به گزارش هفته، به نقل از گلوبال نیوز، غازان در بیانیه‌ای خبری گفت: «من امروز صدای بازماندگان، خانواده‌ها و جوامعی که بسیار فداکاری کرده‌اند تا مردم سراسر کانادا حقیقت را بدانند، فریاد می‌زنم. آنچه در مدارس شبانه‌روزی رخ داد یک نسل‌کشی بود. من از نمایندگان مجلس که پیشنهادم را برای به رسمیت شناختن حقیقت تاریخ کانادا به‌اتفاق آرا تصویب کردند سپاسگزارم و مشتاقانه منتظر همکاری با دولتم تا اطمینان حاصل گردد که به اراده مجلس برای به رسمیت شناختن رسمی سازوکار مدارس شبانه‌روزی به‌عنوان نسل‌کشی احترام گذاشته خواهد شد. لیاقت بازماندگان بیشتر از این‌هاست.»
گفتنی است که به پیشنهادهای موافق به‌اتفاق آرا، رأی رسمی داده نمی‌شود و این پیشنهادها همیشه منعکس‌کننده سیاست‌های رسمی دولت نیستند، بلکه تنها در صورتی به تصویب می‌رسند که هیچ نماینده‌ای، در هنگام ارائه پیشنهاد، مخالفتش را با آن‌ها ابراز نکند. این پیشنهاد هم بیش از آن‌که نمایانگر اراده دولت باشد، اراده مجلس عوام را بازتاب می‌دهد.
در ماه ژوئیه هم پاپ فرانسیس گفته بود که آزارهایی را که بومیان کانادا از مدارس شبانه‌روزی دیده‌اند، به‌منزله نسل‌کشی می‌داند.
غازان پیش‌تر هم تلاش کرده بود تا موافقت یکپارچه نمایندگان مجلس را برای به رسمیت شناختن این موضوع بگیرد که موفق نشده بود.
کمیسیون حقیقت و آشتی نیز هنگامی‌که گزارش نهایی خود را در سال ۲۰۱۵ منتشر کرد، مدارس شبانه‌روزی را نوعی «نسل‌کشی فرهنگی» اعلام کرد، لیک از آن زمان، شماری از گروه‌های بومی کانادا خواستار اصلاح این و اعلام مدارس شبانه‌روزی به‌عنوان «نسل‌کشی» بوده‌اند.
در سال ۲۰۱۵، گزارش ۴۰۰۰ صفحه‌ای کمیسیون حقیقت و آشتی به شرح بدرفتاری‌های خشن در مدارس، ازجمله آزار روحی، جسمی و جنسی کودکان، و حداقل ۴۱۰۰ مرگ در این مدارس پرداخت. تحقیقات ملی زنان و دختران بومی گم و کشته‌شده نیز در گزارش نهایی خود به این نتیجه رسید که خشونت علیه زنان و دختران نوعی نسل‌کشی است.
به گفته دولت فدرال، حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی به‌اجبار به مدارس شبانه‌روزی برده شده‌اند. لازم به ذکر است که بیش از ۶۰ درصد این مدارس را کلیسای کاتولیک اداره می‌کرده است.
آخرین مدرسه از این مدارس ۲۵ سال پیش بسته شد و بین سال‌های ۱۸۳۱ تا ۱۹۹۸، ۱۴۰ باب از این مدارس فعال بوده‌اند.
ارسال نظرات