نرگس هاشمی
او به صفت سرمربی باشگاه پهلوانی پامیر، آمرنشرات فدراسیون ملی کشتی افغانستان، رئیس بنیاد فرهنگی ابومسلم خراسانی، مدیرمسئول هفته‌نامه ورزش، حکم بین‌المللی کشتی و استاد علوم سیاسی و ادبیات فارسی دری در دانشگاه‌های خصوصی ایفای وظیفه نموده است. با این ورزشکار و شخصیت فرهنگی و ادبی بیشتر آشنا شوید:
اگر لطف کنید دربارۀ خودتان بگویید!
عیسی سهیل سامانی: با عرض سلام به شما و خوانندگان محترم‌تان. محمدعیسی سهیل سامانی استم. در دهکدۀ نولابه رخه پنجشیربه دنیا آمدم و بعد از دورۀ مکتب؛ شامل دانشکدۀ تربیت بدنی شدم و از آنجا گواهی‌نامه دریافت کردم. بعد شامل دانشگاه تعلیم و تربیه کابل گردیدم و سند لیسانس دومم را از دانشکدۀ ادبیات فارسی به دست آورده و دوره ماستری را از دانشکدۀ علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کابل حاصل نمودم.
قسمی که از معرفی‌تان بر می‌آید؛ در رشته‌های مختلف تحصیل کرده‌اید و علاوه برفعالیت‌های ورزشی، کارهای فرهنگی و ادبی نیز داشته‌اید اگر در این باره کارهای فرهنگی‌تان معلومات بدهید بهتر خواهد بود.
عیسی سهیل سامانی: تا کنون هشت جلد کتاب تحت عنوان: شب‌های من، شبی که سحر نداشت، درفش عشق، یک تبسم در سکوت، غم‌نامه کابل، زادگاه و تمدن آریایی‌ها، مشروعیت حکومت در فلسفه سیاسی و ویژگی سبک شعرعراقی را به چاپ رساندم که پنج دیوان آن شعر استند و سه کتاب دیگر آثار تحقیقی می‌باشند.
آیا در مورد ورزش هم اثر و یا کتاب رهنما دارید؟
عیسی سهیل سامانی: بلی کتاب مربی‌گری سنتی کشتی پهلوانی را آمادۀ چاپ دارم.
شما بر علاوۀ اینکه ورزشکار و مربی ورزش استید استاد ادبیات هم استید چگونه به این دو رشته علاقه‌مندی پیدا کردید؟
من در پهلوی اینکه یک ورزشکار و دانش‌آموخته تربیت بدنی می‌باشم، بنابر همان علایقی که داشتم به‌عنوان یک معلم و مربی ورزش با داشتن قریحۀ شاعرانه، ادبیات را نیز انتخاب کردم و از طریق این رشته نیز مصدر خدمت به مردم افغانستان می‌گردم.
چگونه توانستید به آرزو های‌تان برسید و موفقانه دو سند لیسانس و ماستری را بدست بیاورید یعنی راز موفقیت‌تان چی بود؟
عیسی سهیل سامانی: این درست است که من در سه رشته تحصیل و تخصص دارم، اما در یک زمان و یکجا نبود. در قدم نخست تربیت بدنی را خواندم و شامل دنیای ورزش و کشتی شدم، بعد از یک وقفه چندساله شامل دانشگاه آموزش و پرورش کابل گردیدم و از دانشکدۀ ادبیات فارسی دری گواهی‌نامه ادبیات گرفتم و بعد از سه سال توقف بنابر وضعیت سیاسی کشور که گاه و بیگاه در حوزه سیاست قدم می‌زدم علاقه‌مند رشته علوم سیاسی روابط بین‌المللی گردیدم. بنابراین ماستری‌ام از دانشگاه آزاد اسلامی واحد افغانستان بدست آوردم.
و هم اکنون هم مربی برحال باشگاه پهلوانی پامیر استم و هم مسئول باشگاه‌های دیگر در چند بخش کابل می‌باشم.
خوب اگر به اصل موضوع بپردازیم از چه زمانی به ورزش آغاز کردید؟ و نخستین کار ورزشی‌تان چی بود؟ چگونه کشتی را انتخاب کردید؟
عیسی سهیل سامانی: من درسال ۱۳۶۵ که دانشجوی دانشکدۀ تربیت بدنی شدم؛ ورزش پهلوانی را آغاز کردم. نخستین کارهای ورزشی‌ام رسیدن به تیم جوانان کشور بود و ورزش کشتی را بنابر همان علایق دوران کودکی انتخاب کردم که همراه بچه‌ها در راۀ مکتب در زادگاهم کشتی می‌گرفتیم.
