آقای حامد اسماعیلیون گرامی می‌دانم شما مجموعه پیگیری‌هایی را انجام داده‌اید تا بازی دوستانه تیم ملی فوتبال ایران-کانادا لغو شود. دیروز در پارلمان کانادا در مورد این موضوع بحث شد و شهردار ونکوور هم در این مورد صحبت کرد. آخرین اخباری که از رایزنی‌ها برای لغو این بازی دارید چیست؟
حامد اسماعیلیون: ما قبل از اینکه در مورد این بازی اعلام عمومی شود به فدراسیون فوتبال کانادا نامه نوشته بودیم اما آنها پاسخی ندادند. الان هم احتمالاً از بخش‌های مختلف تحت‌فشار هستند و موافقان و مخالفان با آنها تماس می‌گیرند اما ما چیزی نشنیدیم که فدراسیون فوتبال تصمیم بگیرد این بازی را لغو کند. در مورد دولت هم نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا در این مورد صحبت کرد و نمایندگان مجلس سؤال پرسیدند. فدراسیون فوتبال کانادا کاملاً مستقل از دولت است و جدا عمل می‌کند ولی دولت تنها جایی که شاید اگر بتواند نقشی داشته باشد در مورد همراهان تیم و ویزاهایی است که صادر می‌شود. ما تصویری بزرگ‌تر در این ماجرا می‌بینیم. به نظر ما این تلاشی برای عادی‌سازی روابط با جمهوری اسلامی است. کسانی در مورد این بازی برنامه‌ریزی کردند. خیلی واضح هم در شبکه‌های اجتماعی در این مورد صحبت می‌کنند. مثلا کنگره ایرانیان کانادا به طور مشخص از این بازی حمایت می‌کند. آنها هدف ازپیش‌تعیین‌شده‌ای داشتند. به نظر من این کار کاملاً هوشمندانه بوده است. من فکر می‌کنم اگر این بازی انجام شود آنها به هدفشان می‌رسند.
در دو هفته گذشته سمیناری در وزارت دفاع کانادا برگزار شده بود که اسپانسرش وزارت دفاع بود و رئیس پیشین کنگره ایرانیان کانادا و اعضای کنونی هیئت‌مدیره‌شان به این سمینار دعوت شده بودند.
آیا شما معتقدید که تدارک این بازی با لابی آی.سی.سی، «کنگره ایرانیانِ کانادا» شکل‌گرفته؟
حامد اسماعیلیون: من حدس نمی‌زنم به هر حال توییت‌هایی بوده و اخیراً من دیدم. اما همان زمان هم نوشته شده بود که از این بازی استقبال می‌کنند و می‌دانیم که در دو هفته گذشته سمیناری در وزارت دفاع کانادا برگزار شده بود که اسپانسرش وزارت دفاع بود و رئیس پیشین کنگره ایرانیان کانادا و اعضای کنونی هیئت‌مدیره‌شان به این سمینار هم دعوت شده بودند. به هر حال آنها مشغول فعالیت هستند. ولی باید به این موضوع توجه کرد که کنگره ایرانیان کانادا ۴۰۰ عضو بیشتر ندارد و من شنیدم که در دو سال گذشته ۸۵ درصد اعضایش را از دست داده است و مطلقاً نماینده ایرانیان کانادا نیست ولی قطعاً فعالانه مشغول به کار هستند و اهدافشان هم عادی‌سازی روابط و قرار دادن مردم در برابر مردم است. این خیلی نگران‌کننده است ما نمی‌توانستیم نسبت به این بازی واکنش نشان ندهیم چراکه این مسائل را می‌دیدیم. عده‌ای علاقه‌مند هستند که فوتبال تماشا کنند و عده‌ای می‌خواهند از تلویزیون بازی را ببینند. من هیچ نظری در مورد این افراد ندارم هر کسی خودش باید تصمیم بگیرد که چه کاری درست‌تر است. مشکل ما تنها با برگزارکنندگان این مسابقه است. به نظر من به‌نوعی از فدراسیون فوتبال کانادا برای این کار استفاده شده و همه را درگیر کرده است.
