به گزارش هفته، به نقل از لاپرس، علی لاریجانی در واکنش به سرکوب خونین معترضان ایرانی خواستار بازنگری در «تدابیر سخت‌گیرانه‌ای» شده که تصاویر مربوط به آن طی چند هفته گذشته در سرتاسر جهان پخش‌شده و واکنش‌های منفی زیادی را علیه رژیم تهران برانگیخته است. کارشناسان معتقدند که این اظهارنظر یک سیاستمدار رده‌بالای رژیم ایران حاکی از آن است که اولین شکاف‌ها در میان رهبران سیاسی ایران در حال شکل گرفتن است.
لاریجانی گفته است: وقتی یک پدیده فرهنگی گسترش پیدا می‌کند، پاسخ یا واکنش سخت به این موضوع چاره‌ساز نیست. جوانانی که برای نشان دادن اعتراض خود به خیابان‌ها می‌آیند، فرزندان ما هستند. وقتی یک عضو کوچک یک خانواده مرتکب جرم می‌شود، سعی می‌کنیم او را به راه درست هدایت کنیم. جامعه به تحمل و شکیبایی بیشتر نیاز دارد.
لاریجانی ضمن تأکید بر ضرورت بازنگری در مسئولیت‌ها و وظایف مسئولان شده، گفته است: «حجاب یک راه‌حل فرهنگی است و نیازی به فرامین و همه‌پرسی ندارد. من از خدمات پلیس و بسیج قدردانی می‌کنم اما مسئولیت ترغیب به استفاده از حجاب نباید به آن‌ها واگذار شود.»
توماس ژونو، استاد امور بین‌الملل در دانشگاه اتاوا، می‌گوید: «علی لاریجانی سیاستمداری است که در قلب جنبش محافظه‌کار رشد کرده است و به‌هیچ‌وجه راضی به تغییر رژیم نیست بلکه می‌خواهد جایگاهی را که در دستگاه حاکم از دست داده است، بازیابد.»
آقای ژونو می‌افزاید: «علی لاریجانی از یک خانواده بسیار قدرتمند ایرانی است که به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر به انزوا رانده شده است. قطع به‌یقین او تلاش کرده است تا با اظهاراتش درباره سرکوب معترضان به حجاب اجباری، رقبای محافظه‌کار خود را شرمنده کند.»
به گفته این استاد دانشگاه اتاوا، از ابتدای اعتراضات و سرکوب‌ها، تعداد کمی از نخبگان سیاسی ایران به رژیم پشت کرده و به مخالفان پیوسته‌اند اما شاید بتوان صحبت‌های لاریجانی را آغاز شکل‌گیری یک شکاف در رژیم اسلامی ایران دانست.
آقای ژونو نگران آن است که مبادا وعده‌های اصلاحات بتواند مهم‌ترین جنبش اعتراضی در ایران را که از اعتراضات سال ۲۰۱۹ بی‌سابقه است، آرام کند. به گفته ژونو، در آن زمان مقامات جمهوری اسلامی در استفاده از زور برای حفظ قدرت کوچک‌ترین تردیدی به خود راه ندادند. شاید این بار هم رژیم ایران فقط با توسل به یک سرکوب گسترده خونین بتواند خود را از مخمصه خلاص کند.
توماس ژونو معتقد است «تا زمانی که رژیم جمهوری اسلامی از کل دستگاه سرکوب خود برخوردار باشد، موقعیتش در کوتاه‌مدت به خطر نخواهد افتاد. اما آیا این وضعیت تغییر خواهد کرد؟ پیش‌بینی این موضوع فعلاً دشوار است.»
هانیه ضیایی، ایران‌شناس و پژوهشگر کرسی رائول-داندوراند Chaire Raoul-Dandurand وابسته به دانشگاه کبک مونترال، می‌گوید: «جنبش اعتراضی ایران با گذشت چند هفته تضعیف نشده و مقاومت مردم در برابر سرکوب‌های رژیم نشان‌دهنده اراده جمعی و سازمان‌یافته علیه دولت است. به گفته خانم ضیایی، حمله سایبری که شنبه گذشته به تلویزیون سراسری ایران صورت گرفت، نشان می‌دهد که مردم ابزارهای انحصاری رژیم را متزلزل کرده‌اند.»
صرف‌نظر از همه این اتفاقات، آنچه در آن نمی‌توان شک کرد این است که ترس مردم از رژیم از بین رفته است و درست به همین علت است که می‌بینیم سرکوب نه‌تنها نتایج مطلوب مقامات رژیم را در پی ندارد بلکه اعتراضات جامعه روزبه‌روز سازمان‌یافته‌تر می‌شود.
ارسال نظرات