به گزارش هفته، بخش‌هایی از این مقاله را که شامل گفت‌وگو با ایرانیان داخل کشور هم می‌شود، می‌خوانید.
تابلوهای تبلیغاتی در سراسر پایتخت ایران اعلام می‌کنند که زنان باید روسری‌های اجباری خود را برای احترام به مادران خود بپوشند. اما شاید برای اولین بار بعد از هرج و مرج پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ ایران است که زنان بسیاری، در سنین مختلف تصمیم گرفتند، زیر بار این حرف نروند. چنین سرپیچی پس از ماه‌ها اعتراض به مرگ مهسا امینی که در بازداشت پلیس اخلاق این کشور بود، به وجود آمده است.
در حالی‌که به نظر می‌رسد تظاهرات کمرنگ شده، انتخاب برخی از خانم‌ها برای نپوشاندن موهای خود در امکان عمومی، چالش جدیدی را برای حکومت روحانیون ایجاد کرده است.
مقامات برخی از مشاغل را که به زنان بی‌حجاب خدمات می‌دهند، تعطیل می‌کند. پلیس و نیروهای داوطلب، به زنان در مترو، فرودگاه‌ها و سایر اماکن عمومی هشدار می‌دهند. به رانندگان خانم که حجاب ندارند، پیام می‌فرستند.
تحلیلگران در ایران هشدار می‌دهند که اگر دولت فشار را زیادتر کند، می‌تواند دوباره منجر به اعتراضات شود. برخی از زنان اما گفته‌اند به این تهدیدها اهمیتی نمی‌دهند و برای آزادی بیشتر در ایران و آینده‌ای بهتر برای دختران خود می‌جنگند.
شروین، دانشجوی بیست و سه‌ساله‌ی تهرانی که موهایش در باد می‌چرخد، می‌گوید: «آن‌ها می‌خواهند همه مشاغل را ببندند؟ مثلا من اگر بدون حجاب به کلانتری بروم، آنجا را هم تعطیل می‌کنند؟»
ویدا، ۲۹ساله می‌گوید آن‌ها چیزی بیشتر از پوشاندن موهای‌شان در ملاء عام می‌خواهند و این یک پیام برای دولت است: «ما را رها کنید!»
قبل از اعتراضاتِ ماه سپتامبر، دیدن زنان بدون روسری (در ایران) نادر بود، اگرچه بعضی اوقات زنان اهمیتی به روسری افتاده خود نمی‌دادند اما امروزه در بعضی از مناطق تهران نپوشیدن روسری یک روال معمول شده است.
ثریا، ۳۳ ساله، که حجاب ندارد و دختر ۷ساله‌اش را در مدرسه ابتدایی در مرکز تهران گذاشته است، می‌گوید: «نمی‌خواهم دخترم تحت فشارهای ایدئولوژیکی باشد که من و هم نسلانم با آن‌ها زندگی می‌کردیم و در اصل این تصمیم برای آینده دخترم است.
عکس از سی.تی.وی
ارسال نظرات