، نارسایی قلبی، فشار خون بالا و فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش می‌دهد.
سرعت آشکار شدن بیماری‌های مزمن قلبی و سرطان‌ها را که به کندی رشد می‌کنند، بیشتر می‌کند.
تصادفات اتومبیل، غرق شدگی و خودکشی ناشی از مصرف الکل، خشونت خانگی، بی‌توجهی به کودکان و خشونت هم در برخی موارد به دلیل نوشیدن بیش از حد الکل گزارش شده است.
همچنین بررسی‌ها نشان داده حدود ۱۸ درصد از کانادایی‌های ۱۵ سال به بالا در در مقطعی از زندگی خود دچار وابستگی به نوشیدن الکل شده‌اند و حدود ۴۰ درصد از افراد ۱۵ سال به بالای کانادایی بیش از ۶ بار در هفته الکل می‌نوشند. آماری که پزشکان این‌طور تحلیل می‌کنند: میزان خطر سه تا شش بار در هفته نوشیدن الکل از متوسط بالاتر است.
در نتیجه همان‌طور که یک نخ سیگار هم می‌تواند برای سلامت مضر باشد، هر میزان الکل هم می‌تواند برای سلامت ضرر داشته باشد. اما پس چرا روی الکل هیچ وقت پیام هشدار نمی‌بینیم؟ دکتر نعیمی پاسخ جالبی دارد:
بیشتر سیاستمداران مشروب می‌نوشند و این نوشیدنی از جایگاه فرهنگی نمادین بسیار قوی در کانادا برخوردار است و در کنارش هم یک لابی صنعتی بسیار قدرتمند دارد تا جایی که قلمرو یوکان در سال ۲۰۱۷ برچسب سرطان را روی الکل امتحان کرد اما با خط و نشانِ سردمداران صنعت الکل، روبرو و این طرح متوقف شد.
ارسال نظرات