به گزارش هفته و به نقل از سیبیسی، با این حال تجربهی ۱۵ سال کار پزشکی او (۲ سال به عنوان پزشک عمومی و ۱۳ سال هم به عنوان متخصص) در اینجا به رسمیت شناخته نمیشود.
اصغرزاده آزمونهای شفاهی و کتبی لازم برای گرفتن مدرکش از شورای پزشکی کانادا را که یکی از پیششرطهای لازم برای گرفتن مجوز فعالیت پزشکی است، یک به یک گذراند، ولی علی رغم این که مراحل گرفتن مجوز را پشت سر گذاشت، با این حال دیگر از چرخه خارج شده، چون سه سال است که به عنوان پزشک کار نکرده!
بنابراین، به ناچار او باید به ایران که هنوز امکان طبابت در آن جا را دارد بازگردد و دست کم سه ماه کار کند. یا این که در اینجا دوباره دورهی دستیاری یا رزیدنسی را بگذراند که خودش چهار-پنج سال طول میکشد. بعد از این هم اصغرزاده و همسر او که مهندس صنایع است و در ساختوساز مشغول به فعالیت، تمایل دارند که به سنت جان بازگردند.
او میگوید که نیوبرانزویک را دوست داریم. مردم اینجا بسیار صمیمیاند و طبیعت زیبایی هم دارد. ما دوستان فوقالعادهای اینجا داریم و احساس میکنیم که در خانهایم.
اصغرزاده میافزاید که چون روندها برای پزشکان خارجی در نیوفاندلند، مانیتوبا و ساسکاچوان آسانتر است، شاید به یکی از این استانها درخواست دهد.
این سه استان جزء استانهاییاند که به پزشکان خارجی که دورهی دستیاری و کارآموزی را در خارج از کشور کامل کردهاند، برنامههای ارزشیابی ارائه میدهد. این برنامه یک ارزیابی میدانی بالینیِ ۱۲ هفتهای است. نامزدهای موفق پس از آن میتوانند در یک منطقهی روستایی استان ارزشیابی را تکمیل کنند.
اصغرزاده میگوید که به اهمیت ارزشیابیها وقوف دارد. او میافزاید که کاملا منطقی است که در زندگی جدید خود نیازمند یادگیری باشیم. این عالی خواهد بود که برای مثال پزشکی که در اینجا تجربه دارد، برای مدتی، حتی یکی دو سال، نظارت داشته باشد تا ببینند که این پزشک واجد شرایط هست یا نه. ولی در اینجا از چنین برنامهای خبری نیست.
او خاطرنشان میکند که این بسیار نومیدکننده است، به ویژه آن که استان کمبود پزشک هم دارد، چرا که او و همسرش، همانند هزاران نیوبرانزویکی دیگر، نتوانستهاند پزشک خانواده داشته باشند.
اصغرزاده در پایان میگوید که امیدوارم این روند سادهتر شود تا از پتانسیل پزشکان آموزشدیدهی خارجی استفاده گردد. آنها دوست دارند اینجا کار کنند و رویای خود را دنبال کنند و مفید باشند.
ارسال نظرات