در ابتدای صحبت‌هایتان گفتید قبل از اینکه خبر این بازی عمومی شود نامه‌ای به فدراسیون فوتبال کانادا نوشتید. یعنی ظاهراً زمزمه‌هایی شنیدید و نامه‌ای دادید که به نامه جواب داده نشد، در آن نامه چه چیزی نوشته شده بود؟ درخواست مشخصتان از فدراسیون چه بود؟
حامد اسماعیلیون: ما سه مسئله را عنوان کرده بودیم که یکی از آنها اسپورت واشینگ است که برای عادی نشان‌دادن حکومت‌های دیکتاتوری و حکومت‌هایی که دست به جنایت می‌زنند این کار انجام می‌گیرد که با ورزش شرایط را عادی جلوه دهند. مثلاً روسیه بازی‌های جام جهانی دوره قبل را میزبانی می‌کند یا میزبانی المپیک زمستانی را چین بر عهده می‌گیرد. اینها همه برای عادی جلوه‌دادن شرایط سخت مردم آن کشورهاست یا دیکتاتوری که در آن کشورها رایج است و برای اینکه دنیا را قانع کنند که شرایط آنجا بسیار عادی است. مسئله دوم که مطرح کردیم جنبه امنیتی است. ما می‌دانیم آن دسته از خانواده‌های قربانیان که در ایران هستند مورد اذیت و آزار حکومت قرار دارند. حتی مواردی از شکنجه افراد را داشته‌ایم. برخی اعضای خانواده‌ها را که در کانادا هستند، تهدید کرده‌اند. به خاطر همین مسائل ما اعلام کردیم مهم است که چه کسانی تیم ایران را در سفر به کانادا همراهی می‌کنند. مسئله سوم موضوع زنان در ایران است که اجازه ورود به استادیوم‌ها را ندارند. آنها در استادیوم دستگیر می‌شوند. به‌صورت آنها اسپری فلفل زده می‌شود. به این سه دلیل مشخص و به دلیل اینکه کانادا اصلاً رابطه دوستانه‌ای با این کشور ندارد، برگزاری این بازی منطقی نیست. از آنها خواهش کردیم تجدیدنظر کنند اما متأسفانه پاسخی به ما ندادند و بر سر تصمیمشان پابرجا ماندند.
ما در آن نامه سه مسئله را عنوان کرده بودیم: یکی از آنها اسپورت واشینگ است. مسئله دوم جنبه امنیتی است. ما می‌دانیم آن دسته از خانواده‌های قربانیان که در ایران هستند مورد اذیت و آزار حکومت قرار دارند. حتی مواردی از شکنجه افراد را داشته‌ایم. برخی اعضای خانواده‌ها را که در کانادا هستند، تهدید کرده‌اند. به خاطر همین مسائل ما اعلام کردیم مهم است که چه کسانی تیم ایران را در سفر به کانادا همراهی می‌کنند. مسئله سوم موضوع زنان در ایران است که اجازه ورود به استادیوم‌ها را ندارند. آنها در استادیوم دستگیر می‌شوند. به‌صورت آنها اسپری فلفل زده می‌شود.
امکانش هست که نامه‌ای را که به فدراسیون فوتبال کانادا ارسال کردید در اختیار ما قرار دهید که ما آن را منتشر کنیم؟
حامد اسماعیلیون: این نامه به زبان انگلیسی است اما می‌توانم از اعضای هیئت‌مدیره در این مورد سؤال کنم چون من به‌تنهایی تصمیم نمی‌گیرم اما شاید بتوان بخش‌هایی را ارسال کرد.
