نرگس هاشمی|
خانم نظیفه مطهر از اجماع زنان افغانستان برون مرز چنین واکنش نشان داده به هفته گفت: «در جریان جنگ بیست‌ساله در افغانستان، چند صدهزار انسان کشته شدند؛ اما پس از آن همه کشتار و ویرانی، ملت افغانستان قرض‌دار آمریکا است و از بیت‌المال کشور ما غرامت می‌ستانند. با ادعای دروغینی که زیر نام حقوق بشر مطرح می‌کنند، کارهایی را انجام می‌دهند که آشکارا به زیان بشر و صلح جهانی است. آمریکا غیر از جان آدم‌هایی که در این همه سال این‌جا گرفت، با سیاست تفرقه‌افگنانه و امتیازدهی به وطن‌فروشانی که در جریان این بیست سال آله‌ی دست‌شان بودند، افغانستان را از لحاظ سیاسی و معنوی نیز ویران‌تر کرد. آمریکا تنش‌هایی را در منطقه‌ی ما به‌جا گذاشت که سال‌ها از ما قربانی و هزینه خواهد گرفت و میلیون‌ها انسانی که هوا و زمین سرزمین‌شان در اختیار نظامیان آمریکا بود، اکنون گدا و گرسنه رها شده‌اند.»
خانم مطهر در بارۀ عاملین یازده سپتامبر افزود: «دنیا می‌داند که حمله‌ی یازدهم سپتمبر از سوی یک گروه تروریستی طرح و توسط مهاجمانی که اکثریت‌شان عربستانی بودند، اجرا شد. فضایی که در آن سال‌ها در افغانستان به وجود آمده بود نیز، محصول سیاست‌های آمریکا و پاکستان بود. پروژه‌ی طالبان با تأیید امریکا، پول اعراب و مدیریت پاکستان عملی شد. در سال‌هایی که اسامه در افغانستان اقامت داشت، کشور ما مستقل نبود و اداره‌ی آن در دست جنرالان پاکستان بود. در نهایت اسامه بن لادن، در سال ۲۰۱۱ در خاک پاکستان پیدا شد نه افغانستان؛ اما دانستن این واقعیت‌ها چه سود دارد؟ سیاست حاکم در روابط بین‌المللی در ظاهر شاید اصولی داشته باشد؛ اما در عمل به میدان بزکشی می‌ماند که در آن زور مهم‌ترین سند حقانیت است. ما با انحراف از مسیر تمدن و چسبیدن به بنیادگرایی هر بار به چاله‌ی تازه‌ای سقوط می‌کنیم. برای مردم ما دست آمریکا رو شده است و توجیهاتی را که می‌تراشند کسی باور نمی‌کند؛ ولی سیاست دنیا به این شیوه چرخیده و پس از این نیز، شاید مدت‌ها همین‌گونه با منطق زور بچرخد. واقعیت این است که ملت ما به دلیل عقب‌ماندگی‌های اقتصادی و اجتماعی در جایی قرار گرفته که به آسانی زورمندان منطقه و جهان می‌توانند تحقیرش کنند. حضور بیست ساله‌ی آمریکا در افغانستان با مصرف بیش از ۲ تریلیون دالر باعث کشته‌شدن حداقل ۲۴۰ هزار نفر شد. از آن جمله ۲۴۴۸ تن نیروهای امریکایی بودند. این حجم مصرف گزاف و تاوان نیروی انسانی در افغانستان، پس از خروج کامل نیروی‌های امریکایی از افغانستان، سبب شد که موافقان و مخالفان حکومت بایدن از حکومت و سیاست آن انتقاد کنند. شاید این ضبط دارایی افغانستان تلاشی است برای تلطیف فضای پر از تنش و مخالفت در داخل آمریکا علیه برنامه‌های بایدن در افغانستان. ظاهراً دولت بایدن می‌کوشد که از خزانه‌ی مردم افغانستان بخشی از تاوانِ اشتباهات خودش را بپردازد.»
خانم مطهر می‌گوید: «در سطح ملی ما باید از این اتفاقات بیاموزیم و در نزدیک‌کردن صفوف مردم و مبارزه به خاطر ایجاد محیط باثبات استفاده کنیم. درعین‌حال بدانیم که بدون تحول داخلی، تنها کمپاین در خارج و چشم‌دوختن به حمایت‌های جامعه‌ی جهانی، گره اصلی مشکلات ما را نخواهد گشود. نخبگان و مبارزان افغانستان باید به بازوی توانای مردم خود اتکا کنند و از طریق سمت‌دهی نیروهای مؤثر در درون ملت به سمت سازندگی و صلح برای خلق اقتدار ملی تلاش کنند. باید ملت ما به‌جایی برسد که دست دراز کردن به مال و دارایی‌اش هزینه داشته باشد و هر کشوری که قصد ضبط و تصاحب اموال و دارایی ملی ما را کند، به هزینه‌هایش نیز بیندیشد.»
