به گزارش هفته، طراحی این غرفه که با الهام از رباط ملک انجام شده بود، کار معمار نامی ایرانی، عبدالعزیز فرمانفرمائیان، بود –کسی که معمار ورزشگاه آریامهر (آزادی)، فرودگاه مهرآباد و موزه‌ی فرش ایران هم است.
در دفتر راهنمایی که برای این نمایشگاه منتشر گشته، نوشته شده که «غرفه‌ی ایران، در سنت هلن، درست روبه‌روی ایستگاه مترو، الهام گرفته از سازههای باستانی ایران است و کاشی‌کاری که زینت‌بخش ستون‌هاست، نمونه‌ای عالی از هنر تزئینی ایرانی است.
این سازه در دو طبقه ایران را مینیاتوروار نشان می‌دهد: هم نشانگر ویژگی‌های فیزیکی‌اش از کوه‌ها‌ی سر به فلک کشیده تا دشت‌های گسترده و بیابان‌های خشکش است و هم نشانگر عناصر نژادی‌اش از مردمان آریایی روشن تا مردمان تیره‌تر جنوب.
میراث فرهنگی ایران غنی از آثار و گنجینه‌های باستانی است. کشوری است با کشاورزی و منابع معدنی و رو به توسعه‌ی صنعتی، ازجمله صنعت نفت. دارای قالی‌ها و صنایع‌دستی معروف در جهان است، با جاذبه‌های گردشگری.
نور و رنگ‌های به‌کاررفته در غرفه منعکس‌کننده‌ی رنگ‌های اصیل ایرانی است. این غرفه نمایشگر هم فضا و هم روح ایران است.»
موضوع نمایشگاه جهانی یا اکسپوی ۱۹۶۷ مونترال «انسان و جهان پیرامونش» بود. غرفه‌ی ایران «هزار و یک چهره از ایران» نام داشت و گردانندگان موفق شدند با ایجاد تنوعی جذاب در عمل نیز این «هزار و یک چهره‌ی» ایران را به نمایش بگذارند.
فیلپاهایی که با الهام از معماری سنتی ایران، با نقش‌های لاجوردی‌رنگ همچون کاشی معرق اصفهان تزیین‌شده بود مبنای طراحی سازه‌ی غرفه‌ی ایران بود.
دو طبقه‌ی غرفه‌ی ایران در اکسپو ۶۷ با داشتن یک بازشو فضای داخلی آن را دل‌باز کرده بود که و به دیدِ بیننده سیالیت می‌بخشید. نقش‌های اسلیمی و طرح‌های مسی لبه‌های بازشو را تزیین کرده بودند.
گفتنی است، از نمایشگاه جهانی یا اکسپوی ۱۹۶۷ مونترال به‌عنوان موفق‌ترین نمایشگاه جهانی سده‌ی بیستم یاد می‌شود که با مشارکت ۶۲ کشور، بیشترین شمار بازدیدکننده تا آن تاریخ را به خود جلب کرده بود.
با پایان نمایشگاه، جایگاه نمایشگاه و بیشتر غرفه‌ها تا سال ۱۹۸۴ دست‌نخورده بر جای ماندند تا در ماه‌های تابستان پذیرای بازدیدکنندگان باشند، ولی ازآنجاکه بیشتر ساختمان‌ها برای کاربری درازمدت طراحی و ساخته نشده بودند، بسیاری‌شان ویران گشتند و ازاین‌رو در سال ۱۹۸۴ برچیده شدند.
امروزه جزیره‌ی میزبان این نمایشگاه بوستان و تفرجگاه است و تنها شمار بسیار اندکی از سازههای اکسپو ۶۷ در آن بر جای مانده‌‌اند.
منابع:
ارسال نظرات