به گزارش هفته، به نقل از پایگاه اینترنتی ژورنال دو مونریال و رادیو کانادا، کانادا مثل بسیاری از کشورهای جهان با کمبود نیروی کار و پیری جمعیت روبرو است و ترودو آسان‌ترین راه حل را انتخاب کرده که همان پذیرش مهاجران بیشتر است. در صورتی که برای حل معضلات اجتماعی که بسیار پیچیده‌تر از ظاهرشان هستند، راه حل‌های زیادی وجود دارد. ظاهرا آقای ترودو از این مسئله غافل است که با داشتن نرخ‌زاد و ولد پایین، از طریق مهاجرت نمی‌توان مشکل کمبود نیروی کار و پیری جمعیت را به صورت ریشه‌ای حل کرد.
اگر بخواهیم کسری جمعیتی را که چندین بار اعلام شده است، جبران کنیم و در عین حال نرخ‌های مهاجرت معقول را حفظ کنیم، لازم است که برای افزایش ملموس‌زاد و ولد تلاش کنیم حتی اگر تبلور آثار مثبت آن چندین سال طول بکشد.
در سال ۲۰۲۱، شاخص باروری در کبک ۱.۵۸ فرزند به ازای هر زن بود که بر اساس گزارش موسسه آمار کبک، نسبت به سال ۲۰۱۹ که شاخص باروری ۱.۵۷ بود، افزایشی ناملموس را نشان می‌داد. همان سال کانادا هم با شاخص ۱.۴۳ وضعیت بهتری نداشت.
از سال ۲۰۱۳، زاد و ولد در کبک کاهش یافته است. از ۸۴۹۰۰ تولد ثبت شده در سال ۲۰۲۱، دست کم ۳۱ درصد نوزادان حداقل یک والد خارجی داشتند. این‌ها داده برای رشد جمعیت و تقویت بازار کار مثبت و امیدوارکننده است.
در میان استان‌های کانادا کبک شدیدترین واکنش را به تصمیم اتاوا نشان داد. واقعیت این است که بحث درباره مهاجرت در کبک همواره با ترس محوشدن همراه است، ترس از نابودی، زبان، هویت، وزن جمعیتی و دیگر معیارها و ارزش‌های خاص کبکی.
اما واقعا ما از چه می‌ترسیم؟ بچه‌های ما از دبستان دو زبانه هستند هر چند در سیستم انگلیسی زبان هم نیستند. کمبودها و معایت سیستم آموزشی ما که کم هم نیستند، آن‌ها ترغیب می‌کند که به راحتی در وب هر آن چه را که بخواهند یاد بگیرند.
حرف از فرهنگ خودمان می‌زنیم؟ کدام فرهنگ؟ فرهنگ فرانسوی کانادایی، یا فرهنگ مختلط قرن بیست و یکم که چه بخواهیم چه نخواهیم تحت تاثیر اقوام و جمعیت‌هایی قرار می‌گیرد که ما را احاطه کرده اند؟ اما این بیشتر از آن که تکثرفرهنگی باشد یک جهش است. دی ان‌ای یا هویت ما محصول این جهش‌های غنی است که ما را به ملتی تبدیل می‌کند که هرگز ناپدید نخواهد شد. قرن بیست و دوم، قرن جهش‌ها و جهش یافته هاست، نباید از آن بترسیم.
آنچه در بالا آمد، نوشته و نظرات ماریا مورانی، سیاستمدار و جامعه‌شناس کبکی است که در ژورنال دو مونریال منتشر شده است.
اتاوا و کبک همواره در زمینه مهاجرت رو در روی یکدیگر بوده‌اند و تقابل بین آن‌ها در سال‌های اخیر تشدید شده است. تمایل اتاوا برای باز کردن درهای کشور به روی ۵۰۰ هزار مهاجر در سال تا سال ۲۰۲۵ که از طرف جاستین ترودو اعلام شد، مخالفت شدید کبک را برانگیخت. از زمان اعلام سیاست مهاجرتی جدید اتاوا، مقامات کبک و در راس آن‌ها فرانسوآ لوگو بارها در فرصت‌های مختلف از رویکرد ترودو در این زمینه انتقاد کرده و او را به نادیده گرفتن اولویت‌ها و معیارهای کبکی متهم کرده اند. نتایج مطالعه «ابتکار قرن» نیز که به تازگی منتشر شد و زنگ خطر را برای محوشدن زبان فرانسه و جامعه کبکی در جمعیت یکصد میلیون نفری کانادا تا سال ۲۱۰۰ به صدا درآورد، بار دیگر مقامات کبک را به انتقاد از سیاست مهاجرتی ترودو تحریک کرد.
ژان فرانسوا روبرژ، وزیر مسئول زبان فرانسوی و مسئول روابط کانادایی، دو روز پیش تاکید کرد منطقی نیست که تصور کنیم می‌توانیم در کوتاه مدت این همه مهاجر را در کشور بپذیریم چرا که همین حالا هم با مشکل کمبود مسکن، کمبود مهدکودک و حتی کمبود فضاهای آموزشی روبرو هستیم. اگر قرار به پذیرش مهاجران بیشتر باشد ابتدا باید این مشکلات برطرف شود.
با این همه ترودو بار دیگر روز چهارشنبه از تصمیم خود برای پذیرش ۵۰۰ هزار مهاجر در سال دفاع و تاکید کرد کبک تا اندازه زیادی کنترل آستانه‌های مهاجرت خود را در اختیار دارد و ما انتظار داریم که کبک برای رفع مشکل کمبود نیروی کار و پیری جمعیت به اتاوا کمک کند.
ارسال نظرات