به گزارش هفته، به نقل از پایگاه اینترنتی ژورنال دو مونریال، در سناریو اول، استان کبک تصمیم می‌گیرد که به‌منظور حفظ وزن سیاسی خود در فدراسیون کانادا، آستانه‌های مهاجرت خود را بالا ببرد. اما مشکلی که استان زیبا همین حالا نیز در اجرای این سیاست با آن روبرو است، این است که همین تعداد مهاجری را که هرساله پذیرش می‌کند نمی‌تواند به‌خوبی فرانسیزه و ادغام کند.
اگر مونترال و لاوال ۲۰ سال است که انگلیسی شده‌اند، اساساً به‌خاطر آستانه‌های مهاجرت است که دولت کبک به اجرا گذاشته است. افزایش آستانه مهاجرت نه‌تنها منجر به کاهش جمعیت اکثریت فرانسوی‌زبانان کبک می‌شود، بلکه خیلی راحت زمینه را برای فروپاشی زبان مولیر مهیا خواهد کرد. به‌عبارت‌دیگر استان کبک برای حفظ وزن سیاسی خود در فدراسیون کانادا چاره‌ای نخواهد داشت جز این که هویت فرهنگی و زبانی خود را قربانی کند.
اما این معامله از نظر بسیاری از مقامات و بخش کثیری از جامعه فرانسوی‌زبان کبک، یک معامله بد و نافرجام است.
در سناریو دوم، کبک با آگاهی از این که سیاست گسترده مهاجرتی‌اش می‌تواند در نهایت به یک اقدام انتحاری تبدیل شود، تصمیم می‌گیرد که آستانه‌های مهاجرت را بالاتر نبرد.
اما اگر انتخاب رهبران کبک این باشد، کبک قطعاً با ازدست‌دادن وزن سیاسی خود، به‌تدریج در فدراسیون یک‌صد میلیون نفری کانادا غرق خواهد شد و در نهایت بر خلاف امروز به یک استان کم‌اهمیت و منزوی تبدیل خواهد شد. اما در این سناریو پیش‌بینی بدتر این است که استان زیبا نه‌تنها جایگاه و نفوذ سیاسی خود را در شطرنج سیاسی کانادا از دست خواهد داد؛ بلکه هویت فرهنگی و زبانی‌اش را نیز مسخ‌شده خواهد دید؛ اما با این تفاوت که نابودی فرهنگ و زبان فرانسوی در این سناریو دیرتر از سناریو اول اتفاق خواهد افتاد.
این دو سناریو هر دو کبک را محکوم می‌کند که به یکسان‌سازی روی آورد. در این صورت سال ۲۱۰۰ همچنان سرزمینی به نام کبک در کانادا وجود خواهد داشت؛ اما دیگر سرزمین ملت کبک نخواهد بود مگر این که «ملت کبک» را یک جمعیت انگلیسی‌زبان تحت سلطه ایدئولوژی چندفرهنگی تلقی کنیم که در آن اکثریت تاریخی فرانکوفنها فقط باقی‌مانده کوچکی از جامعه فرانسوی‌زبان امروز کبک خواهد بود. اما شاید عده‌ای این تجزیه‌وتحلیل را بازی با کلمات برای دل‌خوش‌کردن بدانند.
واقعیت این است که در آن زمان نیز فرانسوی‌زبان‌ها همچنان به‌صورت پراکنده در مناطق مختلف کانادا حضور خواهند داشت؛ اما واقعیت این است که آن‌ها فقط رد و رگه‌ای بسیار کم‌رنگ از یک ملت رو به احتضار خواهند بود که بر اثر سهل‌انگاری و بزدلی در خانه خودش از یک اکثریت بزرگ به یک اقلیت ضعیف تبدیل شده است و در سرزمین خودش احساس غریبی می‌کند.
ارسال نظرات