تا امروز ۳۰۷ دانشجو بورس پریا را دریافت کرده‌اند

دکتر اوژند گنجوی گرامی بهترین فردی که می‌تواند درباره Parya Foundation Scholarship یا همان بورسیه بنیاد پریا توضیح دهد شما هستید، تاجایی که می‌دانم شما از ابتدا دراین پروژه حضور داشتید، درست است؟

اوژند گنجوی: بله، من از روز اول با این پروژه همراه بودم و ساختار پروژه را هم من طراحی کردم. سال ۲۰۱۷ بود که بعد از ۳۸ سال کار در دانشگاه بازنشسته شدم. همان زمان آقای تبریزی با من تماس گرفت و گفت: «ما می‌خواهیم چنین کاری کنیم، اگر ممکن است شما مسئولیت سازمان‌دهی این کار را به عهده بگیرید.» من هم پذیرفتم. سپس وب‌سایتی برای این برنامه تهیه و کار را شروع کردیم و اولین بورسیه را در سال تحصیلی ۲۰۱۸-۲۰۱۹ به دانشجویان ایرانی دادیم.

البته آقای تبریزی و مرحوم پسرشان (آرشیا تبریزی) -که چند سال قبل فوت شدند- این ایده را در ذهن داشتند که به دانشجویان ایرانی کمک مالی کنند ولی به دلیل پیش آمدن موضوع بیماری زنده‌یاد آرشیا تبریزی، آقا تبریزی بیشتر گرفتار خانواده شده بودند و وقت زیادی برای پرداختن به این موضوع نداشتند.

در طراحی این بورس به چه عواملی بیشترین توجه را داشتید؟

اوژند گنجوی: در ایده بورسیه برای دانشجویان ایرانی، ما به دو عامل توجه داشتیم: اول اینکه دانشجویان ایرانی، چه آن‌هایی که با ویزای دانشجویی آمده‌اند، چه آن‌هایی که مقیم دائمی کانادا هستند و حتی آن‌هایی که تابعیت کانادا را گرفتند، به طور کلی همه احتیاج مالی دارد، حالا برخی از آن‌ها بیشتر و بعضی‌ها کمتر.

دوم اینکه سازمان پریا که یک سازمان غیرانتفاعی است و بیش از بیست سال است در امور خیریه کار می‌کند، در نظر داشت دانشجویان ایرانی از جوانی با این سازمان ارتباط بگیرند تا انشالله وقتی فارغ‌التحصیل و صاحب زندگی و کار شدند، آن‌ها هم بتوانند به‌عنوان یک خانواده ایرانی معتبر با سازمان پریا در تماس و همکاری باشند.

یعنی در درجه اول کمک مالی می‌کردید به دانشجویان ایرانی و در درجه دوم در نظر داشتید که آن‌ها عضوخانواده پریا شوند و به نوعی این ارتباط و همکاری در آینده هم ادامه داشته باشد.

اوژند گنجوی: این دو مسئله خیلی برای ما مهم بودند. خودِ من، پنجاه سال قبل با ویزای دانشجویی به همراه همسر و دو فرزندم به کانادا آمدم، آن زمان هم به طور تمام وقت دانشجو بودم- ابتدا فوق‌لیسانس و بعد دانشجوی دکتری- و هم اینکه باید از لحاظ مالی خانواده‌ام را ساپورت (پشتیبانی) می‌کردم.

پس این ساختار به نوعی از تجربه شخصی شما به عنوان یک دانشجوی مهاجر ریشه می‌گیرد.

اوژند گنجوی: بله. می‌دانستم دانشجویِ مهاجر بودن چه اشکالاتی دارد و یکی از اولین و مهم‌ترین مشکلات که همه دانشجویان، هر کدام به نوعی با آن روبرو هستند و فرقی هم نمی‌کند در چه سطح و رشته‌ای باشند، مسایل و احتیاجات مالی است.

