مطالعه جدیدی که نتایج آن به تازگی در نشریه Royal Society Open Science منتشر شده، بر پایه تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به افراد بسیار سالخورده، یعنی آنهایی که ۱۱۰ سال یا بیشتر عمر کرده‌اند صورت گرفته است. محققانی که این مطالعه را انجام داده‌اند می‌گویند گر چه خطر مرگ به طور طبیعی با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد، اما تجزیه و تحلیل اطلاعات مرتبط با افراد بالای یکصد سال نشان می‌دهد که منحنی خطر مرگ انسان بر اثر سالخوردگی در سن‌های بسیار بالا به احتمال پنجاه درصد که می‌رسد صاف می‌شود و به اصطلاح به یک فلات می‌رسد.
آنتونی دیویسون، استاد علم آمار در مدرسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان، که در این تحقیق مشارکت داشته است، می‌گوید پس از یکصد سالگی، این احتمال را که شما بتوانید یک سال بیشتر زنده بمانید می‌توان با پرتاب کردن یک سکه به هوا مقایسه کرد. اگر سکه به رو بیفتد، شما یک بار دیگر می‌توانید تولد خود را جشن بگیرد و اگر به پشت بیفتد، همان سال خواهید مرد.
آقای دیویسون و همکارانش در مطالعات خود به این نتیجه رسیدند که با توجه به داده‌های موجود انسان می‌تواند ۱۳۰ سال عمر کند اما با برون‌یابی (نوعی تخمین فرای محدوده مشاهدات اصلی برای مقدار یک متغیر بر اساس روابط آن با متغیر دیگر) این اطلاعات می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که طول عمر انسان محدودیت ندارد.
آقای دیویسون تصریح کرد نتایج این مطالعه با تجزیه و تحلیل‌های آماری مشابه انجام شده بر روی داده‌های مربوط به افراد بسیار سالخورده نه تنها مطابقت دارد بلکه نتایج تحقیقات پیشین را تقویت و روشن می‌کند.
تیم تحقیقاتی تحت سرپرستی آقای دیویسون اطلاعات جدیدی را در پایگاه بین المللی طول عمر (IDL) که مربوط به بیش از ۱۱۰۰ فرد سالخورده بالای یکصد سال از ۱۳ کشور جهان بود، مورد مطالعه قرار داده‌اند.
این گروه تحقیقاتی همچنین اطلاعات مربوط به گروهی از سالمندان ایتالیایی را که همگی در فاصله ژانویه سال ۲۰۰۹ و دسامبر سال ۲۰۱۵ دستکم ۱۰۵ سال از عمرشان گذشته بود، مورد بررسی قرار دادند.
آقای دیویسون از روش مطالعاتی خود که بر مبنای برون‌یابی داده‌های موجود است نه برپایه معیارهای پزشکی، دفاع می‌کند و می‌گوید هر گونه مطالعه و تحقیق درباره حداکثر سن انسان خواه بر اساس اصول آماری باشد خواه بر پایه معیارهای پزشکی، مستلزم برون‌یابی داده‌های موجود است.
آقای دیویسون می‌گوید ما توانستیم ثابت کنیم که اگر برای زیر یکصد و سی سال محدودیتی وجود داشته باشد، ما می‌بایست با استفاده از داده‌های موجود آن را پیدا می‌کردیم.
گرچه محدودیتی در این زمینه وجود ندارد اما شانس رسیدن یا گذشتن از ۱۳۰ سال بسیار کم است.
آقای دیویسون تصریح کرد طبق تجزیه و تحلیل‌ها و محاسبات آماری صورت گرفته، شانس این که یک انسان ۱۱۰ ساله بتواند ۱۳۰ سال عمر کند، تقریبا یک در میلیون است. بنابراین باید گفت این مسئله غیرممکن نیست اما احتمال آن بسیار کم است.
دیویسون و همکارانش معتقدند که بشر در قرن حاضر درنهایت شاهد چنین اتفاق فوق‌العاده‌ای خواهد بود؛ چراکه با توجه به شمار فزاینده افراد بالای یکصد سال، احتمال این که یکی از این سالمندان در نهایت به 130 سالگی برسد، افزایش خواهد یافت.
با این حال آقای دیویسیون اذعان کرد که اگر پیشرفت‌های پزشکی و اجتماعی قابل توجهی حاصل نشود، شانس بشر برای رسیدن به سنی بالاتر از این هم پائین‌تر خواهد بود. افزایش طول عمر انسان فراتر از محدوده ۱۲۵ سال، مستلزم پیشرفت‌های پزشکی و درمانی قابل توجهی است که قادر به کنترل بسیاری از جهش‌های ژنتیکی تعیین کننده طول عمر باشند.
پیش از این محققان آمریکایی در مطالعات خود به این نتیجه رسیده بودند که حداکثر طول عمر انسان ثابت و متاثر از محدودیت‌های طبیعی است. محققان کالج پزشکی آلبرت اینشتین نیویورک معتقدند که پوسته بیولوژیکی بشر به گونه‌ای است که عمر او را محدود می‌کند. آنها با تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده از دهه ۱۹۲۰ در پایگاه داده‌های مرگ و میر انسانی مربوط به ۳۸ کشور به این نتیجه رسیدند.
تا کنون پیرترین فردی که در جهان نامش ثبت شده یک خانم فرانسوی به نام ژان کلمان است که در سال ۱۹۹۷ در سن ۱۲۲ سالگی درگذشت. برخی کارشناسان ابتدا درباره این رقم ابراز تردید کرده و عده‌ای آن را رد کردند اما در نهایت بسیاری از کارشناسان آن را در سال ۲۰۱۹ تایید کردند.
اما مسن‌ترین فرد زنده که سنش هم تایید شده، یک زن ژاپنی ۱۱۸ ساله به نام کانه تاناکا است.
برای خواندن این نوشتار به زبان قرانسوی در اینجا (رادیو کانادا) کلیک کنید.
حداکثر طول عمر انسان و امکان افزایش آن همواره از موضوعات مورد علاقه دانشمندان بوده است.
ارسال نظرات