نگران حمله نظامی به ایران هستم

نگران حمله نظامی به ایران هستم

در شرایطی که همه از مرگ مهسا امینی ناراحت و غمگین هستیم، شاید نوشتن این مطلب عاقلانه نباشد. در این‌طرف ارتباط‌جمعی به خاطر منافع شرکت‌های اسلحه‌سازی از خشم و ناراحتی مردم ایران سوءاستفاده کرده و برای ایجاد جنگی دیگر در منطقه خلیج‌فارس بنزین می‌ریزند، پس نباید نظاره‌گر باشیم.

بخش «خوانندگان» هفته متعلق به خوانندگان است. تنها محدودیت انتشار مطالب در این صفحه قوانین کاناداست. سلیقه سردبیر و دست‌اندرکاران هفته در انتشار مطالب در این بخش تاثیری ندارد.

 

شایسته الهامی

من در سی سال گذشته در اینجا شاهد ویران شدن یوگوسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، یمن... بوده‌ام. یادم می‌آید سال ۲۰۱۱ بعد از جنبش بهار عربی، زمانی که جنبش وال‌استریت در پارک زوکاتی در نیویورک شروع شد (بعدها به‌وسیله اوباما برنده جایزه صلح نوبل از بین رفت) و دامنه آن به کانادا هم کشیده شد، یک روز در تظاهرات اینجا، عده‌ای را دیدم که پرچم سوریه‌ای داشتند و از آمریکا و کانادا می‌خواستند که به آن‌ها کمک کنند تا سوریه را از دست بشار اسد دیکتاتور نجات دهند!

البته آن‌ها هنوز ویران شدن لیبی را ندیده بودند که با بهانه‌ی به‌حق مبارزه با دیکتاتوری لیبی، چه بر سر مردم آن کشور آوردند. کشوری که آموزش‌وپرورش و بیمه اجتماعی و بهداشت و پزشکی رایگان داشتند. مدت کوتاهی نگذشت که هم لیبی و هم سوریه به جنگ داخلی تبدیل کردند و نتیجه آن را که ویرانی هر دو کشور است بعد از ده سال می‌بینیم. در لیبی بدتر شده چون داعشی‌ها روی کار آمدند. الان جوانان آن کشور در بازارها به بردگی فروش می‌روند و زن‌ها و کودکان لیبی در دریاها غرق می‌شوند بدون اینکه هیلاری کلینتون، ملکه جنگ و قصاب لیبی خم به ابروی خود بیاورد و برای زنان آن دو کشور قربانی پیام دوستی بفرستد، همان‌که برای زنان ایران فرستاده است:

«هیلاری: ایرانیان شایسته زندگی عاری از خشونت و ارعاب هستند. دنیا نظاره‌گر آن‌هاست.»

سرتاسر زندگی خود این زن پر از خشونت است و تهدید و تطمیع زن‌هایی که بیل کلینتون به آن‌ها تجاوز کرده بود که در مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۶ همه رو شد. در لیبی هم نقش جنایت‌کارانه او همراه با سارکوزی را دیدیم، وقتی در رابطه با کشتن قذافی گفت: <ما رفتیم، ما دیدیم، او مرد. هه هه>

تقریباً همه در خارج، رهبران و وزرای خارجه این کشورها و سلبریتی‌های ایرانی که خود در این چهل سال گذشته به ثروت‌های آن‌چنانی رسیده‌اند برای مردم ایران دل می‌سوزانند.

مطمئناً این سلبریتی‌ها آگاهی کافی ندارند ولی کمی تفکر کافی است که بدانیم این اشک تمساح‌ها برای لیبیایی کردن است. وقتی بایدن و بلینکن از دادن اینترنت آن‌هم به خاطر محبتشان به مردم ایران صحبت می‌کنند...

چرا این محبت را برای برداشتن تحریم‌ها نمی‌کنند؟

چرا این محبت را برای زن‌های افغانستانی نکردند، زمانی که آن‌ها را به دست طالبان دادند؟

چرا در آمریکا زنان حق آزادی سقط‌جنین ندارند؟

از این چراها خیلی زیاد است. به دلیل محدویت (۵۰۰ کلمه) در نوشتن نمی‌شود از همه آن‌ها نام برد. کافی است کمی به این جریانات بیست سال گذشته دقت کنیم. معمولاً اول از دلسوزی شروع‌شده و نهایتاً به نابودی آن کشورها و جایگزین شدن داعش و جنگ داخلی منجر شده است. برای ایران نقشه تجزیه هم در منوی این جنایتکاران هست.

حتماً شنیدید: فشار از خارج به تخم‌مرغ باعث از بین رفتن یک موجود زنده می‌شود و فشار از داخل باعث زایش...

 

 

برچسب ها:

ارسال نظرات