شما گفتید ۳۸ سال تدریس کردید و اگر اشتباه نکنم در سال ۲۰۱۷ این پروژه را شروع کردید؛ در آن زمان دیگر وقت استراحت و تفریح شما بود، چه شد که وارد این حیطه شدید؟

اوژند گنجوی: رابطه من و آقای تبریزی به خیلی سال‌های قبل باز می‌گردد، زمانی که در دبیرستان با همدیگر هم‌کلاسی بودیم. ایشان -مثل اینکه چندین سال پیش، اسم من را در اینترنت دیده بود- با من تماس گرفت و گفت «تو همان هم‌کلاسی سابقم هستی؟» گفتم «بله» و خلاصه تماس ما با ایمیل شروع شد. من درزمینه فعالیت‌هایش پرسیدم، او هم در مورد برنامه‌های «پریا» برای ایرانیانِ کانادا توضیح داد. اگر اشتباه نکنم، در آن زمان «پریا» حدود ۱۵ سال بود که (به جامعه ایرانیان کانادا) خدمات می‌داد. من هم گفتم در نظر دارم که به‌زودی بازنشسته شوم. تماس‌هایمان با آقای تبریزی ادامه داشت تا اینکه من در سال ۲۰۱۷ بازنشسته شدم و در صحبت‌هایم با او مدام دنبال این بودم که چه‌کاری می‌توانم برای سازمان‌شان انجام دهم.

وقتی با آقای تبریزی صحبت می‌کردیم؛ به من گفتند: «ما برنامه‌های زیاد و متنوعی برای ایرانی‌ها (در پریا) داریم، ولی ارتباط با دانشجویان را هنوز اجرا نکردیم و کاری که شما می‌توانی برای ما انجام دهی اینست که چنین برنامه‌ای را شروع کنی.» من هم دیدم اولاً بعد از بازنشستگی برایم یک سرگرمی است و دوم اینکه یک کارِ خیر است و یاری رساندن به گروهی از ایرانیان است که واقعاً به کمک احتیاج دارند. در ضمن، آینده جامعه ایرانیان در کانادا خواهد بود؛ چه آن‌هایی که مقیم هستند و چه آن‌هایی که با ویزای دانشجویی آمدند و بعد از پایان تحصیلات‌شان مقیم کانادا می‌شوند و جزو جامعه ایرانی به‌حساب می‌آیند. این است که فکر کردم از هر طرف که به این موضوع نگاه کنم؛ مثبت است. من هم قبول کردم و گفتم «بله من این کار را می‌کنم». ما شروع به برنامه‌ریزی کردیم و چند ماه پیش از سال تحصیلی ۲۰۱۸ برنامه‌مان آماده شده بود. فکر می‌کنم حوالی جولای ۲۰۱۸ بود که برنامه‌مان را اعلام کردیم و تقاضاهای دانشجویان به دست ما رسید.

به خاطر دارید که سال اول چند تقاضا دریافت کردید؟

اوژند گنجوی: برنامه ما در آن سال تازه بود و هنوز دانشجویان با آن آشنایی نداشتند با این حال ۳۱ نفر تقاضا دادند و خوشبختانه ما به اندازه کافی پول جمع‌ کرده بودیم و توانستیم به همه آن‌ها بورس دهیم و دیگر نیازی به تشکیل کمیته تصمیم‌گیری نداشتیم. ولی بعدها وقتی دانشجویان بیشتر با برنامه آشنا شدند تقاضاها بالا رفت و پولی که ما هرسال جمع‌آوری می‌کنیم به همه نمی‌رسد و ناچاریم کمیته انتخابی را تشکیل دهیم تا تصمیم بگیرد به کدام دانشجویان بورسیه بدهیم.

