گروه ترجمه هفته
صدها نفر با نادیده گرفتن هوای بارانی مونترال، بعدازظهر یکشنبه با تجمع در میدان کانادا از مقامات اتاوا خواستند برای قانونی کردن وضعیت همه ۱.۷ میلیون مهاجری که در کانادا فاقد وضعیت یا دارای وضعیت موقت هستند، یک برنامه فراگیر به اجرا گذارند.
بااینکه شعارها، آهنگ‌ها و ترانه‌های اعتراض‌آمیز مهاجران تظاهرکننده در میدان کانادا با صدای باران در هم آمیخته بود، اما یک پیام مشترک از میان جمعیت معترض به گوش می‌رسید: «وضعیت دائم برای همه».
هم‌زمان راهپیمایی‌های مشابه دیگری در سایر نقاط کشور ازجمله اتاوا، میرامیشی و فردریکتون برگزار شد.
نینا که از بیم موقعیت خود ترجیح می‌دهد هویتش را به‌طور کامل فاش نکند، می‌گوید به‌اتفاق دخترش از کلمبیا به کبک آمده و بیش از پنج سال است که در انتظار مشخص شدن وضعیتش است. زن جوان کلمبیایی می‌گوید در این مدت در بخش‌های مختلف مثل خانه‌داری، ساخت‌وساز و اقامت کارکرده اما به علت غیرقانونی بودن شرایطش همواره با ترس بازداشت و اخراج از کانادا زندگی کرده و این موضوع بر زندگی دخترش نیز تأثیر گذاشته است.
نینا می‌گوید: «زندگی با ترس و نگرانی، همه‌چیز را به کام آدم تلخ می‌کند و هرروز آدم را در برابر یک مشکل یا چالش جدید قرار می‌دهد بااین‌حال بازگشت به زادگاهم نیز برایم غیرممکن است. اما می‌دانم که بیش از ۵۰۰ هزار نفر دیگر در شرایطی کم‌وبیش مشابه با شرایط من در کانادا زندگی می‌کنند که از خدمات و حمایت‌های اولیه ازجمله دسترسی به مراقبت‌های درمانی و حمایت‌های حقوقی محروم هستند.»
ممدو کوناته نیز که از سال ۲۰۱۶ به کانادا آمده است و همین وضعیت را دارد، می‌گوید: «وقتی شما فاقد وضعیت هستید، مثل یک مرده در میان زنده‌ها هستید. شما با تلاش و زحمت خود به بهبود و ارتقای بخش‌های مختلف جامعه کمک می‌کنید اما مسئله دردناک این است که خودتان از خدمات و امتیازات همه این بخش‌ها محروم هستید.»
این تبعه ساحل‌عاج که به علت فعالیت‌های سیاسی در کشورش واجد شرایط اخذ اقامت دائم شناخته‌نشده، اخطار اخراج دریافت کرده و ممکن است مجبور شود ۳۰ سپتامبر خاک کانادا را ترک کند.
تظاهرات مونترال در چارچوب «روز اقدام برای قانونی شدن کامل، فوری، فراگیر و بدون تبعیض وضعیت کلیه مهاجران غیرقانونی» برگزار شد.
ممدو کوناته که مدتی در بخش بهداشت و درمان کارکرده و اکنون سخنگوی مرکز کارگران خارجی مونترال است، تأکید کرد: «ارائه تعریف مشخصی از برنامه‌های مهاجرتی کانادا غیرممکن است چراکه درست مثل یک آفتاب‌پرست مرتب رنگ عوض می‌کند و این برای ما سراسر نگرانی و استرس است.»
آندرس فونسیا، نماینده حزب همبستگی کبک که به همراه برخی از اعضای حزبش در تظاهرات مونترال شرکت کرده بود، با تأکید بر این‌که نگرانی‌های مهاجران فاقد وضعیت را درک می‌کند، فرانسوا لوگو، نخست‌وزیر کبک، را متهم کرد که برای قانونی کردن وضعیت مهاجران یک برنامه بسیار سخت‌گیرانه و محدود به اجرا گذاشته که از میان صدها و حتی هزاران مهاجر که با به خطر انداختن جان خود در سیستم مراقبت‌های بهداشتی کار می‌کنند، فقط شامل حال عده‌ای معدود می‌شود.
سمیرا یاسمین از اعضای گروه «همبستگی بدون مرز» نیز که در تظاهرات حضور داشت، تأکید کرد: «ما خواستار آن هستیم که دولت کبک با بیگانه‌ستیزی مبارزه کند و برای قانونی کردن وضعیت مهاجران، دولت فدرال را تحت‌فشار قرار دهد.»
از سال ۱۹۶۰ دولت کانادا چند برنامه برای قانونی کردن وضعیت مهاجران به اجرا گذاشته که مهم‌ترین آن‌ها در دوره نخست‌وزیری پییر الیوت ترودو در اوایل دهه ۱۹۷۰ به اجرا درآمد. دولت جاستین ترودو نیز در بحبوحه باندمی کووید۱۹ دو برنامه ویژه مهاجران شاغل در بخش بهداشت و درمان به اجرا گذاشت.
در این اواخر ترودو ازشان فریزر، وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا، خواسته است راه‌هایی را برای قانونی کردن وضعیت کارگران مهاجر فاقد وضعیت در کانادا پیدا کند.
ارسال نظرات