به خاطر دخترم به کانادا مهاجرت کردم

به گزارش هفته، به نقل از دیسکاور ویبرن، فرخ جوانمردی در ایران آینده‌ درخشانی داشت. او به‌عنوان مهندس برق کار می‌کرد و در مقطع کارشناسی ارشد در رشته حقوق هم پذیرفته شده بود، اما زمانی که فرصت یافت با همسر و دخترش به کانادا مهاجرت کند، این فرصت را از دست نداد و زندگی جدیدی را در کانادا آغاز کرد.

جوانمردی در این باره می‌گوید: «مهم‌ترین دلیل برای مهاجرت به کانادا دخترم بود و من می‌دانستم که دخترم در کشور عزیزم حق زندگی ندارد. به خاطر او به این جا آمدم تا آینده‌اش را بهتر کنم و به او فرصت رشد در یک کشور لیبرال دمکراتیک بدهم.»

جوانمردی در پاسخ به این پرسش که کانادا چگونه زندگی بهتری برای دخترش می‌تواند فراهم آورد، می‌گوید: «در ایران، دخترم پنج سالش بود. در شش سالگی یا هفت سالگی باید محجبه به مدرسه می‌رفت. او نه می‌توانست آواز بخواند و نه می‌توانست برقصد، حتی نمی‌توانست برای دیدن یک بازی به ورزشگاه برود، شاید تصورش را هم نکنید، اما این چیزی است که در جمهوری اسلامی اتفاق می‌افتد. زنان ایرانی می‌خواهند نقطه پایانی بر این تبعیض بنهند. آواز خواندن و رقصیدن زنان در جمهوری اسلامی غیر قانونی است و زنان هر چند اجازه انجام برخی ورزش‌ها را دارند، اما ورزش کردن آنها با محدودیت‌های فراوانی همراه است. آنها باید خودشان را کامل بپوشانند: شلوار و روسری و پیراهن آستین بلند بپوشند. دخترم فوتبال بازی می‌کند و من نمی‌توانستم فوتبال بازی کردن دخترم را ببینم، چون فقط زنان می‌توانند ورزش زنان را ببینند.»

جوانمردی می‌افزاید: «اندام او انتخاب خودش است. پس هیچ کس نباید به او بگوید که چی بپوشد و چی نپوشد.»

اکنون که چهار ماه است انقلابی ملی با شعار «زن، زندگی، آزادی» سراسر ایران را درنوردیده است، جوانمردی می‌گوید این شعاری است که ملت معترض و انقلابی ایران در خیابان‌ها فریاد می‌زنند. هر ملتی حق دارد آن طور که می‌خواهد زندگی کند و در این میان خواست دولت‌ها اهمیتی ندارد.

جوانمردی در ادامه می‌گوید که در غرب مردم فکر می‌کنند حجاب بخشی از فرهنگ ایرانی است، اما این طور نیست. شما وقتی می‌بینید که زنان ایرانی در خیابان‌ها حجاب از سر برمی‌دارند، یعنی این را و چیزهای این چنینی را نمی‌خواهند. حجاب اجبار است و جمهوری اسلامی زنان را مجبور به رعایت آن می‌کند. خانواده من اکثرا دوست ندارند حجاب داشته باشند. البته ممکن است که عده‌ای دوست داشته باشند، ولی این را نمی‌توان بخشی از فرهنگ ایرانی دانست، چراکه ملت ایران پیش از انقلاب اسلامی آزادیِ پوشش داشتند.