آوردن معترض آسیب‌دیده ایرانی به کانادا با مانع مواجه شده است

به دلیل این وضعیت پیش آمده، سامان ناچار شد که برای حفظ جانش بی‌درنگ از ایران فرار کند و در این راه هم، هر آن چه را که داشته پشت سر گذاشته است.

سامان پس از آن که چشمش را از دست داده، دچار عوارض عصبی از جمله سردرد و سرگیجه شدید نیز شده است. همچنین از آن جا که چشم چپش از کار افتاده، شروع به کوچک شدن کرده و ممکن است که اندک اندک بر ظاهرش نیز تأثیر بگذارد و روی هم رفته وضعیت او به گونه‌ای است که نیازمند مراقبت‌های فوری پزشکی است.

پیش‌تر هفته در گزارشی اشاره کرد که دکتر مهیار اطمینان، دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا که در زمینه‌ بیماری‌های چشم و سیستم بینایی و همه‌گیرشناسی پژوهش می‌کند، کارزاری برای گردآوری ۲۵ هزار دلار کمک مالی برای ارائه خدمات درمانی به سامان راه‌اندازی کرده است تا هر پولی که از این راه جمع شود صرف درمان او در خارج از ایران گردد. در این کارزار تا به امروز نزدیک به ۶۰۰۰ دلار گردآوری شده است.

سامان به «گلوبال نیوز» گفته است که از ناحیه‌ دندان، جمجمه و مغز آسیب دیده است.

به گفته پزشکان در ایران، سامان تنها یکی از صدها قربانی است که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به چشم‌های آن‌ها آسیب زده‌اند.

سامان گفته زمانی که آسیب دید به چندین مرکز درمانی مراجعه کرد تا سرانجام پزشکی پذیرفت که او را عمل کند. در همین هنگام، پرستاری به او خبر داد که دنبالش هستند و در عرض چند ساعت او زندگی، خانه، خانواده و شغلش را پشت سر گذاشت و از ایران فرار کرد.

در این میان، علاوه بر دکتر مهیار اطمینان، خواهر او، ماهی اطمینان، نیز که پرستار در ونکوور است به کمک او آمدند.

ماهی کوشش کرده است تا با جراحان پلاستیک که حاضرند سامان را به رایگان عمل کنند، هماهنگی‌هایی داشته باشد و در این میان، هر روز هم با سامان در تماس بوده و این خواهر و برادر مصمم‌اند که هر کاری که می‌توانند برای کمک به او انجام دهند.

ماهی و مهیار در تلاش‌اند تا سامان را به دلایل بشردوستانه به کانادا بیاورند، اما روند درخواست دشوار بوده است.

ماهی گفته است: «جان سامان در خطر است و او هر روز مجبور است تا جایش را عوض کند تا ایمن بماند. می‌خواهم از سیستم مهاجرتی کانادا بپرسم برای شخصی مثل سامان چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟»

چالش‌های پیش رو

اریکا اولمستد، وکیل مهاجرت، می‌گوید که سامان به پنج حامی نیاز دارد، ولی پیش از هر چیز کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل باید او را تأیید کند. اگر کمیساریا تأییدش نکند، کاری نمی‌شود کرد.

ماهی هم می‌گویند که سامان باید مدارکش را برای گرفتن تأییدیه به کمیساریا بدهد، ولی انجام این کار به طور بالقوه می‌تواند محل اختفای او را که تحت تعقیب است برای جمهوری اسلامی مشخص کند، چون اگر آنها به سازمان ملل یا دولت کشوری مراجعه کنند، ممکن است اطلاعات او با جمهوری اسلامی به اشتراک گذاشته شود و زندگی سامان به خطر بیفتد.

 اولمستد می‌گوید در این فرایند مشکلی وجود دارد و  آن این است که شما از فرد می‌خواهید که مدارکی ارائه کند که در چنین شرایطی غیر ممکن است.

او افزوده، تنها راه دیگر این است که به یک گروه دارای گواهی‌نامه حمایت مالی مرتبط شویم که از کسانی که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تاییدشان نمی‌کند، حمایت ‌می‌کند؛ اما گروه‌های این چنینی در تعداد افرادی که حمایت مالی می‌کنند محدودیت دارند و برای حمایت از فرد به مدارکی مبنی بر داشتن بودجه کافی در سال اول نیاز دارند.

ماهی می‌گوید که از همه حمایت‌های لفظی دولت کانادا از انقلاب ملی ایران و تظاهرکنندگان ایرانی سپاسگزاریم، اما در این مرحله نیاز به اقدام داریم.

ده‌ها ایرانی-کانادایی به گلوبال نیوز گفته‌اند که کانادا باید سیاست‌های مشابهی که در قبال پناهندگان اوکراینی در پیش گرفته است در برابر کسانی مانند سامان که نیازمند مکانی امن‌اند هم در در پیش بگیرد.

اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا گفته است: «دولت کانادا عمیقا نگران کسانی است که تحت تأثیر وضعیت ایران قرار گرفته‌اند. ما فعالانه این وضعیت را زیر نظر داریم و با شرکای بین‌المللی خود در گفت‌وگو هستیم تا مشخص کنیم که کانادا چگونه می‌تواند به بهترین وجه کمک کند.»

اولمستد گفته است که کاری که دولت کانادا برای پناهندگان اوکراینی انجام داد، استثنایی بود. دولت در واقع همه را واجد شرایط دریافت مجوز کار برای آمدن به کانادا کرد که یک روند بسیار سریع برای رساندن آنها به اینجا بود و تا کنون به هیچ کشور دیگری چنین امتیازی داده نشده است.

در مورد سامان، او گفت که دولت فدرال می‌تواند بر اساس شرایط و با توجه به حمایت شدن سامان در کانادا، برای او معافیت در نظر بگیرد.

پیام سامان

سامان می‌گوید که در آرزوی بازگشت به ایران است ولی به دلایل روشن اکنون نمی‌تواند به میهن بازگردد.

او می‌خواهد که جهانیان بدانند که آن چه در ایران می‌گذرد اعتراض به حجاب اجباری نیست که یک «انقلاب» است. او می‌گوید که این اعتراض نیست، چه ما از اصلاحات گذر کرده‌ایم.

سامان می‌گوید که جمهوری اسلامی تهدیدی برای جهان است و دوست دارد ملتش فقط یک زندگی عادی داشته باشند.

او خاطرنشان می‌کند: «ایرانیان مردمانی مهربان‌اند. آنها لایق یک زندگی واقعی‌اند. این چیزی که دارند زندگی نیست که شکنجه است.»