به گزارش هفته و به نقل از تارنمای «immigration»، پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۴۱، جمعیت کانادا بیشتر و متنوع‌تر باشد و اکثریت کانادایی‌ها را مهاجران و فرزندانشان تشکیل دهد.
پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۴۱، جمعیت کانادا به ۴۷.۷ میلیون نفر برسد که در این میان ۲۵ میلیون نفر از این جمعیت مهاجر یا فرزند مهاجرِ زاده شده در کانادا باشند که این شمار برابر با ۵۲.۴ درصد از کل جمعیت کانادا خواهد بود.
دولت فعلی کانادا رویکردی مثبت به مسئله‌ی مهاجرت دارد. بر پایه‌ی برنامه‌ی دولت لیبرال، کانادا قصد دارد که امسال پذیرای ۴۳۱ هزار و ۶۴۵ مقیم دائم، سال آینده ۴۴۷ هزار و ۵۵ مقیم و در سال ۲۰۲۴ پذیرای ۴۵۱ هزار مقیم دائم باشد.
آسیایی‌ها و آفریقایی‌ها یک‌چهارم جمعیت کانادا را تشکیل خواهند داد
دفتر آمار کانادا پیش‌بینی کرده است که در سال ۲۰۴۱ از هر چهار کانادایی یک نفر زاده‌ی آسیا یا آفریقا باشد. پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۴۱، ۹.۹ تا ۱۳.۹ میلیون نفر از جمعیت کانادا از آسیا یا آفریقا باشد.
در حالی که آسیایی‌ها و آفریقایی‌ها در سال ۲۰۱۶، ۱۳.۵ درصد از جمعیت کانادا را تشکیل داده بودند، این رقم می‌تواند در سال ۲۰۴۱ به ۲۳.۱ تا ۲۶.۹ درصد از کل جمعیت این کشور برسد. با این رشد جمعیت کانادا از راه مهاجرت، به شمار گروه‌های نژادی افزوده خواهد شد.
تقریباً نیمی از کودکان ۱۴ ساله و کمتر، یعنی ۴۹.۷ درصد، تا سال ۲۰۴۱ از گروه‌های نژادی خواهند بود. همچنین، ۴۷.۳ درصد از کانادایی‌های در سن کار، یعنی افراد ۱۵ تا ۶۴ سال، هم از گروه‌های نژادی هستند.
از آن جایی که اکثر مهاجران در سن کار خواهند بود، انتظار می‌رود که در گروه سنی ۶۵ سال و بالاتر گروه‌های نژادی تا سال ۲۰۴۱ بیش از ۲۶.۷ درصد از جمعیت کانادا نباشند. دفتر آمار کانادا می‌گوید که در میان گروه‌های نژادی، در سال ۲۰۴۱، گروه جنوب آسیا بزرگ‌ترین گروه جمعیتی، با جمعیتی بین ۴.۷ تا ۶.۵ میلیون نفر، خواهد بود.
پیشی گرفتن جمعیت سیاه‌پوستان در سال ۲۰۴۱ از جمعیت بومیان و چینیهای کانادا
آمار کانادا خاطرنشان می‌کند که جمعیت سیاه‌پوستان از ۱.۲ میلیون نفر در سال ۲۰۱۶ به بیش از ۳ میلیون نفر در سال ۲۰۴۱ خواهد رسید و چنین برای نخستین بار جمعیت سیاه‌پوستان از جمعیت بومیان و چینیهای کانادا پیشی خواهد گرفت.
امروزه در کانادا، در مقایسه با سایر گروه‌های جمعیتی، جمعیت نسبتاً کمی از غرب آسیا و اعراب حضور دارند، اما انتظار می‌رود که تعداد آنها در دو دهه‌ی آینده سریع‌ترین رشد را نسبت به سایر جمعیت‌های دیگر داشته باشد.
بیشتر مهاجران دوست دارند که در شهرهای بزرگ زندگی کنند و بر این پایه پیش‌بینی می‌شود که شکاف جمعیتی فزاینده‌ای میان شهرهای بزرگ و شهرهای کوچک و مناطق روستایی شکل بگیرد.
این تضاد آشکار بین مناطق شهری و روستایی کانادا نه تنها بر بازار مسکن و توسعه‌ی زیرساخت‌های شهری فشار خواهد آورد که وزنه‌ی جمعیتی مناطق روستایی کانادا نیز از دست خواهد رفت.
افزایش جمعیت جنوب آسیایی‌ها در تورنتو، سیاه‌پوستان در مونترال و چینی‌ها در ونکوور
همه شهرهای بزرگ ترکیب یکسانی از مهاجران را جذب نمی‌کنند.
انتظار می‌رود که در تورنتو، چهار نفر از هر پنج ساکن، تا سال ۲۰۴۱، یا در کشور دیگری متولد شده باشد یا از فرزندان مهاجران باشد.
در حالی که انتظار می‌رود در تورنتو شمار جمعیت جنوب آسیایی‌ها رشد کنند و در سال ۲۰۴۱ به ۳۸.۶ درصد از جمعیت این شهر برسد، بزرگ‌ترین گروه نژادی در مونترال همچنان جامعه‌ی سیاه‌پوستان خواهد بود.
انتظار می‌رود در مونترال تعداد سیاه‌پوستان از ۲۷۶ هزار نفر در سال ۲۰۱۶ به ۶۷۳ هزار نفر در سال ۲۰۴۱ برسد.
در ونکوور، چینی‌ها که بزرگ‌ترین گروه نژادی‌اند و در سال ۲۰۱۶ شمارشان ۵۰۴ هزار نفر بوده است در سال ۲۰۴۱ به ۷۳۷ تا ۹۷۲ هزار نفر خواهند رسید. پس از چینی‌ها، جنوب آسیایی‌ها در سال ۲۰۴۱ جمعیتشان بین ۶۳۸ تا ۸۵۹ هزار نفر خواهد بود، در حالی که این رقم در ۲۰۱۶، ۳۰۸ هزار نفر بوده است.
ارسال نظرات