به گزارش هفته، به نقل از ژورنال دو مونریال، سیلوی برتیوم، دختر ژیلبرت گوسلن که در آخرین نفس‌های مادرش بر سر بالینش بوده است، می‌گوید زن بینوا درحالی‌که به مدت دو شبانه‌روز در اورژانس بیمارستان تشنه و گرسنه با لباس نامناسب به حال خود رها شده بود، در «وضعیتی اسف‌بار و کاملاً غیرانسانی» جان باخت.
ورونیک لابونته، نوه خانم گوسلن، می‌گوید وضعیت به حدی تکان‌دهنده بود که واقعاً احساس می‌کنم کاری برای مادربزرگم نکردند تا بمیرد.
خانم گوسلن سه‌شنبه به علت شکستگی لگن به بیمارستان Hôtel-Dieu-de-Lévis منتقل شد و در اورژانس بیمارستان روی یک برانکارد بستری شد. زن ۸۴ساله که از مشکلات شناختی و بیماری مزمن انسداد ریه رنج می‌برد، با استفاده از یک واکر جابه‌جا می‌شد.
پس از معاینات لازم، یک متخصص ارتوپد عمل جراحی لگن خانم گوسلن را به خانواده پیشنهاد می‌کند و البته هشدار می‌دهد که این عمل می‌تواند برای سلامتی او خطرناک باشد. دخترش خانم برتیوم می‌گوید: «مادرم هنوز سرزنده بود. او به زندگی امید داشت و می‌خواست سر پا شود.»
اما پس از اولین شب اقامت در اورژانس، وضعیت خانم گوسلن به‌قدری وخیم شد که امکان جراحی لگن او منتفی می‌شود. یک پزشک به خانواده اعلام می‌کند که بیمارشان به آخر خط رسیده است. به همین علت پزشک یک اتاق جداگانه را برای خانم گوسلن درخواست می‌کند تا خانواده بتوانند او را در آخرین لحظات زندگی‌اش همراهی کنند.
اما متأسفانه با وجود تذکرات متعدد خانواده، خانم گوسلن به آن اتاق منتقل نشد و دو بار به سایر بخش‌های اورژانس برده شد.
عصر چهارشنبه خانواده به پرسنل بیمارستان اطلاع می‌دهد که خانم گوسلن زیرش را کثیف کرده و باید عوض شود. خانم برتیوم می‌گوید ما چندین بار درخواست کردیم؛ اما پرستار گفت که همه خدمه رفته‌اند و کسی برای این کار باقی نمانده است. بیش از سه ساعت طول کشید تا بالاخره زیر خانم گوسلن را تمیز کردند.
دختر و نوه خانم گوسلن می‌گویند که در تمام مدت بستری و به‌رغم درخواست‌های مکرر آن‌ها، هیچ یک از پرسنل چیزی برای خوردن یا نوشیدن به این زن سالخورده که سلامتی‌اش آشکارا رو به تحلیل بود، نداد.
خانم لابونته می‌گوید: «روز سه‌شنبه هیچ‌چیز به او ندادند. روز چهارشنبه هم از ترس این که خفه شود، چیزی به او ندادند و راه‌حلی هم برای این مشکل ارائه نکردند. قرار شد مایعات غلیظ به او بدهند که از آن هم خبری نشد.»
به گفته خانم لابونته، خانم گوسلن در آخرین ساعات عمرش از گرسنگی درخواست نان تست کرد که باز هم با مخالفت پرستاران روبرو شد و فقط مقداری کمپوت سیب به او دادند.
صبح روز پنجشنبه نیز که خانم گوسلن از دنیا می‌رود، دخترش خانم برتیوم ناراحت و وحشت‌زده کنار پیکر بی‌جان مادر می‌ماند؛ اما بیش از یک ساعت طول می‌کشد تا کسی برای تأیید مرگ او بیاید.
سرانجام جسد خانم گوسلن درحالی‌که لباس ایزوله یک‌بارمصرف بر تنش کرده و پاهایش را داخل یک کیسه پلاستیکی قرار داده بودند، به اتاق دیگری منتقل می‌شود تا خانواده با او وداع کنند. دختر و نوه خانم گوسلن از عدم رسیدگی لازم به او و بدتر از همه لباس نامناسبی که تن او نکرده بودند، عصبانی بودند و خودشان لباس‌های او را عوض کردند.
خانم برتیوم می‌گوید: «مادرم حقش این نبود که در اورژانس، بدون رسیدگی و به این شکل اسف‌بار جان بدهد. سیستم درمانی ما از کمبود پرسنل رنج می‌برد و عملاً فلج است. ما همه در بیمارستان تحقیر شدیم. درست نیست که شهروندان هزینه سیستمی را که بیمار است، بپردازند.»
قرار است حوادث مرتبط با مرگ خانم گوسلن توسط مدیریت بیمارستان مورد بررسی قرار گیرد. یکی از پزشکان اورژانس نیز که شخصاً معالجه خانم گوسلن را دنبال می‌کرده، با ارسال نامه‌ای از رفتار «غیرانسانی» بیمارستان از خانواده او عذرخواهی کرده است. بااین‌حال فعلاً قرار نیست هیچ تحقیق پزشکی قانونی درباره مرگ خانم گوسلن انجام شود.
ارسال نظرات