الان که دسامبر ۲۰۲۲  است در آستانه برگزاری پنجمین دوره بورسیه پریا هستیم. می‌توانید آماری از این سال‌ها بدهید که از نظر تعداد تقاضا و تعداد بورسیه‌هایی که داده اید، چگونه بوده است؟

اوژند گنجوی: همان‌طور که برایتان گفتم، سال ۲۰۱۸ به ۳۱ نفر بورس داده شد، سال ۲۰۱۹ این عدد به ۶۱ نفر رسید، سال ۲۰۲۰، ما بالاترین رقم بورسیه را داشتیم که شامل ۱۱۵ نفر می‌شد. سال گذشته  هم ۶۰نفر بورسیه شدند.

در واقع در این پنج سال به بیش از ۳۰۰ دانشجوی ایرانی اسکولارشیپ داده‌اید. از نظر مالی می‌توانم بپرسم چه رقمی می‌شود؟

اوژند گنجوی: به طور دقیق ۳۰۷ اسکولارشیپ تهیه و رقمی بالای ۴۶۰ هزار دلار به دانشجویان بورس پرداخت شده است.

تخمینی درباه تعداد نفراتی که امسال بتوانند این اسکولارشیپ را بگیرند، دارید؟

اوژند گنجوی: هنوز به جمع‌بندی دقیق نرسیدیم ولی با توجه به پول‌هایی که جمع آوری شده برای چهل نفر است و من امیدوارم در این یک هفته تا ده روز آینده، این رقم جمع‌بندی شود تا ما بتوانیم شروع به پرداخت بورسیه‌ها کنیم.

امسال چند نفر متقاضی داشتید که از میان آن‌ها ۴۰ نفر برگزیده می‌شوند؟

اوژند گنجوی: ما ۱۷۲ متقاضی داشتیم.

 764-0202(905)
ext.108

یک گام به عقب برگردیم؛ مثلاً من یک دانشجو هستم و می‌خواهم تقاضای دریافت بورس به شما بدهم. اگر امکان دارد به من بگویید، چطور باید اقدام کنم؟

اوژند گنجوی: ما یک وب‌سایت تحت عنوان https://paryascholarship.com داریم که تمام توضیحات در آن آمده است، با این حال خلاصه‌اش را بخواهم بگویم، شما وارد این وبسایت می‌شوید، اپلیکیشن (تقاضانامه) را پر می‌کنید و اطلاعات راجع به وضعیت تحصیلی، نمرات و وضعیت مالی‌تان وارد می‌کنید. همچنین استاد مشاور شما برای ما نامه‌ای می‌فرستند که این دانشجویان از لحاظ تحصیلی و مالی استحقاق دریافت این بورس را دارد. ما این اطلاعات را جمع‌آوری می‌کنیم و از میان آن‌ها تعدادی را انتخاب می‌کنیم. این توضیح را هم بدهم که سال اول که این برنامه برگزار شد ما توانستیم به همه متقاضیان بورسیه بدهیم اما از سال دوم به بعد که تقاضاها زیاد شد؛ اطلاعات جمع شده را به دست کمیته انتخاب می‌سپاریم تا تعداد دانشجویانی را که می‌توانند بورس بگیرند، انتخاب کنند.

بنابراین همه دانشجویان ایرانی که در کانادا هستند، می‌تواند درخواست برای این بورس بدهند؟

اوژند گنجوی: هر دانشجوی ایرانی، چه دانشجویانی که از ایران آمدند، چه دانشجویان ایرانی که مقیم کانادا هستند و چه دانشجویان ایرانی که ریشه ایرانی و تابعیت کانادا را دارند، همگی می‌توانند تقاضا دهند؛ به جز دانشجویانی که در دانشگاه‌ها و کالج‌های کانادایی تحصیل می‌کنند که توسط دولت کانادا ساپورت می‌شود. ما در کانادا درست برعکس آمریکا دانشگاه‌های خصوصی کمی داریم ولی به هر صورت تقاضای دانشجویانی را که از دانشگاه خصوصی در داخل کانادا هستند را قبول نمی‌کنیم. حدود ۴۰ تا ۴۵ دانشگاه خصوصی در کانادا هست که از دولت کمک مالی دریافت می‌کنند و در رده‌بندی ما نیستند.

