به گزارش هفته، به نقل از فایننشیال پست، فرد مک‌ماهون، از مؤسسه فریزر و یکی از پژوهشگران این برنامه، گفته است که در خلال همه‌گیری، دولت‌های کانادا، مانند دیگر دولت‌ها در سراسر جهان، آزادی جابه‌جایی، بیان، تجمع و دیگر آزادی‌ها را بیشتر از سال‌های گذشته محدود کردند.
شاخص آزادی به اندازه‌گیری آزادی‌های شخصی (حاکمیت قانون، امنیت، هویت و روابط (یعنی آزادی انتخاب شریک زندگی)، آزادی جابه‌جایی، بیان، اجتماعات و مذهب)، آزادی‌های اقتصادی، توانایی افراد در پیشبرد تصمیم‌های اقتصادی خود و ... می‌پردازد.
کانادا، بر پایه‌ی داده‌های سال ۲۰۲۰، امسال در رده‌ی سیزدهمین کشور آزاد جهان جای گرفت، در حالی که در سال ۲۰۱۹ کانادا در رده‌ی ششم جای داشته است.
آزادترین کشور جهان در این شاخص‌ها سوئیس است و پس از این کشور، کشورهای زلاند نو، استونی، دانمارک، ایرلند، سوئد، ایسلند، فنلاند، هلند و لوکزامبورگ قرار دارند. بسته‌ترین کشورهای جهان، از ته جدول، نیز به ترتیب سوریه، یمن ونزوئلا، جمهوری اسلامی ایران و مصرند.
همه‌گیری کرونا به کاهش آزادی‌ها در سراسر جهان منجر شد، به طوری که از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، ۹۴.۳ درصد از جمعیت جهان کاهش آزادی را تجربه کردند.
رتبه‌ی دیگر کشورهای مهم جهان در این شاخص نیز چنین است: ژاپن (۱۶)، آلمان (۱۸)، بریتانیا (۲۰)، ایالات متحده (۲۳)، کره جنوبی (۳۰)، فرانسه (۴۲)، هند (۱۱۲)، روسیه (۱۱۹) و چین (۱۵۲).
از نظر منطقه‌ای، اروپای غربی، آمریکای شمالی (کانادا و آمریکا) و اقیانوسیه بالاترین سطح آزادی را دارند در حالی که خاورمیانه و شمال آفریقا، جنوب صحرای آفریقا و آسیای جنوبی از کمترین سطح آزادی برخوردارند.
نکته‌ی مهم این است که مردم در کشورهای آزادتر از کسانی که در کشورهای بسته‌تر زندگی می‌کنند، مرفه‌ترند.
ایان واسکوئز، نویسنده گزارش و مدیر مرکز آزادی و شکوفایی جهانی موسسه کاتو، می‌گوید: «وقتی دولت توانایی افراد را در حرکت، تجمع و آزادی بیان محدود می‌کند، مردم کمتر می‌توانند چنان که دوست دارند، زندگی کنند.»
گزارش اصلی را می‌توانید در اینجا مطالعه کنید.
ارسال نظرات