آقای حیات‌الله حیات کارشناس مسائل حقوقی و اقتصادی افغانستان به هفته عقیده‌اش را چنین بیان کرد: برای ما در افغانستان، ضبط ۳.۵ میلیارد دالر پول افغانستان برای غرامت به آسیب‌دیدگان حمله‌ی یازدهم سپتمبر، ادامه‌ی سیاست‌های متضاد و ظالمانه‌ای است که بعد از خروج نیروهای آمریکا از افغانستان نیز، نسبت به کشور ما ادامه یافته است و به پیچیده‌ترشدن مشکلات افغانستان کمک می‌کند. غیر از افغان‌ها، دیگران نیز، کم‌وبیش نسبت به این اقدام بایدن واکنش نشان داده‌اند. از جمله فرانسس بویل، استاد دانشگاه و فعال حقوق بشر ضبط پول افغانستان را جنگ اقتصادی به قیمت جان مردم خوانده و گفته است که «جنگ اقتصادی دولت بایدن علیه افغانستان با تحمیل عمدی شرایط زندگی که برای نابودی آن به طور کامل یا جزئی محاسبه شده، در آستانه‌ی نسل‌کشی است. امیدواریم این واکنش‌ها در سطوح مختلف افزایش یابد، انسان‌ها و نهادهای بشردوست از تمام ابزاری که در اختیار دارند برای واردکردن فشار بر آمریکا به خاطر فسخ این تصمیم استفاده کنند. جهان به‌جای کمک مالی به افغانستان، ملت ما را در نجات از وضعیتی که مورد غارت قرار گرفته‌ایم، یاری رسانند و نگذارند این روند سقوط و بربادی ادامه یابد. در غیر آن، کشور ما به کشتارگاه جان و آزادی میلیون‌ها شهروند افغانستان مبدل خواهد شد و برای منطقه و جهان نیز، منبع خطر خواهد بود.»
خانم زرغونه ولی رئیس اجماع زنان بیرون مرز خطاب به بایدن می‌گوید: «آقای بایدن رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا این انتقام‌جویی از مردم افغانستان از برای چیست؟ چرا باید مردم افغانستان برای حادثه ۱۱سپتمبر غرامات بپردازد؟ در حالی که متهمین این حادثه جنایتکاران بیشتر هم‌پیمانان شما ایالات متحده عربی و پاکستان است؟ مردم افغانستان از شما انتظار پرداخت غرامات جنگی را دارند زیرا از جانب جامعه جهانی سیاست‌های شما و ایالات متحده آمریکا متهم به وضعیت ناهنجار امروز کشور ماست. پول‌های منجمد شده افغانستان حق مادر اشک‌بار و دردمندی که فرزندش را در جبهات داغ جنگ از دست داده و طفل یتیم پابرهنه که با سیاست‌های مبهم شما و هم‌پیمانانتان آن‌ها را بی‌پدر و بی‌سرپرست ساخته، است.
این پول حق آن مردمی است که هنوز هم در آتش جنگی که شما افروخته‌اید و آن‌ها معصومان بدون کدام جرمی می‌سوزند، هر روز افغانستان و مردمش بیشتر زخم‌های ناسور را در تن خود با ناهنجاری‌های جامعه متقبل می‌شوند است. این پول حق آن شهیدان خفته به خون و خانواده‌های شهید که برای حفاظت شما و قوای ناتو در افغانستان بنام دموکراسی فریبنده و سیاست‌های مبهم‌تان در سنگر‌های داغ نبرد قربانی شدند و جان باختند است. این پول از آن مردم است که بشریت جهان برایشان اشک می‌ریزند از آنانی که برای به‌دست‌آوردن لقمه نانی فرزندان‌شان را به فروش می‌رساند است و بالاخره این پول از کشوری که نام‌اش افغانستان است در طول تاریخ بشریت زخم‌های ناسور از ابر قدرت‌های جهان بر تن دارد است و این پول از مردم با غرور و باعزت است که امروز با فقر و گرسنگی دست و گریبان هستند، جهان هم تماشاگر، ولی با شکیبایی و صبر روزهای دشوار را سپری می‌کند است.»
خانم ولی یکی از عوامل جنگ در افغانستان را حضور آمریکا دانسته ابراز داشت: «آقای بایدن! یکی از عوامل جنگ افغانستان حضور ایالات متحده آمریکا در افغانستان بود که کشور ما را به کوهله آتشبار مبدل کردید. تمام هست و بود مردم را نابود ساخته‌اید شما و هم‌پیمانانتان به نام صلح و دموکراسی از خون مردم از هست و بود مردم ما برای تمرکز قدرت جهانی و ابرقدرت بودن‌تان مانند کشور‌های دیگر جهان سوم استفاده سو نموده‌اید، سیاست شما در افغانستان با انتقادات تند جهان مواجه است و شما امریکایی‌ها متهم به وضعیت موجود کشور ما که در آنجا صدای انسان‌های این سرزمین هنوز هم با سیاست‌های پشت در‌های بسته شما گره‌خورده است و نعره‌های‌شان تا جهان از کنفرانس اسلو گرفته تا پارلمان اتحادیه اروپا می‌رسد است. ۲۰ سال حضورتان در کشور ما با قربانی‌ها، کشتار مردم و ویرانی میهن ما همراه بوده است که یکی از عوامل جنگ حضور آمریکا و قوای ناتو در افغانستان بود که جهان به اشتباهات جبران‌ناپذیر آمریکا در افغانستان هم معتقد هستند، شما بنا بر مخالفت‌های سیاسی با طالبان (حکومت امارت) باج را از مردم جنگ‌زده ما می‌گیرید، مردمی که ۲۰ سال با قربانی از شما مهمان‌نوازی کردند. مردمی فقیر که برای به‌دست‌آوردن لقمه نانی صبح از خانه برآمدن ولی شب در خانه نیامدند. این غرامات را از پاکستان و کشور‌های عربی دریافت کنید نه از مردم افغانستان»
خانم ولی از جامعه جهانی، ملل متحد چنین تقاضا دارد: «از جامعه جهانی، ملل متحد چنین تقاضا دارم که در حمایت مردم افغانستان قرار گرفته پول‌های مسدود شده این سرزمین جنگ‌زده را که مردم‌اش با تحریم آمریکا برای به‌دست‌آوردن یک لقمه نان فرزندان‌شان را به فروش می‌رساند دوباره به مردم افغانستان مسترد کنند تا از وضعیت بحران اقتصادی امروز مردم نجات یابند.»
ارسال نظرات