پزشکان بسیاری به علت فشارهای مضاعف در حال ترک استان‌اند

به گزارش هفته، به نقل از similkameenspotlight، با این حال، پس از نزدیک به یک دهه تلاش برای پایه‌ریزی اعتبار پزشکی‌اش در بریتیش کلمبیا، تابستان گذشته به این نتیجه رسید که بهتر است این استان را برای جایی که بتواند تجربیاتش را به کار گیرد ترک کند و این گونه شد که به ساسکاچوان نقل مکان کرد.

شفیعی می‌گوید که چنین تصمیمی را بسیاری از پزشکانی که در کشورهای غیر غربی تحصیل کرده‌اند می‌گیرند، چرا که شرایط محدودکننده‌ی مجوز بریتیش کلمبیا آنها را در تنگنا قرار داده است.

او می‌گوید که در ونکوور به تنهایی بیش از ۴۰۰ پزشک خانواده، جراح و متخصص زنان آموزش‌دیده در ایران را می‌شناسد که نتوانسته‌اند مجوزهای لازم را بگیرند و دست کم چهار تن از آنها به تازگی مانند شفیعی به ساسکاچوان نقل مکان کرده‌اند.

شفیعی می‌افزاید که بریتیش کلمبیا به این علت پزشکان زیادی را از دست خواهد داد.

گزینه‌های مناسب‌تر در دیگر نقاط کانادا

دیگر استان‌های کانادا گزینه‌های فراگیرتری را پیش پای پزشکان آموزش‌دیده بین‌المللی می‌گذارند. برای مثال استان‌هایی مانند ساسکاچوان، نیوفاندلند و مانیتوبا به متقاضیان اجازه می‌دهند که ۱۲ تا ۱۸ ماه آموزش پس از فارغ‌التحصیلی یا ترکیبی از آموزش و تمرین را داشته باشند، ولی در بریتیش کلمبیا دست کم ۲۴ ماه آموزش پس از فارغ‌التحصیلی نیاز است و فعالیت‌های مستقل به عنوان جایگزین این دوره به رسمیت شناخته نمی‌شود.

بریتیش کلمبیا قول داده که تعداد پذیرش سالانه‌ی این برنامه را تا مارس ۲۰۲۴ از ۳۲ به ۹۶ برساند، اما افزایش این تعداد کمک چندانی به پزشکان آموزش‌دیده در کشورهایی مانند هند، ایران، پاکستان و نیجریه نمی‌کند. در آن جا، برنامه‌های دانشکده پزشکی فقط ۱۲ تا ۱۸ ماه آموزش پس از فارغ‌التحصیلی برایشان فراهم می‌آورد که این میزان برای برآورده کردن استاندارد بریتیش کلمبیا کافی نیست.

دو دهه تجربه‌ی کاری هم برای بریتیش کلمبیا هیچ است

محدودیت‌های بریتیش کلمبیا  برای دکتر رضا عسگری و همسرش که نمی‌خواهد نامش فاش شود، سبب شد تا در سال ۲۰۲۱ آنها به ساسکاچوان بروند.

این دو در سال ۲۰۱۳ از ایران به ونکوور آمدند، در حالی که هر دو دو دهه تجربه‌ی پزشکی داشتند: عسگری به عنوان پزشک خانواده و همسرش به عنوان متخصص بیهوشی، اما آنها فقط ۱۸ ماه دوره تکمیلی گذرانده بودند. این دو هشت سال تلاش کردند تا تخصصشان به رسمیت شناخته شود.

عسگری می‌گوید که ما نمی‌دانستیم که این قدر سخت خواهد بود.

او برای حمایت از پسر و همسرش در حالی که همسرش تحصیل و در امتحانات پزشکی کانادا شرکت می‌کرد، کارهای پیش پا افتاده در داروخانه‌ها انجام می‌داد. اما حتی بعد از اینکه همسرش همه آنها را پشت سر گذاشت، نتوانست وارد سیستم بریتیش کلمبیا شود.

عسگری می‌گوید که این برای آنها بی‌معنی است.

اقدامات جسورانه‌تری لازم است

دکتر هانیه برزگری هم که با همین مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کند، اینک یکی از مدافعان قدیمی پزشکان آموزش‌دیده‌ی بین‌المللی است که قوانین بریتیش کلمبیا مانع از خدمت آنها به جامعه شده است.

او می‌گوید که به جای محدود کردن پزشکان باید در اندیشه‌ی توانمندسازی آنها بود. آنها در این کشور زندگی می‌کنند، مالیات می‌پردازند، اینجا خانواده دارند، به جامعه کمک می‌کنند و باید احساس کنند که به اینجا تعلق دارند. ما باید اقدامات جسورانه‌تری انجام دهیم.

برای پزشکانی مانند شفیعی و عسگری، نبود اقدامات بایسته آنها را به زندگی در بخش‌های دیگر کانادا سوق داده است.

شفیعی می‌گوید که ما آزمون‌های صلاحیت، آزمون‌های بالینی و آزمون‌های علمی را پشت سر گذاشته‌ایم. ما همه کار کرده‌ایم، ولی بی نتیجه.

او و همسر عسگری اکنون تحت برنامه ارزیابی آماده به تمرین ساسکاچوان کار می‌کنند. آنها ظرف یک سال مجوز می‌گیرند.

گفتنی است که این مسائل سبب شد که به تازگی در بریتیش کلمبیا تحت برنامه پزشک همکار به برخی از پزشکان بین‌المللی آموزش‌دیده با کمتر از ۲۴ ماه دوره تکمیلی، اجازه داده شده تا درخواست دهند.