این مورد درباره کالج‌ها هم وجود دارد؟

اوژند گنجوی: بله؛ کالج‌هایی را که از دولت کمک مالی دریافت می‌کنند و تحت عنوان کالج خصوصی هستند؛ در نظر نمی‌گیریم.

همان طوری که کمی قبل‌تر هم توضیح دادید، هر سال به تعداد نفرات متفاوتی این بورس داده می‌شود و این عدد بالا و پایین داشته است. امسال به نسبت پارسال این تعداد ۲۰ نفر کمتر شده است. چرا؟

اوژند گنجوی: برنامه بورسیه پریا، کمک دولتی دریافت نمی‌کند؛ این پولی که ما به دانشجویان می‌دهیم همه‌اش اعانه‌هایی است که ایرانیانِ خیر به پریا تقدیم کردند.

میزان هر بورسیه‌ای که یک دانشجو می‌گیرد، چقدر است؟

اوژند گنجوی: هر بورسیه ۱۵۰۰ دلار است که معادل چیزی بین چهار تا پنج درصد هزینه سالیانه یک دانشجو است؛ که البته بستگی به این دارد که این دانشجویان در کجای کانادا زندگی می‌کنند و در کدام دانشگاه و چه رشته‌ای درس می‌خوانند. مقدارش خیلی زیاد نیست ولی آن‌طور که دانشجویان در تماس با ما گفتند، نشان می‌دهد که خیلی روی زندگی‌شان تأثیر می‌گذارد.

به نظر می‌آید امسال کمک مالی کمتری از جامعه ایرانیان کانادا گردآوری شده، درست است؟

اوژند گنجوی: بله متاسفانه همینطور است. برای همین هم روی سخن من با ایرانیانی است که در کانادا هستند، به‌خصوص آن‌هایی که در شهرهای بزرگ مثل تورنتو، ونکوور، مونترال و… زندگی می‌کنند. البته ایرانیان در همه جای کانادا هستند ولی اکثرشان در این شهرهای بزرگ هستند و حرفه‌هایی با درآمد بالا دارند، مثلا مهندس، پزشک، دندان‌پزشک هستند و یا بیزنس‌های شخصی دارند، در امور ساختمانی و املاک فعالیت می‌کنند. مبلغ ۱۵۰۰ دلار برای یک خانواده ایرانی که ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار دلار -شاید هم خیلی بیشتر- در سال درآمد دارند واقعاً مقداری نیست و خیلی راحت می‌توانند این پول را پرداخت کنند. به‌خصوص که ما رسید مالیاتی می‌دهیم و این افراد می‌توانند ۱۵۰۰ دلاری را که به پریا اهدا کردند؛ جزو هزینه‌های مالیاتی‌شان بگذارند و برایش مالیات پرداخت نکنند.

الان اگر کسی که دارد مصاحبه ما را می‌خواند، اختصاصا بخواهد به این برنامه بورسیه کمک کند، چه باید بکند؟

اوژند گنجوی: می‌توانند با ما (تلفن و یا ایمیل) تماس بگیرند و بگویند می‌خواهند ۱۵۰۰ دلار یا کمتر یا بیشتر اهدا کنند. ما وقتی پول را دریافت کردیم، به ایشان رسید مالیاتی می‌دهیم و آن پول مستقیماً وارد بودجه اسکولارشیپ می‌شود. این توضیح هم بد نیست بدهم که «همه» پول جمع‌آوری شده به‌حساب این بورسیه می‌رود. یعنی این کار با هزینه اداری administration  صفر انجام می‌شود. همه ما در این پروژه داوطلبانه کار می‌کنیم.

آقای دکتر اوژند گنجوی از شما سپاسگزاریم.