به نظر من فارغ از اینکه تصمیمشان این است که این تیم به کانادا بیاید یا نه، نکات مهمی در نامه مطرح شده است. به نظر من مساله فراتر از قربانیان هواپیماست. اگر ما بتوانیم بخش‌هایی از این نامه را منتشر کنیم، به‌خودی‌خود موجی را در افکار عمومی ایجاد می‌کند.
با توجه به پیام‌هایی که به دست ما می‌رسد در میان افکار عمومی این سوال مطرح است که اگر در این هواپیما چند نفر کانادایی سفیدپوست بودند آیا بازهم دولت کانادا یا فدراسیون فوتبال کانادا و مجموعه دست‌اندرکاران برگزاری این بازی به این سادگی به تیم فوتبال ایران اجازه می‌دادند که وارد کانادا شود؟ این شائبه ایجاد شده که از طرف دولت کانادا و مجموعه عوامل برگزاری این بازی مسئله انسانی برایشان جایگاه خیلی جدی‌ای ندارد. از خیلی از کسانی که با آنها ارتباط داشتم شنیدم اگر در این هواپیما چند کانادایی [غیرمهاجر] وجود داشت طور دیگری برخورد می‌شد. من هم این استاندارد دوگانه را به وضوح می‌بینم.
ما می‌دانیم که روسیه دست به جنایت‌های وحشتناکی در اوکراین زده و می‌زند. در عین حال می‌بینیم که وزیر امور خارجه، خانم ملانی جولی وقتی در مورد روسیه صحبت می‌کنند طرز بیان متفاوتی دارند. مثلا مدتی پیش روس‌ها به یک ایستگاه قطار حمله موشکی کردند و چند کودک بی‌گناه جان خود را از دست دادند. در این رابطه رسانه‌ها از قول خانم جولی چنین تیتر زده بودند که هدف قراردادن افراد غیرنظامی یک جنایت جنگی است اما وقتی در مورد پرواز پی‌اس ۷۵۲ توییت می‌زنند می‌گویند «شلیک غیرقانونی یا ساقط کردن غیرقانونی». به نظر من این همان استاندارد دوگانه است. پلیس فدرال هم هنوز حاضر نشد برای این پرواز پرونده جنایی باز کند اما برای جنایت‌های جنگی در اوکراین پرونده جنایی تشکیل داده است. ما این موضوع را هم به خودشان و هم در شبکه‌های اجتماعی گفتیم اما واقعیت این است که ما نمی‌دانیم چگونه این موضوع را می‌توانیم تغییر دهیم. اما افکار عمومی باید آگاه باشند که ما تمام تلاشمان را کرده‌ایم و خواهیم کرد. منتها جامعه مهاجر ایرانی باید این موضوع را از دولت طلب کند. البته روشن است که با گذاشتن کامنت در شبکه‌های اجتماعی چیزی تغییر نخواهد کرد. نامه نوشتن به نمایندگان مجلس و درخواست و مطالبه از آنها است که می‌تواند تأثیرگذار باشد.