بازی کشتی چگونه ورزش است؟ اگر دربارۀ تاریخچه این بازی در افغانستان معلومات بدهید به معلومات ما می‌افزاید.
عیسی سهیل سامانی: بازی کشتی که مردم افغانستان به آن پهلوانی می‌گویند یک ورزش انفرادی و درعین حال یکی از ورزش‌های باستانی و ملی بوده و این بازی در کشور ما پیوند ناگسستنی دارد که صفحات شهنامه فردوسی مزین به اسم پهلوانانی هم چون: رستم، گیو، طوس، اسفندیار و…می باشد.
آیا در مسابقات داخلی و یا خارج از کشور اشتراک کرده‌اید؟ اگر بلی چی دستاورد داشتید؟
عیسی سهیل سامانی: بلی. من با تلاش‌های نفس و زحمات زیاد بعد از دو سال زحمت عضویت تیم ملی جوانان کشور را کسب نمودم و بعد از مدتی؛ راهی پاکستان و ایران شدم که چندین بار در پاکستان در مسابقات به مقام‌های بهتری دست یافتم.
از دید شما یک ورزشکار خوب باید کدام خصوصیات را داشته باشد؟
ورزشکار خوب باید با سجایا و مزایای اخلاق ورزشی آراسته بوده و در خدمت مردم و کشورش باشد تا افتخاراتی در میدان ملی و بین‌المللی به نفع کشور کسب نماید.
آیا در بازی کشتی قبل از امروز، تیم دختران در افغانستان وجود داشت؟ اگر نداشت چرا و اگر داشت چقدر از ایشان حمایت می‌شد؟
عیسی سهیل سامانی: نخیر وجود نداشت چون از اینکه افعانستان یک کشور اسلامی و سنتی می‌باشد هیچ گاهی بازی کن دختر در ورزش پهلوانی نبوده است.
با شرایط موجود در افغانستان وضعیت بازیگران کشتی در افغانستان چطور است؟ آیا مسابقات را انجام می‌دهند و کار و فعالیت دارند و یا خیر؟
عیسی سهیل سامانی: اکنون که حاکمیت طالبان است ورزش با اینکه به حیات خود ادامه می‌دهد اما، با فرار تعداد زیادی از نخبه‌گان؛ ورزش خیلی کم رنگ و نیم جان نفس می‌کشد و اگر مسابقات هم برگزار شود با قیودات سخت‌گیرانه‌ی به اصطلاح اسلامی لباس‌های دراز که از زانوان پایین باشد و حتی در باشگاه‌های ورزشی ورزشکاران را اختیار به رعایت این قوانین می‌سازند.
از آنجاییکه برمی آید بازی کشتی یک بازی نسبتا خطرناک است اگر ورزشکار شدیدآ زخمی شود مسوولیت تداوی آن را کی بعهده می‌گیرد؟
عیسی سهیل سامانی: بلی ورزش پهلوانی کشتی از جمله ورزش‌های سنگین و سختی است که آسیب‌های زیادی در مسابقات و تمرین روزانه به ورزشکاران می‌رساند. اما، در جریان مسابقات رسمآ دکتوران حضور فزیکی می‌داشته باشند و در صورت کدام صدمه به مداوای ورزشکاران پرداخته می‌شود.
برای هموطنان‌تان که دور از وطن استند چی گفتنی دارید؟ همچنان به افغان‌های که در چنین شرایط ناگوار در کشور با مصایب فراوان دست و پنجه نرم می‌کنند؟
عیسی سهیل سامانی: حرف من برای آن عده وطن‌دارانی که در خارج از کشور استند این است که نسبت به مردم ما که در داخل مانده امکانات خوبی دارند و هیچ گاهی دست از ورزش نکشند تا باشد یک پشتوانه‌ی خوبی به کشور و تیم‌های مختلف ورزشی ما در خارج باشند.
و آن عده از مردم ما که در این وضعیت ناسازگار امنیتی، اقتصادی و سیاسی در داخل کشور قرار دارند با امکانات اندک نگذارند چراغ ورزش خاموش شود و جوانان ما یکی پی دیگری رو به استفاده مواد مخدر بیاورند.
منحیث یک جوان موفق و زحمتکش که معلم استید؛ حل مشکلات مردم افغانستان را در چی می‌دانید؟
عیسی سهیل سامانی: من به عنوان یک مربی و یک معلم راه حل افغانستان را در یک دلی حق شهروندی در یک نظامی می‌بینیم که همه اقوام افغانستان حضور خود را در آن دیده و هیچ‌گونه برتری جویی قومی در آن ندیده نشود، می‌بینم.
وسلام.
با ابراز امتنان از آقای سهیل سامانی
ارسال نظرات