به گزارش هفته، به نقل از تورنتو استار، کیتی نیویابندی، دبیر کل عفو بین‌الملل کانادا، گفته است به عنوان سازمانی که حامی حقوق بشر در جهانیم، آگاهیم که ممکن است دولت‌هایی درصدد مختل کردن فعالیت‌هایمان باشند. ولی ما مرعوب نخواهیم شد و امنیت و حریم خصوصی فعالان، کارکنان و حامیان ما اولویت اصلی ماست.
این موضوع باید زنگ خطری برای همه جوامع دموکراتیک باشد. دولت‌های مستبد از فناوری‌های دیجیتال برای سرکوب آزادی‌ها و حقوق شهروندانشان در داخل، سرکوب مخالفان خارج‌نشین و حمله به دولت‌ها و نهادهای دموکراتیک در بیرون از مرزهایشان استفاده می‌کنند.
چین در «اقتدارگرایی دیجیتالی» پیشرو است و از آن‌ها برای پایمال کردن حقوق بشر در داخل و خارج از مرزهایش استفاده می‌کند.
به گفته جسیکا برانت از موسسه بروکینگز، این اقتداگرایی مبتنی بر نظارت جمعی، عملیات سایبری، سانسور و عملیات اطلاعاتی است.
جمهوری اسلامی هم از فناوری تشخیص چهره برای هدف قرار دادن زنان معترض و زنانی که حجاب بر سر ندارند استفاده می‌کند. دیده‌بان حقوق بشر مدعی است که دولت روسیه هم از فناوری مشابه برای تعقیب و ردیابی شهروندانی که حاضر نشده‌اند به فراخوان ارتش برای جنگ در اوکراین پاسخ مثبت دهند، دست زده است.
رژیم‌های مستبد در حال گسترش عملیات‌های سایبری‌اند و این شامل استفاده از ابزارهای دیجیتال برای ساکت کردن و تهدید مخالفان و فعالان داخلی و خارجی و حمله به دولت‌ها، مشاغل و سازمان‌های رسانه‌ای خارجی است. یک نمونه اخیر حمله سایبری به تارنمای پارلمان اتحادیه اروپا پس از رای‌گیری بود که در آن قانونگذاران اروپایی روسیه را حامی تروریسم اعلام کردند. حتی نگران‌کننده‌تر این است که رژیم‌های استبدادی، مانند چین و ایران، اکنون فعالانه در این تلاش‌ها با یکدیگر همکاری هم دارند.
برای ممانعت از جریان آزاد اطلاعات، دولت‌های سرکوبگر دست به سانسور در مقیاس وسیع زده‌اند. اقدامات گسترده جمهوری اسلامی برای قطع یا اختلال اینترنت و مسدود کردن دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، به ویژه قطع سرتاسری اینترنت در هنگام جنبش‌های اعتراضی، نمونه بارز از چنین اقداماتی است.
علاوه بر این، این رژیم‌ها از هوش مصنوعی برای سانسور سریع تصاویر و محتوای آنلاین که براندازانه یا مرتبط با اعتراضات تلقی می‌شوند، استفاده می‌کنند.
در یک کلام، دولت‌های سرکوبگر از تاکتیک‌های پیچیده دستکاری اطلاعات برای ترویج روایت‌ها و تبلیغات جایگزین استفاده می‌کنند. کرملین داستان‌های دروغین بی‌شماری را در حملات هدفمند علیه دولت آمریکا ساخته و منتشر کرده است و ادعا می‌کند که واشنگتن آزمایشگاه‌های مخفی سلاح‌های زیستی در اوکراین ایجاد کرده و مسئول همه‌گیری کووید-۱۹ است. پکن هم نقش مهمی در تقویت کمپین‌های اطلاعات نادرست مسکو در مورد تهاجم روسیه به اوکراین ایفا کرده است.
اگر استفاده مخرب از این فناوری‌ها و روش‌های که دولت‌های استبدادی در پیش گرفته‌اند کنترل نشود، این امر بیشتر به کاهش حقوق بشر و دموکراسی در سراسر جهان منجر خواهد شد.
امروزه، کشورهای دموکراتیک از تشخیص فوریت‌های حیاتی و برداشتن گام‌های لازم برای مدیریت فناوری‌های دیجیتال و محافظت از خود و شهروندانشان در برابر سوء استفاده این دولت‌ها ناتوان‌اند. به طور نگران‌کننده‌ای هم میان سازمان‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی در مورد نحوه برخورد با این مشکلات همداستانی وجود ندارد.
باید به یاد داشت که اقتدارگرایی دیجیتال یکی از بزرگترین تهدیدها برای دموکراسی و حقوق بشر است. بنابراین ضروری است که کانادا و دیگر کشورهای آزاد اقدامات فوری در سطوح بین‌المللی و داخلی برای مقابله قاطعانه با این تهدیدها انجام دهند.
ارسال نظرات