تندیس زن برفی در مانیتوبا در حمایت از انقلاب ملی ایران

به گزارش هفته، به نقل از سی‌بی‌سی، کرمانی گفته است که این تندیس را برای افزایش آگاهی از دشمنی‌ جمهوری اسلامی با زنان ایرانی ساخته است.

کرمانی افزوده است: «کوشیدم  دختری را نقش بزنم که احساس آرامش دارد، با آغوشی باز و به ژرفی نفس می‌کشد تا نشان دهد که خواهان آزادی است. او از آزادی لذت می‌برد.»

کرمانی خاطرنشان کرده است: «این نماد بسیاری از اعتراضات در ایران است. معترضان خواهان زندگی و آزادی برای زنان‌اند و این مهم‌ترین شعار این جنبش در ایران است.»

کرمانی اذعان داشته که ساخت تندیس این زن چالش‌برانگیز بوده، چراکه او اغلب ناچار بوده است که بر روی نردبان‌های بلند با چندین ابزار مجسمه‌سازی بایستد. همچنین، نقش زدن جزئیات پیچیده در صورت این زن بسیار دشوار بوده است.

کرمانی قبلا هم در راستای افزایش آگاهی عمومی از موضوعاتی این چنینی تندیس‌هایی را آفریده است.

در ژانویه ۲۰۲۰، او مجسمه برفی دیگری را به یاد قربانیان پرواز پی‌اس ۷۵۲ خطوط هوایی بین‌المللی اوکراین ساخت که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آن را سرنگون کرد. ۱۷۶ نفر از سرنشینان این هواپیما جان خود را از دست دادند و کرمانی سه نفر از آنها را از نزدیک می‌شناخت. او گفته است که دریافتم که در ایران اتفاق مهمی در حال وقوع است و فکر کردم باید در واکنش به آن چیزی بسازم.

پویا فرخزاد، رئیس انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه مانیتوبا، هم گفته که تندیسی که کرمانی ساخته است  پیامی منحصر به فرد دارد. او افزوده است: «افراد مختلف می‌توانند با جوهره‌ این اثر هنری همذات‌پنداری کنند و در این میان هم مردم ایران و هم کانادایی‌ها با فریادهای آزادی‌خواهی و ارج به حقوق زنان همراهی دارند. ساخته کرمانی روشی عالی برای افزایش آگاهی و حمایت از جنبشی است که هم‌اکنون در ایران جاری است.»

با گسترش انقلاب ملی ایران، تظاهرت اعتراضی فراوانی در حمایت از آن در سراسر جهان و نیز شهرهای کانادا، همچون وینیپگ، برگزار شده است.

کرمانی گفته است که معترضان از شرایط کشور راضی نیستند و سعی در تغییر این وضعیت دارند تا بتوانند آن سبک از زندگی که دوست دارند داشته باشند. پدر و مادر و خواهر و برادر کرمانی هنوز در ایران زندگی می‌کنند و او مرتبا با آنها و سایر دوستانش در آنجا در ارتباط است.

کرمانی مطمئن نیست که کشورهای دیگر برای توقف خشونت‌های جمهوری اسلامی چه کار می‌توانند بکنند، ولی بر این باور است که می‌توان کارهای بیشتری به ویژه در میان کشورهای غربی و همچنین از طریق سازمان ملل متحد انجام داد.

او افزوده است: «بر این باورم که زنان در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای خاورمیانه، باید از حقوقی برابر برخوردار باشند و امیدوارم روزی همه زنان در سراسر جهان این برابری را تجربه و زیست کنند.»