با توجه به پیام‌هایی که به دست ما می‌رسد در میان افکار عمومی این سوال مطرح است که اگر در این هواپیما چند نفر کانادایی سفیدپوست بودند آیا بازهم دولت کانادا یا فدراسیون فوتبال کانادا و مجموعه دست‌اندرکاران برگزاری این بازی به این سادگی به تیم فوتبال ایران اجازه می‌دادند که وارد کانادا شود؟
آیا در موضوع دعوت از نیم ملی ایران به کانادا نمایندگان ایرانی که در پارلمان هستند فعالیت تأثیرگذاری انجام داده‌اند؟
حامد اسماعیلیون: ما با بسیاری از نمایندگان مجلس صحبت کردیم. با آقای علی احساسی در ارتباط هستم و در خیلی از موارد از پیشنهادهای ایشان استفاده می‌کنم. اما با آقای مجید جوهری ارتباطی نداریم. بعد از انتخابات اخیر در سپتامبر ۲۰۲۱ از طرف انجمن خانواده‌های قربانیان پرواز ۷۵۲ نامه‌ای به آقای جوهری نوشتیم و درخواست دیدار کردیم. اما پاسخی دریافت نکردیم. این درحالی است که ما با نمایندگان زیادی از احزاب مختلف صحبت می‌کنیم حتی دیروز با یکی از نمایندگان مجلس جلسه داشتیم. آنها با خیلی از مسائلی که ما بیان می‌کنیم موافقند ولی تغییر دادن این ماجرا سخت است. من نمی‌گویم در دولت هیچ کاری پیش نمی‌رود آنها در نظر گرفتند این پرونده را به یک نهاد بین‌المللی ارجاع دهند اما این روند کند است و در مسیر بروکراسی قرار دارد. برای ما قابل‌درک نیست که چرا این همه تعلل وجود دارد. در حالی که ما داریم به دولت فشار می‌آوریم که زودتر این پرونده را به نهاد بین‌المللی ارجاع دهد موضوعاتی مانند بازی فوتبال پیش می‌آید.
این اواخر وقتی ما پستی را در مورد مسئله هواپیما منتشر می‌کنیم، حجم پیام‌های منفی و تهاجمی افزایش‌یافته است. آیا شما احساس می‌کنید که فعالیت در شبکه‌های اجتماعی علیه شما سازمان‌یافته‌تر از قبل است؟
حامد اسماعیلیون: من نماینده و سخنگوی انجمن خانواده‌های قربانیان هستم و طبعاً بیشتر از دیگران در رسانه‌ها حضور دارم و بیشتر از دیگران صحبت می‌کنم. سعی می‌کنم نظرات خانواده‌ها را جویا شوم و همان را به شبکه‌های اجتماعی منتقل کنم و با مردم مطرح کنم. در روزهای اخیر حملات شخصی زیادی به من کردند اما خوشحالم که اعضای انجمن حمایت می‌کنند و من راهم را ادامه می‌دهم. من ترسی از گفتن حقیقت ندارم حتی اگر خیلی‌ها بگویند باید بازی برگزار شود و حساب جامعه فوتبال و تیم ملی را جدا کنید. به باور من، ما یک تصویر بزرگ‌تر را می‌بینیم و می‌دانیم که چه اتفاقی در حال رخ‌دادن است. این پرونده برای ما مهم‌ترین دلیل زنده ماندن است. من شخصاً فکر می‌کنم که اگر سنگ هم از آسمان ببارد باید این راه را ادامه داد و حقیقت را باید گفت و نکته اینجاست که آنها نمی‌خواهند حقایق مربوط به این جنایت افشا شود. تا امروز ۲۸ ماه از این جنایت گذشته است اما هنوز هیچ کس مجازات نشده است. بسیاری از سؤالات ما در مورد این پرواز بی‌پاسخ مانده است. واقعیت این است که ۱۷۶ نفر به شکل فجیعی از زندگی محروم شدند. ما هستیم تا این حقیقت را مدام به جامعه یادآوری کنیم. برخی می‌گویند شما خوشی را از مردم می‌گیرید. در دو سال و نیم گذشته کنسرت‌ها و بازی‌های بسیاری برگزار شده است. در تمام شهر هر روز کنسرت و مهمانی برگزار می‌شود. من ندیدم خانواده‌های قربانیان پرواز به مردم بگویند زندگی نکنید. در همان ماه اول این اتفاق قبل از اینکه کرونا اتفاق بیفتد کنسرت در اینجا برگزار می‌شد و کسی اعتراضی نکرده است. برخی افراد سعی می‌کنند با مطرح کردن بحث تحریم و حملات شخصی به ما حقیقت را مخدوش کنند؛ این کار سازمان‌یافته باشد یا نباشد خدمتی است که به جمهوری اسلامی می‌کنند.
آقای حامد اسماعیلیون از شما سپاسگزاریم.
ارسال نظرات