به گزارش هفته، اسماعیلیون در این مقاله که در مجله تورنتولایف منتشر شده بوده، داستان آشنایی خودش و پریسا را در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تبریز در اواسط دهه ۱۹۹۰ روایت می‌کند. اینکه چگونه در دورانی تحت یک رژیم سرکوبگر بنیادگرا زندگی کردند، به سن بلوغ رسیدند و عاشق همدیگر شدند و پس از به دنیا آمدن «ری را» در سال ۲۰۱۰ برای ساختن یک زندگی بهتر به تورنتو مهاجرت کردند. اما با سرنگونی هواپیمای ps752 مسیر زندگی تغییر کرد.
در بخشی از این مقاله که از انگلیسی ترجمه شده می‌خوانید:
«به درون آغوش مادرهای‌مان و خواهرِ پریسا افتادم… کمی قبل‌تر برای شناسایی جسد پریسا، از DNA پدربزرگ و مادربزرگ پریسا برای شناسایی جسد او و از DNA پدر و مادرم برای شناسایی ری را استفاده شده بود.
آن شب، در خانه مادرهمسرم، همسر و دخترم را تصور کردم که چمدان‌هایشان را بسته‌اند، وسایل را بالا و پایین می‌کنند تا جایی برای کتاب‌ها و عروسک‌های جدید ری را باز کنند. آن‌ها در فاصله زمانی بین عزیمت‌شان از این اتاق و آمدن من (به اینجا)، زندگی‌شان به پایان رسیده بود و در واقع زندگی من نیز به پایان رسیده بود…»
سایت longreads که بهترین داستان‌های غیرداستانی را در وبسایت خودش از سال ۲۰۱۱ منتشر می‌کند؛ دسامبر سال گذشته با بازنشر این مقاله آن را یک قطعه قدرتمند و تکان دهنده در مورد عشق، از دست دادن و جست و جوی عدالت توصیف کرد.
بنیاد جوایز رسانه ملی با اعلام اسامی این دوره، عنوان کرده است: «فهرست باورنکردنی (همکاران) ما متشکل از ۱۰۶ داور داوطلب و ساعت‌های بی‌شمار ارزیابی صدها مجله در سراسر کشور (کانادا) و نزدیک به ۱۰۰۰ (مطلب) دریافتی است که از آن میان، ۲۰۰ فینالیست تاثیرگذار را انتخاب و معرفی کرده ایم.»
این بنیاد، یک سازمان دوزبانه (فرانسه- انگلیسی) است که سال ۱۹۷۷ تأسیس شده است و از روزنامه‌نگاران، نویسندگان، عکاسان، تصویرگران و دیگر متخصصان حوزه رسانه که در هنر خود سرآمد هستند، تجلیل می‌کند.
این بنیاد توسط هیئت مدیره داوطلب اداره می‌شود که نماینده جنبه‌های مختلف صنعت نشر در کانادا هستند.
ارسال نظرات