مونترال خانه‌ای امن برای متفاوت‌ها

معلول، نابینا، ۴۶ کروزومی و… خیلی از اسم‌های دیگر که به آدم‌های اطراف‌مان می‌دهیم، کسانی که در اصل از «ما» متفاوت هستند و در اقلیت قرار گرفته اند.

کسانی که «شاید» و نه «حتما» آنقدر بخت همراه‌شان نبوده که ویژگی‌های عمومِ آدم‌ها را داشته باشند.

زمانی این افراد طرد می‌شدند، پنهان می‌شدند و یا حضورشان نادیده گرفته می‌شد.حتی بسیاری وقت‌ها خودشان در غار تنهایی فرو می‌رفتند چون راحت‌تر بودند تا اینکه در شهری زندگی کنند، یا در مدرسه‌ای درس بخوانند و یا به سینما و پارک تفریحی بروند، که موقعیت و موجودیت آن‌ها نادیده گرفته شده بود.

در حالیکه اگر محیط رشد و زندگی این افراد متفاوت فراهم بود؛ هم توانمندی‌های خاص از خودشان نشان می‌دادند و هم می‌توانستند در برخی زمینه‌ها در حد یک نابغه باشند، مانند آلبرت انیشتن، آنتونی هاپکینر، چارلز داروین و تیم برتونِ هم عصر ما که همگی «اوتیسم» -درخود ماندگی- داشتند.

در راستای همین، اهمیت دادن به توانایی افراد و فراهم ساختن محیط زندگی برای آن‌ها، یک ساختمان خالی در Ahuntsic که متعلق به هیئت مدرسه انگلیسی مونترال است، قرار است به خانه‌ای برای جوانان مونترال تبدیل شود، که اوتیسم دارند.

به گزارش مونترال سیتی نیوز،این خانه، ایده یک کاردرمانگر به نام رزماری ماراتا است که خودش با اوتیسم درگیر بوده و همیشه فکر می‌کرده وقتی آن‌ها بالغ می‌شوند و بخواهند مستقل باشند، چه اتفاقی برای‌شان می‌افتد؟

هزینه پروژه تبدیل این ساختمان به خانه، ۴.۵ میلیون دلار برآورد شده که با کمک مالی داوطلبان، بنیادها و وام مسکن امکان‌پذیر است.

این خانه در اصل یک دوره گذار برای کمک به جوانان اوتیسمیک است تا زمانیکه استقلال خود بدست بیاورند و با توجه به نیازهای آن‌ها مناسب‌سازی شده.

کسانی که اوتیسم دارند نسبت به برخی محرک‌ها مانند صدا و نور بسیار حساس هستند و این خانه

عایق‌بندی صدا دارد و قرار نیست نورپردازی نئونی داشته باشد، بلکه سیستمش آنالوگ خواهد بود.

اگر دوست دارید درباره اوتیسم بیشتر بدانید،اسلایدها را ورق بزنید و عکس‌های شگفت‌انگیزِ تیموتی آرچیبال را ببینید که از پسرش «ایلای» گرفته که اوتیسمیک است.

او با این تصاویر دنیای ذهنی آن‌ها را به خوبی به تصویر کشیده است.