به گزارش هفته، به نقل از لوسولی، از سال ۲۰۱۴ تا کنون دست کم ۱۲ نفر به علت علل مختلف در تاسیسات شرکت سانکور Suncor که با شن‌های قیردار سروکار دارد، جان خود را از دست داده‌اند. این تعداد قربانی طی یک سال به علت ضف معیارها و استانداردهای کار آن هم برای یک شرکت غیرقابل قبول است و فشارهای ناشی از همین مسئله نیز ماه گذشته مارک لیتل رئیس هیئت مدیره این شرکت را به استعفا وادار کرد.
مریس سیمز، رئیس وقت این شرکت اخیرا اذعان کرد که یکی از مهمترین اولویت‌های شرکت ارتقای شرایط ایمنی کار و کاهش تلفات ناشی از حوادث کار است. به گفته سیمز، پائیز امسال سانکور سرمایه گذاری‌های خوبی برای تحقق این هدف اعلام خواهد کرد.
طبق آمار و اطلاعاتی که انجمن کمیسیون‌های حوادث کار کانادا منتشر کرده است، در سال ۲۰۰۸ دست کم ۱۰۳۵ نفر در محیط‌های کار به علت حوادث مختلف جان خود را از دست دادند.
از آن زمان متوسط سالانه مرگ و میرهای مرتبط با حوادث کار یا بیماری‌های ناشی از کار و محیط کار ۹۴۵ نفر بوده است. شمار دقیق مرگ و میرهای سالانه ناشی ازعدم رعایت استانداردها و ایمنی کار کمی متغیر است اما به طور کلی این آمار در سال‌های اخیر کاهش ملموسی نداشته است این در حالی است که به گفته کارشناسان، قوانین و مقررات مربوط به محیط‌های کار در کانادا یکی از سختگیرانه‌ترین و دقیق‌ترین قوانین در جهان محسوب می‌شود.
آلیسا گروکات، دانشجوی دکترای دانشگاه کوئینز می‌گوید: «من بارها از مردم شنیده‌ام که می‌گویند با توجه به پیشرفت علم و فناوری، انتظار می‌رود که میزان تلفات ناشی از حوادث کار هر سال کاهش پیدا کند اما متاسفانه شاهد چنین چیزی نیستیم و وقتی آمار و ارقام را بررسی می‌کنیم می‌بینیم که این آمار ثابت مانده و حتی گاهی در برخی مقاطع افزایش هم یافته است.»
پدر آلیسا در سال ۲۰۰۸ بر اثر یک حادثه در تاسیسات شرکت سانکور در شمال آلبرتا جان خود را از دست داد و آلیسا اکنون درباره پیامدهای حوادث مرگبار کار بر روی خانواده‌ها و همکاران جان باختگان تحقیق می‌کند.
خانم هیکمن نیز که پسرش را به علت یک حادثه در محل کار از دست داده است (انفجار در یک آمفی تئاتر)، می‌گوید بسیاری از شرکت‌ها و کارخانه‌ها برای جا انداختن ایمنی در فرهنگ کار مشکل دارند و اراده جدی برای این کار وجود ندارد. البته در بسیاری از موارد نیز پروتکل‌های ایمنی تدوین و به اجرا گذاشته شده است اما برخی کارگران آن‌ها را رعایت نمی‌کنند یا راه‌های میان‌بر را که چندان ایمن نیست، انتخاب می‌کنند این دیگر مشکل کارفرما و نبود معیارهای ایمنی نیست بلکه لازم است که برای ترویج هر چه بیشتر فرهنگ ایمنی کار تلاش شود.
وینی سیلیتو ساکن کلگری نیز که بیش از یازده سال پیش به علت قرار گرفتن در معرض یک ماده شیمیایی از بالاتنه دچار سوختگی شد و به گفته خودش تا پایان عمر آن حادثه کابوس‌وار را فراموش نخواهد کرد، امیدوار است که آگاهی مردم نسبت به اهمیت و ضرورت معیارهای ایمنی کار بیشتر شود چرا که هر حادثه مرگبار در محیط کار نه تنها یک یا چند خانواده را عزادار می‌کند بلکه آثار روحی و روانی ویرانگری نیز بر روی دیگر کارگران بر جا می‌گذارد و البته هزینه‌های اجتماعی آن را نیز نمی‌توان نادیده گرفت.
خانم سیلیتو می‌گوید قبل از آن که حوادث ناگوار دردناک برای خود یا عزیزانمان، ما را مجبور کنند ایمنی را جدی بگیریم، درس بگیریم و مسائل ایمنی را جدی بگیریم.
ارسال نظرات