به گزارش هفته و به نقل از شبکه‌های اجتماعی، شکریان، هم در رشته حقوق و هم در رشته فنی درس خوانده است. او فارغ‌التحصیل دانشکده مهندسی و دانشکده حقوق در دانشگاه تورنتو است. او در ایران هم برای آژانس‌های مختلف سازمان ملل متحد مانند دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد و یونیسف، کار کرده است.
شکریان درباره راه حل مشکلات بخش مهاجرت کانادا به زبان انگلیسی در صفحه لینکدین خود می‌گوید: «من این افتخار را داشتم که در مجلس عوام حضور پیدا کنم و درباره مسائل مهاجرت صحبت کنم. الان مهم‌ترین مشکل ما صف طولانی پردازش دو میلیون و ۶۰۰ هزار پرونده در بخش مهاجرت کانادا است. در رابطه با این مشکل، استدلال من خیلی ساده و شفاف است. حل این مسائل نباید فقط محدود به یک وزارتخانه یا حتی کل دولت باشد. ما در این زمینه به مشارکت جمعی همه کانادایی‌ها نیاز داریم. ما باید در زمینه مهاجرت از مشارکت و مشورت جامعه مدنی بهره ببریم و از ایده‌های تازه استفاده کنیم.»
او انتقاد می‌کند: «دولت با وعده شفافیت، دولت باز، استفاده از نظرات جمعی و مشارکت همه، قدرت را در اختیار گرفت، اما اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا به عنوان شاخه‌ای از دولت، فاقد چنین ویژگی است. این اداره در ۱۰ سال گذشته ضمن کمترین مشارکت و مشاوره با جامعه مدنی و صرفا با راه‌اندازی نظرسنجی آنلاین و بدون مشارکت ذینفعان، نتوانسته است به تعهد خود برای مهاجرت ایمن و منظم به کانادا عمل کند. سیاستگذاری در حوزه مهاجرت باید شامل نظرات مهاجران، دور ماندگان از وطن، جوامع محلی، جامعه مدنی، دانشگاه‌ها، بخش خصوصی، پارلمان، اتحادیه‌های کارگری، نهادهای حقوق بشر، رسانه‌ها و هر ذینفع دیگری شامل همه کانادایی‌ها باشد. دولت و جامعه مدنی باید در کنار هم یک مشارکت منحصر به فرد خلق کنند؛ مشارکتی که حکمرانی شفاف، مشارکتی، فراگیر و پاسخگو را در حوزه مهاجرت، ترویج دهد، اما رویه فعلی، مانع از سیاستگذاری بهتر در بخش مهاجرت کانادا شده است و این موضوع باید تغییر کند.»
شکریان به عنوان یک وکیل مهندس، تلاش کرده است که به مشتریان خود در بخش خصوصی و دولتی درباره انواع قراردادها و مذاکرات حقوقی در مجامع بین‌المللی مشاوره بدهد. همچنین او به کارآفرینان خارجی برای مهاجرت به کانادا و رشد کسب و کارشان نیز مشاوره می‌دهد.
همچنین شکریان در صفحه اینستاگرامش نیز با زبان فارسی به جلسه اخیرش در مجلس عوام اشاره کرده و گفته است: «افتخار داشتم در خانه عوام حاضر شوم و به اونها در بررسی بک لاگ و تاخیر رسیدگی در سیستم مهاجرت کمک کنم. اخیرا با تمام اتفاقات ایران جایی که کار به کشتن بچه‌های ۸ ساله به نام نسخه حکومتی خدا و برای نه چیزی بیشتر از زن، زندگی، آزادی رسیده، منم خیلی شجاع‌تر و جسورتر شدم. بنابراین وقتی از پارلمان کانادا، جایی که ما آزادی را زندگی می کنیم، دعوت شدم تصمیم گرفتم از آزادی خودم بهترین استفاده را ببرم. مگه آزادی چیه جز توانایی یک شهروند در بیان مستقیم نقد به صاحبان قدرت، نه تنها بدون ترس بلکه با شور و شوق و غرور؟
آزادی برای من لذت خواستن، تلاش و لذت بردن از "بهتر" است. سیستم مهاجرتی ما می‌تونه خیلی بهتر باشه و من معتقدم که باید بهتر باشه. اما بهتر چیه؟ یک ماهه مجوز استادی پرمیت بدی به دانشجوها که بیان اینجا بشن کارگر ساده (مخصوصا الان که سقف ۲۰ ساعت اجازه کار هم برداشته شده) و جیب کالجای زپرتی را پر کنند؟ بعد کارآفرینای استارت‌آپ را که پتانسیل ساختن میلیاردها دلار و ایجاد میلیون‌ها شغل را دارن ۴ سال در صف بذاری؟ یا مدال‌آور المپیک و برنده اسکار را ۵ سال در صف بگذاری؟ یا رابطه‌ها و زندگی‌ها را نابود کنی با این برنامه اسپانسرشیپ با ۲ سال صف؟ اولویت‌های ما چیه؟ استراتژی‌مون چیه؟ تصویر بزرگ کو؟»
ارسال نظرات