به گزارش خبرنگار هفته، روز سوم نوامبر تعدادی از هنرمندان مستقل مقابل سردر دانشگاه مک‌گیل برنامه‌ای در اعتراض به صدور حکم اعدام برای معترضان در ایران برگزار کردند. یکی از برگزار کنندگان این پرفورمنس که نمی‌خواهد نامش فاش شود جزییاتی درباره سنگ اندازی انتظامات دانشگاه مک گیل برای اجرای این برنامه در اختیار خبرنگار هفته قرار داد.
وی گفت: «پس از هماهنگی و کسب اجازه از پلیس برای تحصن مقابل سر در دانشگاه به سرعت میزانسن اجرا را طراحی کردیم. اسامی و عکس‌های اعدام شدگانی همچون ریحانه جباری، عاطفه رجبی سهاله، نوید افکاری، روح الله زم و… را به صورت پوستر جمع آوری و چاپ کردیم و قرار شد هر یک از پرفورمرها در قالب یک نقش در حالی که طناب دار به گردن آویخته ایم اعتراضمان را به سرکوب‌ها و اعدام‌ها اعلام کنیم.»
وی افزود:«در همان ساعت اولیه، انتظامات دانشگاه مک گیل آمد و مانع از اجرای برنامه شد با این توجیه که تحصن با دانشگاه هماهنگ نشده و شما نمی‌توانید روی سکو اجرا داشته باشید. انتظامات همچنین مدعی شد اجرای این نمایش باعث ایجاد رعب و وحشت رهگذران می‌شود؛ این در حالی بود که ما هنوز چیدمان خودمان را هم انجام نداده بودیم.»
این منبع آگاه افزود: «پس از تحمل فشارها و استرس‌ها سرانجام با حمایت پلیس مونترال، انتظامات دانشگاه عقب نشست و متقاعد شد، ما هم توانستیم برنامه خودمان را اجرا کنیم.»
به گزارش خبرنگار هفته سنگ اندازی انتظامات مک گیل در حالی انجام شده که این دانشگاه پیشتر با این توضیح که در کانادا آزادی بیان وجود دارد، حاضر نشده سروش شهریاری استاد خودش را که خواهان اعدام معترضان در ایران شده بود از کار برکنار کند.
حال جای این پرسش از مسئولان دانشگاه مک گیل وجود دارد که چگونه اعتراض به حکم اعدام در ایران مشمول آزادی بیان نیست و حتی رعب و وحشت خوانده می‌شود اما درخواست برای اعدام معترضان در ایران از سوی سروش شهریاری از مصادیق آزادی بیان در نظر گرفته می‌شود؟!
ارسال نظرات