به گزارش هفته، امير جواد اسعدزاده، متولد ۲۷ اردیبهشت ۱۳۶۵ بود. امیر در روزی که به قتل رسید، با یکی از دوستانش در بلوار پیروزی مشهد، در حال کشیدن نقاشی دیواری اعتراضی بود که تعدادی بسیجی، آنها را دستگیر میکنند و آنها را به مسجد همان محل میبرند و سپس آنها را مورد ضرب و شتم شدید قرار میدهند. به حدی شدت ضرباتی که به آنها میزنند، سنگین بوده است که بسیجیها میبینند بدن امیر به شکل نیمه جان در آمده است.
از همان جا، بدن نیمه جان امیر را به کلانتری هفت تیر در مشهد منتقل میکنند. امیر در کلانتری از هوش میرود. بعد که کلانتری میبیند امیر به دلیل ضرباتی که به سر و نقاط حساس بدنش وارد شده است نبض ندارد او را به بیمارستان میبرند. پزشکان و پرستاران که متوجه میشوند امیرجواد، علائم حیاتی ندارد او را پذیرش نمیکنند.
به همین دلیل در بیمارستان جر و بحثی بین کادر درمان و ماموران حکومتی شکل میگیرد. آنها میخواستند هرطور شده امیر در بیمارستان پذیرش شود تا بعدها گفته شود در بیمارستان فوت شده است. همانجا ماموران، دوربینهای بیمارستان را جمع میکنند و بدن بیجان امیر را از بیمارستان خارج میکنند، ولی پیکر امیر را به خانوادهاش هم تحویل نمیدهند.
بعد از آن ماموران جسد امیر را به شرطی به خانواده تحویل میدهند که خانواده درباره اتفاقی که برای امیر افتاده، سکوت کنند. نیروهای حکومتی در آخرین لحظات، محل دفن را هم عوض میکنند و بعد از دفن امیر هم به خانواده او اجازه نمیدهند که هیچ مراسم دیگری تا چهلم برگزار کنند. حتی بعد از گذشت چند ماه از قتل امیر، نیروهای امنیتی همچنان بر سر مزار حاضر هستند و اجازه حضور مردم را نمیدهند. بعد از آن، هرکسی هم که به نوعی تلاش کرده است بر سر مزار امیر برود، یا تلفن همراهش ضبط شده و یا بازداشت شده است.
تاکنون هیچ نیروی حکومتی، مسئولیت قتل امیرجواد را بر عهده نگرفته است و پرونده قتل امیر با وجود شاکی عمومی مسکوت مانده است.
ارسال نظرات