شهرزاد شاکری: اجازه دیده شدن را از ما گرفتند

شهرزاد شاکری در گفت‌وگوی خود با خبرنگار هفته از خاطرات نوجوانی‌اش که تا ۱۹ سالگی در ایران سپری شد، گفت.

او در بخش‌هایی از صحبتش اشاره به این موضوع داشت که برای هر اجرای کنسرت با سنگ‌اندازی‌های زیادی روبه‌رو می‌شدیم و بااینکه پوشش ما حین اجرا با ساق‌بند و هدبند بود اما جایگاه ما نوازندگان دختر روی استیج همیشه در کورترین نقطه تعبیه می‌شد؛ بااینکه به‌اندازه پسران زحمت می‌کشیدیم اما هیچ‌وقت اجازه دیده شدن به ما داده نمی‌شد.

شهرزاد گفت: یک‌بار حین اجرا زمانی که همه تمرکزم روی هرچه بهتر نواختن قطعه بود شال از سرم افتاد و من تا پایان اجرا متوجه این موضوع نشدم اما خانواده‌ام که مشغول تماشای اجرای من بودند در آن لحظات استرس زیادی را تحمل کردند و مدام نگران این بودند حراست اجرای من را قطع کنند و روی استیج جلوی جمعیت با من رفتار نامناسب داشته باشند یا حتی مرا با خود ببرند.

او همچنین گفت سال‌های زیادی از آن زمان می‌گذرد اما یادآوری آن روزهای تلخ که همواره با ترس سپری می‌شد مرا آزرده می‌کند. حالا که تجربه زندگی در دنیای آزاد را چشیده‌ام بیشتر می‌فهمم تحت چه فشارهایی زندگی می‌کردیم و اتفاقات آن روزها چه تأثیر بدی روی روح و روانم داشته است.

زندگی دور از وطن سخت است اما با شنیدن اتفاقات تلخی که آلان در ایران میفتد این سختی حتی بیشتر هم شده. به همین خاطر تصمیم گرفتم با نواختن قطعه‌ای سهمی هرچند کوچک به‌عنوان ابراز همدردی با زنان سرزمینم داشته باشم چراکه ساز من تنها وسیله‌ام برای ابراز همدردی‌ام بود.